श्रीमद्वाल्मीकियरामायणे अयोध्याकाण्डे नवदशोत्तरशततम सर्गः ॥२-११९॥
śrīmadvālmīkiyarāmāyaṇe ayodhyākāṇḍe navadaśottaraśatatama sargaḥ ||2-119||
अनसूया तु धर्मज्ञा श्रुत्वा तां महतीं कथाम् । पर्य्यष्वजत बाहुभ्यां शिरस्याघ्राय मैथिलीम् ।। २.११९.१ ।।
anasūyā tu dharmajñā śrutvā tāṃ mahatīṃ kathām | paryyaṣvajata bāhubhyāṃ śirasyāghrāya maithilīm || 2.119.1 ||
व्यक्ताक्षरपदं चित्रं भाषितं मधुरं त्वया । यथा स्वयम्वरं वृत्तं तत्सर्वं हि श्रुतं मया । रमे ऽहं कथया ते तु दृढं मधुरभाषिणि ।। २.११९.२ ।।
vyaktākṣarapadaṃ citraṃ bhāṣitaṃ madhuraṃ tvayā | yathā svayamvaraṃ vṛttaṃ tatsarvaṃ hi śrutaṃ mayā | rame 'haṃ kathayā te tu dṛḍhaṃ madhurabhāṣiṇi || 2.119.2 ||
रविरस्तं गत: श्रीमानुपोह्य रजनीं शिवाम् । दिवसं प्रतिकीर्णानामाहारार्थं पतत्ऺित्रणाम् । सन्ध्याकाले निलीनानां निद्रार्थं श्रूयते ध्वनि: ।। २.११९.३ ।।
ravirastaṃ gata: śrīmānupohya rajanīṃ śivām | divasaṃ pratikīrṇānāmāhārārthaṃ patatऺ्itraṇām | sandhyākāle nilīnānāṃ nidrārthaṃ śrūyate dhvani: || 2.119.3 ||
एते चाप्यभिषेकार्द्रा मुनय: कलशोद्यता: । सहिता उपवर्तन्ते सलिलाप्लुतवल्कला: ।। २.११९.४ ।।
ete cāpyabhiṣekārdrā munaya: kalaśodyatā: | sahitā upavartante salilāplutavalkalā: || 2.119.4 ||
ऋषीणामग्निहोत्रेषु हुतेषु विधिपूर्वकम् । कपोताङ्गारुणो धूमो दृश्यते पवनोद्धत: ।। २.११९.५ ।।
ṛṣīṇāmagnihotreṣu huteṣu vidhipūrvakam | kapotāṅgāruṇo dhūmo dṛśyate pavanoddhata: || 2.119.5 ||
अल्पपर्णाहि तरवो घनीभूता: समन्तत: । विप्रकृष्टेपि देशे ऽस्मिन्न प्रकाशन्ति वै दिश: ।। २.११९.६ ।।
alpaparṇāhi taravo ghanībhūtā: samantata: | viprakṛṣṭepi deśe 'sminna prakāśanti vai diśa: || 2.119.6 ||
रजनीचरसत्त्वानि प्रचरन्ति समन्तत: । तपोवनमृगा ह्येते वेदितीर्थेषु शेरते ।। २.११९.७ ।।
rajanīcarasattvāni pracaranti samantata: | tapovanamṛgā hyete veditīrtheṣu śerate || 2.119.7 ||
सम्प्रवृद्धा निशा सीते नक्षत्रसमलङ्कृता । जोत्स्नाप्रावरणश्चन्द्रो दृश्यते ऽभ्युदितो ऽम्बरे ।। २.११९.८ ।।
sampravṛddhā niśā sīte nakṣatrasamalaṅkṛtā | jotsnāprāvaraṇaścandro dṛśyate 'bhyudito 'mbare || 2.119.8 ||
गम्यतामनुजानामि रामस्यानुचरी भव । कथयन्त्या हि मधुरं त्वयाहं परितोषिता ।। २.११९.९ ।।
gamyatāmanujānāmi rāmasyānucarī bhava | kathayantyā hi madhuraṃ tvayāhaṃ paritoṣitā || 2.119.9 ||
अलङ्कुरु च तावत्त्वं प्रत्यक्षं मम मैथिलि । प्रीतिं जनय मे वत्से दिव्यालङ्कारशोभिता ।। २.११९.१० ।।
alaṅkuru ca tāvattvaṃ pratyakṣaṃ mama maithili | prītiṃ janaya me vatse divyālaṅkāraśobhitā || 2.119.10 ||
सा तथा समलंकृत्य सीता सुरसुतोपमा । प्रणम्य शिरसा तस्यै रामं त्वभिमुखी ययौ ।। २.११९.११ ।।
sā tathā samalaṃkṛtya sītā surasutopamā | praṇamya śirasā tasyai rāmaṃ tvabhimukhī yayau || 2.119.11 ||
तथा तु भूषितां सीतां ददर्श वदतां वर: । राघव: प्रीतिदानेन तपस्विन्या जहर्ष च ।। २.११९.१२ ।।
