एवं देव cअतुर्दशात्मकजगद्रूपेण जातः पुन स्तस्योर्ध्वं खलु सत्यलोकनिलये जातोऽसि धाता स्वयम । यं शंसन्ति हिरण्यगर्भमखिलत्रैलोक्यजीवात्मकं योऽभूत् स्फीतरजोविकारविकसन्नानासिसृक्षारसः ॥ 7.1 ॥
evaṃ deva caturdaśātmakajagadrūpeṇa jātaḥ puna stasyordhvaṃ khalu satyalokanilaye jāto'si dhātā svayama | yaṃ śaṃsanti hiraṇyagarbhamakhilatrailokyajīvātmakaṃ yo'bhūt sphītarajovikāravikasannānāsisṛkṣārasaḥ || 7.1 ||
सोऽयं विश्विसर्गदत्तहृदयस्सम्पश्यमानस्स्वयं बोधं खल्वनवाष्य विश्वविषयं cइन्ताकुलस्तस्थिवान । तावत् त्वं जगतांपते तपतपेत्येवं हि वैहायसीं वाणीमेनमशिश्रवः श्रुतिसुखां कुर्वंस्तपःप्रेरणाम् ॥ 7.2 ॥
so'yaṃ viśvisargadattahṛdayassampaśyamānassvayaṃ bodhaṃ khalvanavāṣya viśvaviṣayaṃ cintākulastasthivāna | tāvat tvaṃ jagatāṃpate tapatapetyevaṃ hi vaihāyasīṃ vāṇīmenamaśiśravaḥ śrutisukhāṃ kurvaṃstapaḥpreraṇām || 7.2 ||
कोऽसौ मामवदत्पुमानिति जलापूर्णे जगन्मण्डले दिक्षूद्वीक्ष्य किमप्यनीक्षितवता वाक्यार्थमुत्पश्यता । दिव्यं वर्षसहस्रमात्तपसा तेन त्वमाराधित स्तस्मै दर्शितवानसि स्वनिलयं वैकुण्ठमेकाद्भुतम् ॥ 7.3 ॥
ko'sau māmavadatpumāniti jalāpūrṇe jaganmaṇḍale dikṣūdvīkṣya kimapyanīkṣitavatā vākyārthamutpaśyatā | divyaṃ varṣasahasramāttapasā tena tvamārādhita stasmai darśitavānasi svanilayaṃ vaikuṇṭhamekādbhutam || 7.3 ||
माया यत्र कदापि नो विकुरुते भाते जगद्भ्यो बहि श्शोकक्रोधविमोहसाध्वसमुखा भावास्तु दूरं गताः । सान्द्रानन्दझरी cअ यत्र परमज्योतिःप्रकाशात्मके तत् ते धाम विभावितं विजयते वैकुण्ठरूपं विभो ॥ 7.4 ॥
māyā yatra kadāpi no vikurute bhāte jagadbhyo bahi śśokakrodhavimohasādhvasamukhā bhāvāstu dūraṃ gatāḥ | sāndrānandajharī ca yatra paramajyotiḥprakāśātmake tat te dhāma vibhāvitaṃ vijayate vaikuṇṭharūpaṃ vibho || 7.4 ||
यस्मिन्नाम cअतुर्भुजा हरिमणिश्यामावदातत्विषो नानाभूषणरत्नदीपितदिशो राजद्विमानालयाः । भक्तिप्राप्ततथाविधोन्नतपदा दीव्यन्ति दिव्या जना स्तत्ते धाम निरस्तसर्वशमलं वैकुण्ठरूपं जयेत् ॥ 7.5 ॥
yasminnāma caturbhujā harimaṇiśyāmāvadātatviṣo nānābhūṣaṇaratnadīpitadiśo rājadvimānālayāḥ | bhaktiprāptatathāvidhonnatapadā dīvyanti divyā janā statte dhāma nirastasarvaśamalaṃ vaikuṇṭharūpaṃ jayet || 7.5 ||
