श्रीशुक उवाच - ( अनुष्टुप् )
अथ तत्रागमद् ब्रह्मा भवान्या च समं भवः । महेंद्रप्रमुखा देवा मुनयः सप्रजेश्वराः ॥ १ ॥
atha tatrāgamad brahmā bhavānyā ca samaṃ bhavaḥ | maheṃdrapramukhā devā munayaḥ saprajeśvarāḥ || 1 ||
पितरः सिद्धगंधर्वा विद्याधरमहोरगाः । चारणा यक्षरक्षांसि किन्नराप्सरसो द्विजाः ॥ २ ॥
pitaraḥ siddhagaṃdharvā vidyādharamahoragāḥ | cāraṇā yakṣarakṣāṃsi kinnarāpsaraso dvijāḥ || 2 ||
द्रष्टुकामा भगवतो निर्याणं परमोत्सुकाः । गायंतश्च गृणंतश्च शौरेः कर्माणि जन्म च ॥ ३ ॥
draṣṭukāmā bhagavato niryāṇaṃ paramotsukāḥ | gāyaṃtaśca gṛṇaṃtaśca śaureḥ karmāṇi janma ca || 3 ||
ववृषुः पुष्पवर्षाणि विमानावलिभिर्नभः । कुर्वंतः सङ्कुलं राजन् भक्त्या परमया युताः ॥ ४ ॥
vavṛṣuḥ puṣpavarṣāṇi vimānāvalibhirnabhaḥ | kurvaṃtaḥ saṅkulaṃ rājan bhaktyā paramayā yutāḥ || 4 ||
भगवान् पितामहं वीक्ष्य विभूतीरात्मनो विभुः । संयोज्यात्मनि चात्मानं पद्मनेत्रे न्यमीलयत् ॥ ५ ॥
bhagavān pitāmahaṃ vīkṣya vibhūtīrātmano vibhuḥ | saṃyojyātmani cātmānaṃ padmanetre nyamīlayat || 5 ||
लोकाभिरामां स्वतनुं धारणा ध्यान मङ्गलम् । योगधारणयाऽऽग्नेय्या दग्ध्वा धामाविशत्स्वकम् ॥ ६ ॥
lokābhirāmāṃ svatanuṃ dhāraṇā dhyāna maṅgalam | yogadhāraṇayā''gneyyā dagdhvā dhāmāviśatsvakam || 6 ||
दिवि दुंदुभयो नेदुः पेतुः सुमनसश्च खात् । सत्यं धर्मो धृतिर्भूमेः कीर्तिः श्रीश्चानु तं ययुः ॥ ७ ॥
divi duṃdubhayo neduḥ petuḥ sumanasaśca khāt | satyaṃ dharmo dhṛtirbhūmeḥ kīrtiḥ śrīścānu taṃ yayuḥ || 7 ||
देवादयो ब्रह्ममुख्या न विशंतं स्वधामनि । अविज्ञातगतिं कृष्णं ददृशुश्चातिविस्मिताः ॥ ८ ॥
devādayo brahmamukhyā na viśaṃtaṃ svadhāmani | avijñātagatiṃ kṛṣṇaṃ dadṛśuścātivismitāḥ || 8 ||
सौदामन्या यथाऽऽकाशे यांत्या हित्वाभ्रमण्डलम् । गतिर्न लक्ष्यते मर्त्यैः तथा कृष्णस्य दैवतैः ॥ ९ ॥
saudāmanyā yathā''kāśe yāṃtyā hitvābhramaṇḍalam | gatirna lakṣyate martyaiḥ tathā kṛṣṇasya daivataiḥ || 9 ||
ब्रह्मरुद्रादयस्ते तु दृष्ट्वा योगगतिं हरेः । विस्मितास्तां प्रशंसंतः स्वं स्वं लोकं ययुस्तदा ॥ १० ॥
brahmarudrādayaste tu dṛṣṭvā yogagatiṃ hareḥ | vismitāstāṃ praśaṃsaṃtaḥ svaṃ svaṃ lokaṃ yayustadā || 10 ||
( वसंततिलका )
राजन् परस्य तनुभृज्जननाप्ययेहा मायाविडम्बनमवेहि यथा नटस्य । सृष्ट्वात्मनेदमनुविश्य विहृत्य चांते संहृत्य चात्ममहिनोपरतः स आस्ते ॥ ११ ॥
