श्रीमद्वाल्मीकियरामायणे अरण्यकाण्डे अष्टादशः सर्गः ॥३-१८॥
śrīmadvālmīkiyarāmāyaṇe araṇyakāṇḍe aṣṭādaśaḥ sargaḥ || 3-18 ||
तां तु शूर्पणखां रामः कामपाशावपाशिताम् । स्वेच्छया श्लक्ष्णया वाचा स्मितपूर्वमथाब्रवीत्॥ १॥
tāṃ tu śūrpaṇakhāṃ rāmaḥ kāmapāśāvapāśitām | svecchayā ślakṣṇayā vācā smitapūrvamathābravīt || 1 ||
कृतदारोऽस्मि भवति भार्येयं दयिता मम । त्वद्विधानां तु नारीणां सुदुःखा ससपत्नता॥ २॥
kṛtadāro'smi bhavati bhāryeyaṃ dayitā mama | tvadvidhānāṃ tu nārīṇāṃ suduḥkhā sasapatnatā || 2 ||
अनुजस्त्वेष मे भ्राता शीलवान् प्रियदर्शनः । श्रीमानकृतदारश्च लक्ष्मणो नाम वीर्यवान्॥ ३॥
anujastveṣa me bhrātā śīlavān priyadarśanaḥ | śrīmānakṛtadāraśca lakṣmaṇo nāma vīryavān || 3 ||
अपूर्वी भार्यया चार्थी तरुणः प्रियदर्शनः । अनुरूपश्च ते भर्ता रूपस्यास्य भविष्यति॥ ४॥
apūrvī bhāryayā cārthī taruṇaḥ priyadarśanaḥ | anurūpaśca te bhartā rūpasyāsya bhaviṣyati || 4 ||
एनं भज विशालाक्षि भर्तारं भ्रातरं मम । असपत्ना वरारोहे मेरुमर्कप्रभा यथा॥ ५॥
enaṃ bhaja viśālākṣi bhartāraṃ bhrātaraṃ mama | asapatnā varārohe merumarkaprabhā yathā || 5 ||
इति रामेण सा प्रोक्ता राक्षसी काममोहिता । विसृज्य रामं सहसा ततो लक्ष्मणमब्रवीत्॥ ६॥
iti rāmeṇa sā proktā rākṣasī kāmamohitā | visṛjya rāmaṃ sahasā tato lakṣmaṇamabravīt || 6 ||
अस्य रूपस्य ते युक्ता भार्याहं वरवर्णिनी । मया सह सुखं सर्वान् दण्डकान् विचरिष्यसि॥ ७॥
asya rūpasya te yuktā bhāryāhaṃ varavarṇinī | mayā saha sukhaṃ sarvān daṇḍakān vicariṣyasi || 7 ||
एवमुक्तस्तु सौमित्री राक्षस्या वाक्यकोविदः । ततः शूर्पनखीं स्मित्वा लक्ष्मणो युक्तमब्रवीत्॥ ८॥
evamuktastu saumitrī rākṣasyā vākyakovidaḥ | tataḥ śūrpanakhīṃ smitvā lakṣmaṇo yuktamabravīt || 8 ||
कथं दासस्य मे दासी भार्या भवितुमिच्छसि । सोऽहमार्येण परवान् भ्रात्रा कमलवर्णिनि॥ ९॥
kathaṃ dāsasya me dāsī bhāryā bhavitumicchasi | so'hamāryeṇa paravān bhrātrā kamalavarṇini || 9 ||
समृद्धार्थस्य सिद्धार्था मुदितामलवर्णिनी । आर्यस्य त्वं विशालाक्षि भार्या भव यवीयसी॥ १०॥
samṛddhārthasya siddhārthā muditāmalavarṇinī | āryasya tvaṃ viśālākṣi bhāryā bhava yavīyasī || 10 ||
एतां विरूपामसतीं करालां निर्णतोदरीम् । भार्यां वृद्धां परित्यज्य त्वामेवैष भजिष्यति॥ ११॥
etāṃ virūpāmasatīṃ karālāṃ nirṇatodarīm | bhāryāṃ vṛddhāṃ parityajya tvāmevaiṣa bhajiṣyati || 11 ||
को हि रूपमिदं श्रेष्ठं संत्यज्य वरवर्णिनि । मानुषीषु वरारोहे कुर्याद् भावं विचक्षणः॥ १२॥
ko hi rūpamidaṃ śreṣṭhaṃ saṃtyajya varavarṇini | mānuṣīṣu varārohe kuryād bhāvaṃ vicakṣaṇaḥ || 12 ||
इति सा लक्ष्मणेनोक्ता कराला निर्णतोदरी । मन्यते तद्वचः सत्यं परिहासाविचक्षणा॥ १३॥
iti sā lakṣmaṇenoktā karālā nirṇatodarī | manyate tadvacaḥ satyaṃ parihāsāvicakṣaṇā || 13 ||