त्रैगुण्याद्भिन्नरूपं भवति हि भुवने हीनमध्योत्तमं यत्ज्ञानं श्रद्धा च कर्ता वसतिरपि सुखं कर्म चाहारभेदाः । त्वत्क्षेत्रत्वन्निषेवादि तु यदिह पुनस्त्वत्परं तत्तु सर्वंप्राहुर्नैर्गुण्यनिष्ठं तदनुभजनतो मङ्क्षु सिद्धो भवेयम् ॥ 97.1 ॥
traiguṇyādbhinnarūpaṃ bhavati hi bhuvane hīnamadhyottamaṃ yatjñānaṃ śraddhā ca kartā vasatirapi sukhaṃ karma cāhārabhedāḥ | tvatkṣetratvanniṣevādi tu yadiha punastvatparaṃ tattu sarvaṃprāhurnairguṇyaniṣṭhaṃ tadanubhajanato maṅkṣu siddho bhaveyam || 97.1 ||
त्वय्येव न्यस्तचित्तः सुखमयि विचरन्सर्वचेष्टास्त्वदर्थंत्वद्भक्तैस्सेव्यमानानपि चरितचरानाश्रयन् पुंण्यदेशान् । दस्यौ विप्रे मृगादिष्वपि च सममतिर्मुच्यमानावमानस्पर्धासूयादिदोषः सततमखिलभूतेषु संपूजये त्वाम् ॥ 97.2 ॥
tvayyeva nyastacittaḥ sukhamayi vicaransarvaceṣṭāstvadarthaṃtvadbhaktaissevyamānānapi caritacarānāśrayan puṃṇyadeśān | dasyau vipre mṛgādiṣvapi ca samamatirmucyamānāvamānaspardhāsūyādidoṣaḥ satatamakhilabhūteṣu saṃpūjaye tvām || 97.2 ||
त्वद्भावो यावदेषु स्फुरति न विशदं तावदेवं ह्युपास्तिंकुर्वन्नैकात्म्यबोधे झटिति विकसति त्वन्मयोऽहं चरेयम् । त्वद्धर्मस्यास्य तावत्किमपि न भगवन् प्रस्तुतस्य प्रणाशस्तस्मात्सर्वात्मनैव प्रदिश मम विभो भक्तिमार्गं मनोझम् ॥ 97.3 ॥
tvadbhāvo yāvadeṣu sphurati na viśadaṃ tāvadevaṃ hyupāstiṃkurvannaikātmyabodhe jhaṭiti vikasati tvanmayo'haṃ careyam | tvaddharmasyāsya tāvatkimapi na bhagavan prastutasya praṇāśastasmātsarvātmanaiva pradiśa mama vibho bhaktimārgaṃ manojham || 97.3 ||
तञ्चैनं भक्तियोगं द्रढयितुमयि मे साध्यमारोग्यमायुर्दिष्ट्या तत्रापि सेव्यं तव चरणमहो भेषजायेव दुग्धम् । मार्कण्डेयो हि पूर्वं गणकनिगदितद्वादशाब्दायुरुच्चैःसेवित्वा वत्सरं त्वां तव भटनिवहैर्द्रावयामास मृत्युम् ॥ 97.4 ॥
tañcainaṃ bhaktiyogaṃ draḍhayitumayi me sādhyamārogyamāyurdiṣṭyā tatrāpi sevyaṃ tava caraṇamaho bheṣajāyeva dugdham | mārkaṇḍeyo hi pūrvaṃ gaṇakanigaditadvādaśābdāyuruccaiḥsevitvā vatsaraṃ tvāṃ tava bhaṭanivahairdrāvayāmāsa mṛtyum || 97.4 ||
मार्कण्डेयश्चिरायुस्स खलु पुनरपि त्वत्परः पुष्पभद्रातीरे निन्ये तपस्यन्नतुलसुखरतिः षट् तु मन्वन्तराणि । देवेन्द्रस्सप्तमस्तं सुरयुवतिमरुन्मन्मथैर्मोहयिष्यन्योगोष्मप्लुष्यमाणैर्न तु पुनरशकत्त्वज्जनं निर्जयेत् कः ॥ 97.5 ॥
mārkaṇḍeyaścirāyussa khalu punarapi tvatparaḥ puṣpabhadrātīre ninye tapasyannatulasukharatiḥ ṣaṭ tu manvantarāṇi | devendrassaptamastaṃ surayuvatimarunmanmathairmohayiṣyanyogoṣmapluṣyamāṇairna tu punaraśakattvajjanaṃ nirjayet kaḥ || 97.5 ||
