सूत उवाच ।
ततो लब्धवरः कृष्णो जाम्बवत्यां महेश्वरात् । अजीजनन्महात्मानं साम्बमात्मजमुत्तमम् ॥ २७.१॥
tato labdhavaraḥ kṛṣṇo jāmbavatyāṃ maheśvarāt | ajījananmahātmānaṃ sāmbamātmajamuttamam || 27.1||
प्रद्युम्नस्याप्यभूत् पुत्रो ह्यनिरुद्धो महाबलः । तावुभौ गुणसंपन्नौ कृष्णस्यैवापरे तनू ॥ २७.२॥
pradyumnasyāpyabhūt putro hyaniruddho mahābalaḥ | tāvubhau guṇasaṃpannau kṛṣṇasyaivāpare tanū || 27.2||
हत्वा च कंसं नरकमन्यांश्च शतशोऽसुरान् । विजित्य लीलया शक्रं जित्वा बाणं महासुरम् ॥ २७.३॥
hatvā ca kaṃsaṃ narakamanyāṃśca śataśo'surān | vijitya līlayā śakraṃ jitvā bāṇaṃ mahāsuram || 27.3||
स्थापयित्वा जगत् कृत्स्नं लोके धर्मांश्च शाश्वतान् । चक्रे नारायणो गन्तुं स्वस्थानं बुद्धिमुत्तमाम् ॥ २७.४॥
sthāpayitvā jagat kṛtsnaṃ loke dharmāṃśca śāśvatān | cakre nārāyaṇo gantuṃ svasthānaṃ buddhimuttamām || 27.4||
एतस्मिन्नन्तरे विप्रा भृग्वाद्याः कृष्णमीश्वरम् । आजग्मुर्द्वारकां द्रष्टुं कृतकार्यं सनातनम् ॥ २७.५॥
etasminnantare viprā bhṛgvādyāḥ kṛṣṇamīśvaram | ājagmurdvārakāṃ draṣṭuṃ kṛtakāryaṃ sanātanam || 27.5||
स तानुवाच विश्वात्मा प्रणिपत्याभिपूज्य च । आसनेषूपविष्टान् वै सह रामेण धीमता ॥ २७.६॥
sa tānuvāca viśvātmā praṇipatyābhipūjya ca | āsaneṣūpaviṣṭān vai saha rāmeṇa dhīmatā || 27.6||
गमिष्ये तत् परं स्थानं स्वकीयं विष्णुसंज्ञितम् । कृतानि सर्वकार्याणि प्रसीदध्वं मुनीश्वराः ॥ २७.७॥
gamiṣye tat paraṃ sthānaṃ svakīyaṃ viṣṇusaṃjñitam | kṛtāni sarvakāryāṇi prasīdadhvaṃ munīśvarāḥ || 27.7||
इदं कलियुगं घोरं संप्राप्तमधुनाऽशुभम् । भविष्यन्ति जनाः सर्वे ह्यस्मिन् पापानुवर्त्तिनः ॥ २७.८॥
idaṃ kaliyugaṃ ghoraṃ saṃprāptamadhunā'śubham | bhaviṣyanti janāḥ sarve hyasmin pāpānuvarttinaḥ || 27.8||
प्रवर्त्तयध्वं विज्ज्ञानं ब्राह्मणानांच हितावहम् । येनेमे कलिजैः पापैर्मुच्यन्ते हि द्विजोत्तमाः ॥ २७.९॥
pravarttayadhvaṃ vijjñānaṃ brāhmaṇānāṃca hitāvaham | yeneme kalijaiḥ pāpairmucyante hi dvijottamāḥ || 27.9||
ये मां जनाः संस्मरन्ति कलौ सकृदपि प्रभुम् । तेषां नश्यतु तत् पापं भक्तानां पुरुषोत्तमे ॥ २७.१॥
ye māṃ janāḥ saṃsmaranti kalau sakṛdapi prabhum | teṣāṃ naśyatu tat pāpaṃ bhaktānāṃ puruṣottame || 27.1||
येऽर्चयिष्यन्तिमां भक्त्या नित्यं कलियुगे द्विजाः । विधाना वेददृष्टेन ते गमिष्यन्ति तत् पदम् ॥ २७.११॥
ye'rcayiṣyantimāṃ bhaktyā nityaṃ kaliyuge dvijāḥ | vidhānā vedadṛṣṭena te gamiṣyanti tat padam || 27.11||
ये ब्राह्मणा वंशजाता युष्माकं वै सहस्रशः । तेषां नारायणे भक्तिर्भविष्यति कलौ युगे ॥ २७.१२॥
ye brāhmaṇā vaṃśajātā yuṣmākaṃ vai sahasraśaḥ | teṣāṃ nārāyaṇe bhaktirbhaviṣyati kalau yuge || 27.12||