rājan parasya tanubhṛjjananāpyayehā māyāviḍambanamavehi yathā naṭasya | sṛṣṭvātmanedamanuviśya vihṛtya cāṃte saṃhṛtya cātmamahinoparataḥ sa āste || 11 ||
मर्त्येन यो गुरुसुतं यमलोकनीतं त्वां चानयच्छरणदः परमास्त्रदग्धम् । जिग्येंऽतकांतकमपीशमसावनीशः किं स्वावने स्वरनयन् मृगयुं सदेहम् ॥ १२ ॥
martyena yo gurusutaṃ yamalokanītaṃ tvāṃ cānayaccharaṇadaḥ paramāstradagdham | jigyeṃ'takāṃtakamapīśamasāvanīśaḥ kiṃ svāvane svaranayan mṛgayuṃ sadeham || 12 ||
( मिश्र )
तथाप्यशेषस्थितिसम्भवाप्ययेषु अनन्यहेतुर्यदशेषशक्तिधृक् । नैच्छत् प्रणेतुं वपुरत्र शेषितं मर्त्येन किं स्वस्थगतिं प्रदर्शयन् ॥ १३ ॥
tathāpyaśeṣasthitisambhavāpyayeṣu ananyaheturyadaśeṣaśaktidhṛk | naicchat praṇetuṃ vapuratra śeṣitaṃ martyena kiṃ svasthagatiṃ pradarśayan || 13 ||
( अनुष्टुप् )
य एतां प्रातरुत्थाय कृष्णस्य पदवीं पराम् । प्रयतः कीर्तयेद् भक्त्या तामेवाप्नोत्यनुत्तमाम् ॥ १४ ॥
ya etāṃ prātarutthāya kṛṣṇasya padavīṃ parām | prayataḥ kīrtayed bhaktyā tāmevāpnotyanuttamām || 14 ||
दारुको द्वारकामेत्य वसुदेवोग्रसेनयोः । पतित्वा चरणावस्रैः न्यषिञ्चत् कृष्णविच्युतः ॥ १५ ॥
dāruko dvārakāmetya vasudevograsenayoḥ | patitvā caraṇāvasraiḥ nyaṣiñcat kṛṣṇavicyutaḥ || 15 ||
कथयामास निधनं वृष्णीनां कृत्स्नशो नृप । तच्छ्रुत्वोद्विग्नहृदया जनाः शोकविर्मूर्च्छिताः ॥ १६ ॥
kathayāmāsa nidhanaṃ vṛṣṇīnāṃ kṛtsnaśo nṛpa | tacchrutvodvignahṛdayā janāḥ śokavirmūrcchitāḥ || 16 ||
तत्र स्म त्वरिता जग्मुः कृष्णविश्लेषविह्वलाः । व्यसवः शेरते यत्र ज्ञातयो घ्नंत आननम् ॥ १७ ॥
tatra sma tvaritā jagmuḥ kṛṣṇaviśleṣavihvalāḥ | vyasavaḥ śerate yatra jñātayo ghnaṃta ānanam || 17 ||
देवकी रोहिणी चैव वसुदेवस्तथा सुतौ । कृष्णरामावपश्यंतः शोकार्ता विजहुः स्मृतिम् ॥ १८ ॥
devakī rohiṇī caiva vasudevastathā sutau | kṛṣṇarāmāvapaśyaṃtaḥ śokārtā vijahuḥ smṛtim || 18 ||
प्राणांश्च विजहुस्तत्र भगवद् विरहातुराः । उपगुह्य पतींस्तात चितां आरुरुहुः स्त्रियः ॥ १९ ॥
prāṇāṃśca vijahustatra bhagavad virahāturāḥ | upaguhya patīṃstāta citāṃ āruruhuḥ striyaḥ || 19 ||
रामपत्न्यश्च तद्देहं उपगुह्याग्निमाविशन् । वसुदेवपत्न्यस्तद्गात्रं प्रद्युम्नादीन् हरेः स्नुषाः । कृष्णपत्न्योऽविशन्नग्निं रुक्मिण्याद्याः तदात्मिकाः ॥ २० ॥
rāmapatnyaśca taddehaṃ upaguhyāgnimāviśan | vasudevapatnyastadgātraṃ pradyumnādīn hareḥ snuṣāḥ | kṛṣṇapatnyo'viśannagniṃ rukmiṇyādyāḥ tadātmikāḥ || 20 ||
