अयि देव पुरा किल त्वयि स्वयमुत्तानशये स्तनन्धये । परिजृम्भणतो व्यपावृते वदने विश्वमचष्ट वल्लवी ॥ 46.1 ॥
ayi deva purā kila tvayi svayamuttānaśaye stanandhaye | parijṛmbhaṇato vyapāvṛte vadane viśvamacaṣṭa vallavī || 46.1 ||
पुनरप्यथ बालकैः समं त्वयि लीलानिरते जगत्पते । फलसञ्चयवञ्चनकृधा तव मृद्भोजनमूचुरर्भकाः ॥ 46.2 ॥
punarapyatha bālakaiḥ samaṃ tvayi līlānirate jagatpate | phalasañcayavañcanakṛdhā tava mṛdbhojanamūcurarbhakāḥ || 46.2 ||
अयि ते प्रळयावधौ विभो क्षितितोयादिसमस्तभक्षिणः । मृदुपाशनतो रुजा भवेदिति भीता जननी चुकोप सा ॥ 46.3 ॥
ayi te praळyāvadhau vibho kṣititoyādisamastabhakṣiṇaḥ | mṛdupāśanato rujā bhavediti bhītā jananī cukopa sā || 46.3 ||
अयि दुर्विनयात्मक त्वया किमु मृत्सा बत वत्स भक्षिता । इति मातृगिरं चिरं विभो वितथां त्वं प्रतिजज्ञिषे हसन् ॥ 46.4 ॥
ayi durvinayātmaka tvayā kimu mṛtsā bata vatsa bhakṣitā | iti mātṛgiraṃ ciraṃ vibho vitathāṃ tvaṃ pratijajñiṣe hasan || 46.4 ||
अयि ते सकलैर्विनिश्चिते विमतिश्चेद्वदनं विदार्यताम् । इति मातृविभर्त्सितो मुखं विकसत्पद्मनिभं व्यदारयः ॥ 46.5 ॥
ayi te sakalairviniścite vimatiścedvadanaṃ vidāryatām | iti mātṛvibhartsito mukhaṃ vikasatpadmanibhaṃ vyadārayaḥ || 46.5 ||
अपि मृल्लवदर्शनोत्सुकां जननीं तां बहु तर्पयन्निव । पृथिवीं निखिलां न केवलं भुवनान्यप्यखिलान्यदीदृशः ॥ 46.6 ॥
api mṛllavadarśanotsukāṃ jananīṃ tāṃ bahu tarpayanniva | pṛthivīṃ nikhilāṃ na kevalaṃ bhuvanānyapyakhilānyadīdṛśaḥ || 46.6 ||
कुहचिद्वनमम्बुधिः क्वचित् क्वचिदभ्रं कुहचिद्रसातलम् । मनुजा दनुजाः क्वचित्सुरा ददृशे किं न तदा त्वदानने ॥ 46.7 ॥
kuhacidvanamambudhiḥ kvacit kvacidabhraṃ kuhacidrasātalam | manujā danujāḥ kvacitsurā dadṛśe kiṃ na tadā tvadānane || 46.7 ||
कलशाम्बुधिशायिनं पुनः परवैकुण्ठपदाधिवासिनम् । स्वपुरश्च निजार्भकात्मकं कतिधा त्वां न ददर्श सा मुखे ॥ 46.8 ॥
kalaśāmbudhiśāyinaṃ punaḥ paravaikuṇṭhapadādhivāsinam | svapuraśca nijārbhakātmakaṃ katidhā tvāṃ na dadarśa sā mukhe || 46.8 ||
विकसद्भुवने मुखोदरे ननु भूयोऽपि तथाविधाननः । अनया स्फुटमीक्षितो भवाननवस्थां जगतां बतातनोत् ॥ 46.9 ॥
vikasadbhuvane mukhodare nanu bhūyo'pi tathāvidhānanaḥ | anayā sphuṭamīkṣito bhavānanavasthāṃ jagatāṃ batātanot || 46.9 ||
धृततत्त्वधियं तदा क्षणं जननीं तां प्रणयेन मोहयन् । स्तनमम्ब दिशेत्युपासजन् भगवन्नद्भुतबाल पाहि माम् ॥ 46.10 ॥
dhṛtatattvadhiyaṃ tadā kṣaṇaṃ jananīṃ tāṃ praṇayena mohayan | stanamamba diśetyupāsajan bhagavannadbhutabāla pāhi mām || 46.10 ||