Gyaandweep | Mahabharatam - आदि पर्व

रुरुरुवाच॥

मम प्राणसमा भार्या दष्टासीद्भुजगेन ह । तत्र मे समयो घोर आत्मनोरग वै कृतः ॥१॥

mama prāṇasamā bhāryā daṣṭāsīdbhujagena ha |tatra me samayo ghora ātmanoraga vai kṛtaḥ ||1||

हन्यां सदैव भुजगं यं यं पश्येयमित्युत । ततोऽहं त्वां जिघांसामि जीवितेन विमोक्ष्यसे ॥२॥

hanyāṃ sadaiva bhujagaṃ yaṃ yaṃ paśyeyamityuta |tato'haṃ tvāṃ jighāṃsāmi jīvitena vimokṣyase ||2||

डुण्डुभ उवाच॥

अन्ये ते भुजगा विप्र ये दशन्तीह मानवान् । डुण्डुभानहिगन्धेन न त्वं हिंसितुमर्हसि ॥३॥

anye te bhujagā vipra ye daśantīha mānavān |ḍuṇḍubhānahigandhena na tvaṃ hiṃsitumarhasi ||3||

एकानर्थान्पृथगर्थानेकदुःखान्पृथक्सुखान् । डुण्डुभान्धर्मविद्भूत्वा न त्वं हिंसितुमर्हसि ॥४॥

ekānarthānpṛthagarthānekaduḥkhānpṛthaksukhān |ḍuṇḍubhāndharmavidbhūtvā na tvaṃ hiṃsitumarhasi ||4||

सूत उवाच॥

इति श्रुत्वा वचस्तस्य भुजगस्य रुरुस्तदा । नावधीद्भयसंविग्न ऋषिं मत्वाथ डुण्डुभम् ॥५॥

iti śrutvā vacastasya bhujagasya rurustadā |nāvadhīdbhayasaṃvigna ṛṣiṃ matvātha ḍuṇḍubham ||5||

उवाच चैनं भगवान्रुरुः संशमयन्निव । कामया भुजग ब्रूहि कोऽसीमां विक्रियां गतः ॥६॥

uvāca cainaṃ bhagavānruruḥ saṃśamayanniva |kāmayā bhujaga brūhi ko'sīmāṃ vikriyāṃ gataḥ ||6||

डुण्डुभ उवाच॥

अहं पुरा रुरो नाम्ना ऋषिरासं सहस्रपात् । सोऽहं शापेन विप्रस्य भुजगत्वमुपागतः ॥७॥

ahaṃ purā ruro nāmnā ṛṣirāsaṃ sahasrapāt |so'haṃ śāpena viprasya bhujagatvamupāgataḥ ||7||

Languages