tathā tu bhūṣitāṃ sītāṃ dadarśa vadatāṃ vara: | rāghava: prītidānena tapasvinyā jaharṣa ca || 2.119.12 ||
न्यवेदयत्तत: सर्वं सीता रामाय मैथिली । प्रीतिदानं तपस्विन्या वसनाभरणस्रजम् ।। २.११९.१३ ।।
nyavedayattata: sarvaṃ sītā rāmāya maithilī | prītidānaṃ tapasvinyā vasanābharaṇasrajam || 2.119.13 ||
प्रहृष्टस्त्वभवद्रामो लक्ष्मणश्च महारथ: । मैथिल्या: सत्क्रियां दृष्ट्वा मानुषेषु सुदुर्लभाम् ।। २.११९.१४ ।।
prahṛṣṭastvabhavadrāmo lakṣmaṇaśca mahāratha: | maithilyā: satkriyāṃ dṛṣṭvā mānuṣeṣu sudurlabhām || 2.119.14 ||
ततस्तां शर्वरीं प्रीत: पुण्यां शशिनिभानन: । अर्चितस्तापसै: सिद्धैरुवास रघुनन्दन: ।। २.११९.१५ ।।
tatastāṃ śarvarīṃ prīta: puṇyāṃ śaśinibhānana: | arcitastāpasai: siddhairuvāsa raghunandana: || 2.119.15 ||
तस्यां रात्र्यां व्यतीतायामभिषिच्य हुताग्निकान् । आपृच्छेतां नरव्याघ्रौ तापसान् वनगोचरान् ।। २.११९.१६ ।।
tasyāṃ rātryāṃ vyatītāyāmabhiṣicya hutāgnikān | āpṛcchetāṃ naravyāghrau tāpasān vanagocarān || 2.119.16 ||
तावूचुस्ते वनचरास्तापसा धर्मचारिण: । वनस्य तस्य सञ्चारं राक्षसै: समभिप्लुतम् ।। २.११९.१७ ।।
tāvūcuste vanacarāstāpasā dharmacāriṇa: | vanasya tasya sañcāraṃ rākṣasai: samabhiplutam || 2.119.17 ||
रक्षांसि पुरुषादानि नानारूपाणि राघव । वसन्त्यस्मिन् महारण्ये व्यालाश्च रुधिराशना: ।। २.११९.१८ ।।
rakṣāṃsi puruṣādāni nānārūpāṇi rāghava | vasantyasmin mahāraṇye vyālāśca rudhirāśanā: || 2.119.18 ||
उच्छिष्टं वा प्रमत्तं वा तापसं धर्मचारिणम् । अदन्त्यस्मिन् महारण्ये तान्निवारय राघव ।। २.११९.१९ ।।
ucchiṣṭaṃ vā pramattaṃ vā tāpasaṃ dharmacāriṇam | adantyasmin mahāraṇye tānnivāraya rāghava || 2.119.19 ||
एष पन्था महर्षीणां फलान्याहरतां वने । अनेन तु वनं दुर्गं गन्तुं राघव ते क्षमम् ।। २.११९.२० ।।
eṣa panthā maharṣīṇāṃ phalānyāharatāṃ vane | anena tu vanaṃ durgaṃ gantuṃ rāghava te kṣamam || 2.119.20 ||
इतीव तै: प्राञ्जलिभिस्तपस्विभिर्द्विजै: कृत: स्वस्त्ययन: परं तप: । वनं सभार्य्य: प्रविऺवेश राघव: सलक्ष्मण: सूर्य्यमिवाभ्रमण्डलम् ।। २.११९.२१ ।।
itīva tai: prāñjalibhistapasvibhirdvijai: kṛta: svastyayana: paraṃ tapa: | vanaṃ sabhāryya: praviऺveśa rāghava: salakṣmaṇa: sūryyamivābhramaṇḍalam || 2.119.21 ||
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे श्रीमद्वाल्मीकीये आदिकाव्ये चतुर्विंशत्सहस्रिकायां संहितायां श्रीमदयोध्याकाण्डे एकोनविंश्त्युत्तरशततम: सर्ग: ।। ११९ ।। ।।
ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe śrīmadvālmīkīye ādikāvye caturviṃśatsahasrikāyāṃ saṃhitāyāṃ śrīmadayodhyākāṇḍe ekonaviṃśtyuttaraśatatama: sarga: || 119 || ||
इत्ययोध्याकाण्ड: समाप्तः ।। ।। श्रीसीतारामचन्द्रार्पणमस्तु ।।
ityayodhyākāṇḍa: samāptaḥ || || śrīsītārāmacandrārpaṇamastu ||
AnonymousUser
150
5 Days
Learn
Teach
Discuss
Dashboard
Verses & Playlist
Saved Flashcards
Saved Chants
Saved Discussions
Logout
Copy Shloka
Shloka Link