प्रीत्या नारायणाख्यस्त्वमथ नरसखः प्राप्तवानस्य पार्श्वंतुष्ट्या तोष्टूयमानः स तु विविधवरैर्लोभितो नानुमेने । द्रष्टुं मायां त्वदीयां किल पुनरवृणोद्भक्तितृप्तान्तरात्मामायादुःखानभिज्ञस्तदपि मृगयते नूनमाश्चर्यहेतोः ॥ 97.6 ॥
prītyā nārāyaṇākhyastvamatha narasakhaḥ prāptavānasya pārśvaṃtuṣṭyā toṣṭūyamānaḥ sa tu vividhavarairlobhito nānumene | draṣṭuṃ māyāṃ tvadīyāṃ kila punaravṛṇodbhaktitṛptāntarātmāmāyāduḥkhānabhijñastadapi mṛgayate nūnamāścaryahetoḥ || 97.6 ||
याते त्वय्याशु वाताकुलजलदगळत्तोयपूर्णातिघूर्णत्सप्तार्णोराशि मग्ने जगति स तु जले सम्भ्रमन्वर्षकोटीः । दीनः प्रैक्षिष्ट दूरे वटदलशयनं कञ्चिदाश्चर्यबालंत्वामेव श्यामळाङ्गं वदनसरसिजन्यस्तपादाङ्गुलीकम् ॥ 97.7 ॥
yāte tvayyāśu vātākulajaladagaळttoyapūrṇātighūrṇatsaptārṇorāśi magne jagati sa tu jale sambhramanvarṣakoṭīḥ | dīnaḥ praikṣiṣṭa dūre vaṭadalaśayanaṃ kañcidāścaryabālaṃtvāmeva śyāmaळ्āṅgaṃ vadanasarasijanyastapādāṅgulīkam || 97.7 ||
दृष्ट्वा त्वां हृष्टरोमा त्वरितमभिगतः स्प्रष्टुकामो मुनीन्द्रःश्वासेनान्तर्निविष्टः पुनरिह सकलं दृष्टवान् विष्टपौघम् । भूयोऽपि श्वासवातैर्बहिरनुपतितो वीक्षितस्त्वत्कटाक्षैर्मोदादाश्लेष्टुकामस्त्वयि पिहिततनौ स्वाश्रमे प्राग्वदासीत् ॥ 97.8 ॥
dṛṣṭvā tvāṃ hṛṣṭaromā tvaritamabhigataḥ spraṣṭukāmo munīndraḥśvāsenāntarniviṣṭaḥ punariha sakalaṃ dṛṣṭavān viṣṭapaugham | bhūyo'pi śvāsavātairbahiranupatito vīkṣitastvatkaṭākṣairmodādāśleṣṭukāmastvayi pihitatanau svāśrame prāgvadāsīt || 97.8 ||
गौर्या सार्धं तदग्रे पुरभिदथ गतस्त्वत्प्रियप्रेक्षणार्थीसिद्धानेवास्य दत्त्वा स्वयमयमजरामृत्युतादीन् गतोऽभूत् । एवं त्वत्सेवयैव स्मररिपुरपि स प्रीयते येन तस्मान्मूर्तित्रय्यात्मकस्त्वं ननु सकलनियन्तेति सुव्यक्तमासीत् ॥ 97.9 ॥
gauryā sārdhaṃ tadagre purabhidatha gatastvatpriyaprekṣaṇārthīsiddhānevāsya dattvā svayamayamajarāmṛtyutādīn gato'bhūt | evaṃ tvatsevayaiva smararipurapi sa prīyate yena tasmānmūrtitrayyātmakastvaṃ nanu sakalaniyanteti suvyaktamāsīt || 97.9 ||
त्र्यंशेऽस्मिन्सत्यलोके विधिहरिपुरभिन्मन्दिराण्यूर्ध्वमूर्ध्वंतेभ्योऽप्यूर्ध्वं तु मायाविकृतिविरहितो भाति वैकुण्ठलोकः । तत्र त्वं कारणाम्भस्यपि पशुपकुले शुद्धसत्त्वैकरूपीसच्चिद्ब्रह्माद्वयात्मा पवनपुरपते पाहि मां सर्वरोगात् ॥ 97.10 ॥
tryaṃśe'sminsatyaloke vidhiharipurabhinmandirāṇyūrdhvamūrdhvaṃtebhyo'pyūrdhvaṃ tu māyāvikṛtivirahito bhāti vaikuṇṭhalokaḥ | tatra tvaṃ kāraṇāmbhasyapi paśupakule śuddhasattvaikarūpīsaccidbrahmādvayātmā pavanapurapate pāhi māṃ sarvarogāt || 97.10 ||