अर्जुनः प्रेयसः सख्युः कृष्णस्य विरहातुरः । आत्मानं सांत्वयामास कृष्णगीतैः सदुक्तिभिः ॥ २१ ॥
arjunaḥ preyasaḥ sakhyuḥ kṛṣṇasya virahāturaḥ | ātmānaṃ sāṃtvayāmāsa kṛṣṇagītaiḥ saduktibhiḥ || 21 ||
बंधूनां नष्टगोत्राणां अर्जुनः सांपरायिकम् । हतानां कारयामास यथावद् अनुपूर्वशः ॥ २२ ॥
baṃdhūnāṃ naṣṭagotrāṇāṃ arjunaḥ sāṃparāyikam | hatānāṃ kārayāmāsa yathāvad anupūrvaśaḥ || 22 ||
द्वारकां हरिणा त्यक्तां समुद्रोऽप्लावयत् क्षणात् । वर्जयित्वा महाराज श्रीमद् भगवदालयम् ॥ २३ ॥
dvārakāṃ hariṇā tyaktāṃ samudro'plāvayat kṣaṇāt | varjayitvā mahārāja śrīmad bhagavadālayam || 23 ||
नित्यं सन्निहितस्तत्र भगवान् मधुसूदनः । स्मृत्याशेषाशुभहरं सर्वमङ्गलमङ्गलम् ॥ २४ ॥
nityaṃ sannihitastatra bhagavān madhusūdanaḥ | smṛtyāśeṣāśubhaharaṃ sarvamaṅgalamaṅgalam || 24 ||
स्त्रीबालवृद्धानादाय हतशेषान् धनञ्जयः । इंद्रप्रस्थं समावेश्य वज्रं तत्राभ्यषेचयत् ॥ २५ ॥
strībālavṛddhānādāya hataśeṣān dhanañjayaḥ | iṃdraprasthaṃ samāveśya vajraṃ tatrābhyaṣecayat || 25 ||
श्रुत्वा सुहृद् वधं राजन् अर्जुनात्ते पितामहाः । त्वां तु वंशधरं कृत्वा जग्मुः सर्वे महापथम् ॥ २६ ॥
śrutvā suhṛd vadhaṃ rājan arjunātte pitāmahāḥ | tvāṃ tu vaṃśadharaṃ kṛtvā jagmuḥ sarve mahāpatham || 26 ||
य एतद् देवदेवस्य विष्णोः कर्माणि जन्म च । कीर्तयेत् श्रद्धया मर्त्यः सर्वपापैः प्रमुच्यते ॥ २७ ॥
ya etad devadevasya viṣṇoḥ karmāṇi janma ca | kīrtayet śraddhayā martyaḥ sarvapāpaiḥ pramucyate || 27 ||
( वसंततिलका )
इत्थं हरेर्भगवतो रुचिरावतार वीर्याणि बालचरितानि च शंतमानि । अन्यत्र चेह च श्रुतानि गृणन् मनुष्यो भक्तिं परां परमहंसगतौ लभेत ॥ २८ ॥
itthaṃ harerbhagavato rucirāvatāra vīryāṇi bālacaritāni ca śaṃtamāni | anyatra ceha ca śrutāni gṛṇan manuṣyo bhaktiṃ parāṃ paramahaṃsagatau labheta || 28 ||
इति श्रीमद्भागवते महापुराणे पारमहंस्यां संहितायां एकादशस्कन्धे एकत्रिंशोऽध्यायः ॥ ३१ ॥
iti śrīmadbhāgavate mahāpurāṇe pāramahaṃsyāṃ saṃhitāyāṃ ekādaśaskandhe ekatriṃśo'dhyāyaḥ || 31 ||
हरिः ॐ तत्सत् श्रीकृष्णार्पणमस्तु ॥
hariḥ ॐ tatsat śrīkṛṣṇārpaṇamastu ||
ॐ श्री परमात्मने नमः
AnonymousUser
150
5 Days
Learn
Teach
Discuss
Panchanga
Dashboard
Verses & Playlist
Flashcards
Saved Chants
Saved Discussions
Logout
Copy Shloka
Shloka Link