परात् परतरं यान्ति नारायणपरा जनाः । न ते तत्र गमिष्यन्ति ये द्विषन्ति महेश्वरम् ॥ २७.१३॥
parāt parataraṃ yānti nārāyaṇaparā janāḥ | na te tatra gamiṣyanti ye dviṣanti maheśvaram || 27.13||
ध्यानं होमं तपस्तप्तं ज्ञानं यज्ञादिको विधिः । तेषां विनश्यति क्षिप्रं ये निन्दन्ति पिनाकिनम् ॥ २७.१४॥
dhyānaṃ homaṃ tapastaptaṃ jñānaṃ yajñādiko vidhiḥ | teṣāṃ vinaśyati kṣipraṃ ye nindanti pinākinam || 27.14||
यो मां समाश्रयेन्नित्यमेकान्तं भावमाश्रितः । विनिन्दन् देवमीशानं स याति नरकायुतम् ॥ २७.१५॥
yo māṃ samāśrayennityamekāntaṃ bhāvamāśritaḥ | vinindan devamīśānaṃ sa yāti narakāyutam || 27.15||
तस्मात् सा परिहर्त्तव्या निन्दा पशुपतेर्द्विजाः । कर्मणा मनसा वाचा मद्भक्तेष्वपि यत्नतः ॥ २७.१६॥
tasmāt sā pariharttavyā nindā paśupaterdvijāḥ | karmaṇā manasā vācā madbhakteṣvapi yatnataḥ || 27.16||
ये तु दक्षाध्वरे शप्ता दधीचेन द्विजोत्तमाः । भविष्यन्ति कलौ भक्तैः परिहार्याः प्रयत्नतः ॥ २७.१७॥
ye tu dakṣādhvare śaptā dadhīcena dvijottamāḥ | bhaviṣyanti kalau bhaktaiḥ parihāryāḥ prayatnataḥ || 27.17||
द्विषन्तो देवमीशानं युष्माकं वंशसंभवाः । शप्ताश्च गौतमेनोर्व्यां न संभाष्या द्विजोत्तमैः ॥ २७.१८॥
dviṣanto devamīśānaṃ yuṣmākaṃ vaṃśasaṃbhavāḥ | śaptāśca gautamenorvyāṃ na saṃbhāṣyā dvijottamaiḥ || 27.18||
इत्येवमुक्ताः कृष्णेन सर्वे ते वै महर्षयः । ओमित्युक्त्वा ययुस्तूर्णं स्वानि स्थानानि सत्तमाः ॥ २७.१९॥
ityevamuktāḥ kṛṣṇena sarve te vai maharṣayaḥ | omityuktvā yayustūrṇaṃ svāni sthānāni sattamāḥ || 27.19||
ततो नारायणः कृष्णो लीलयैव जगन्मयः । संहृत्य स्वकुलं सर्वं ययौ तत् परमं पदम् ॥ २७.२॥
tato nārāyaṇaḥ kṛṣṇo līlayaiva jaganmayaḥ | saṃhṛtya svakulaṃ sarvaṃ yayau tat paramaṃ padam || 27.2||
इत्येष वः समासेन राज्ञां वंशोऽनुकीर्त्तितः । न शक्यो विस्तराद् वक्तुं किं भूयः श्रोतुमिच्छथ ॥ २७.२१॥
ityeṣa vaḥ samāsena rājñāṃ vaṃśo'nukīrttitaḥ | na śakyo vistarād vaktuṃ kiṃ bhūyaḥ śrotumicchatha || 27.21||
यः पठेच्छृणुयाद् वापि वंशानां कथनं शुभम् । सर्वपापविनिर्मुक्तः स्वर्गलोके महीयते ॥ २७.२२॥
yaḥ paṭhecchṛṇuyād vāpi vaṃśānāṃ kathanaṃ śubham | sarvapāpavinirmuktaḥ svargaloke mahīyate || 27.22||
इति श्रीकूर्मपुराणे षट्साहस्त्र्यां संहितायां पूर्वविभागे सप्तविंशोऽध्यायः ॥ ॥
iti śrīkūrmapurāṇe ṣaṭsāhastryāṃ saṃhitāyāṃ pūrvavibhāge saptaviṃśo'dhyāyaḥ || ||
ॐ श्री परमात्मने नमः
AnonymousUser
150
5 Days
Learn
Teach
Discuss
Panchanga
Dashboard
Verses & Playlist
Flashcards
Saved Chants
Saved Discussions
Logout
Copy Shloka
Shloka Link