नानादिव्यवधूजनैरभिवृता विद्युल्लतातुल्यया विश्वोन्मादनहृद्यगात्रलतया विद्योतिताशान्तरा । त्वत्पादांबुजसौरभैककुतुकाल्लक्ष्मीः स्वयं लक्ष्यते यस्मिन् विस्मयनीयदिव्यविभवं तत्ते पदं देहि मे ॥ 7.6 ॥
nānādivyavadhūjanairabhivṛtā vidyullatātulyayā viśvonmādanahṛdyagātralatayā vidyotitāśāntarā | tvatpādāṃbujasaurabhaikakutukāllakṣmīḥ svayaṃ lakṣyate yasmin vismayanīyadivyavibhavaṃ tatte padaṃ dehi me || 7.6 ||
तत्रैवं प्रतिदर्शिते निजपदे रत्नासनाध्यासितं भास्वत्कोटिलसत्किरीटकटकाद्याकल्पदीपाकृति । श्रीवत्साङ्कितमात्तकौस्तुभमणिcछायारुणं कारणं विश्वेषां तव रूपमैक्षत विधिस्तत्ते विभो भातु मे ॥ 7.7 ॥
tatraivaṃ pratidarśite nijapade ratnāsanādhyāsitaṃ bhāsvatkoṭilasatkirīṭakaṭakādyākalpadīpākṛti | śrīvatsāṅkitamāttakaustubhamaṇicchāyāruṇaṃ kāraṇaṃ viśveṣāṃ tava rūpamaikṣata vidhistatte vibho bhātu me || 7.7 ||
काळांभोदकळायकोमळरुcईcअक्रेण cअक्रं दिशा मावृण्वानमुदारमन्दहसितस्यन्दप्रसन्नाननम । राजत्कम्बुगदारिपङ्कजधरश्रीमद्भुजामण्डलं स्रष्टुस्तुष्टिकरं वपुस्तव विभो मद्रोगमुद्वासयेत् ॥ 7.8 ॥
kāळ्āṃbhodakaळ्āyakomaळrucīcakreṇa cakraṃ diśā māvṛṇvānamudāramandahasitasyandaprasannānanama | rājatkambugadāripaṅkajadharaśrīmadbhujāmaṇḍalaṃ sraṣṭustuṣṭikaraṃ vapustava vibho madrogamudvāsayet || 7.8 ||
दृष्ट्वा संभृतसंभ्रमः कमलभूस्त्वत्पादपाथोरुहे हर्षावेशवशंवदो निपतितः प्रीत्या कृतार्थीभवन । जानास्येव मनीषितं मम विभो ज्ञानं तदापादय द्वैताद्वैतभवत्स्वरूपपरमित्याcअष्ट तं त्वां भजे ॥ 7.9 ॥
dṛṣṭvā saṃbhṛtasaṃbhramaḥ kamalabhūstvatpādapāthoruhe harṣāveśavaśaṃvado nipatitaḥ prītyā kṛtārthībhavana | jānāsyeva manīṣitaṃ mama vibho jñānaṃ tadāpādaya dvaitādvaitabhavatsvarūpaparamityācaṣṭa taṃ tvāṃ bhaje || 7.9 ||
आताम्रे cअरणे विनम्रमथ तं हस्तेन हस्ते स्पृशन् बोधस्ते भविता न सर्गविधिबिर्बन्धोऽपि सञ्जायते । इत्याभाष्य गिरं प्रतोष्यनितरां तccइत्तगूढः स्वयं सृष्टौ तं समुदैरयस्स भगवन्नुल्लासयोल्लाघताम् ॥ 7.10 ॥
ātāmre caraṇe vinamramatha taṃ hastena haste spṛśan bodhaste bhavitā na sargavidhibirbandho'pi sañjāyate | ityābhāṣya giraṃ pratoṣyanitarāṃ taccittagūḍhaḥ svayaṃ sṛṣṭau taṃ samudairayassa bhagavannullāsayollāghatām || 7.10 ||