श्रीमद्वाल्मीकियरामायणे अयोध्याकाण्डे सप्तविंशः सर्गः ॥२-२७॥
śrīmadvālmīkiyarāmāyaṇe ayodhyākāṇḍe saptaviṃśaḥ sargaḥ ||2-27||
एवमुक्ता तु वैदेही प्रियार्हा प्रियवादिनी।प्रणयादेव संक्रुद्धा भर्तारमिदमब्रवीत्॥ १॥
evamuktā tu vaidehī priyārhā priyavādinī|praṇayādeva saṃkruddhā bhartāramidamabravīt|| 1||
किमिदं भाषसे राम वाक्यं लघुतया ध्रुवम्।त्वया यदपहास्यं मे श्रुत्वा नरवरोत्तम॥ २॥
kimidaṃ bhāṣase rāma vākyaṃ laghutayā dhruvam|tvayā yadapahāsyaṃ me śrutvā naravarottama|| 2||
वीराणां राजपुत्राणां शस्त्रास्त्रविदुषां नृप।अनर्हमयशस्यं च न श्रोतव्यं त्वयेरितम्॥ ३॥
vīrāṇāṃ rājaputrāṇāṃ śastrāstraviduṣāṃ nṛpa|anarhamayaśasyaṃ ca na śrotavyaṃ tvayeritam|| 3||
आर्यपुत्र पिता माता भ्राता पुत्रस्तथा स्नुषा।स्वानि पुण्यानि भुञ्जानाः स्वं स्वं भाग्यमुपासते॥ ४॥
āryaputra pitā mātā bhrātā putrastathā snuṣā|svāni puṇyāni bhuñjānāḥ svaṃ svaṃ bhāgyamupāsate|| 4||
भर्तुर्भाग्यं तु नार्येका प्राप्नोति पुरुषर्षभ।अतश्चैवाहमादिष्टा वने वस्तव्यमित्यपि॥ ५॥
bharturbhāgyaṃ tu nāryekā prāpnoti puruṣarṣabha|ataścaivāhamādiṣṭā vane vastavyamityapi|| 5||
न पिता नात्मजो वात्मा न माता न सखीजनः।इह प्रेत्य च नारीणां पतिरेको गतिः सदा॥ ६॥
na pitā nātmajo vātmā na mātā na sakhījanaḥ|iha pretya ca nārīṇāṃ patireko gatiḥ sadā|| 6||
यदि त्वं प्रस्थितो दुर्गं वनमद्यैव राघव।अग्रतस्ते गमिष्यामि मृद्नन्ती कुशकण्टकान्॥ ७॥
yadi tvaṃ prasthito durgaṃ vanamadyaiva rāghava|agrataste gamiṣyāmi mṛdnantī kuśakaṇṭakān|| 7||
ईर्ष्यां रोषं बहिष्कृत्य भुक्तशेषमिवोदकम्।नय मां वीर विस्रब्धः पापं मयि न विद्यते॥ ८॥
īrṣyāṃ roṣaṃ bahiṣkṛtya bhuktaśeṣamivodakam|naya māṃ vīra visrabdhaḥ pāpaṃ mayi na vidyate|| 8||
प्रासादाग्रे विमानैर्वा वैहायसगतेन वा।सर्वावस्थागता भर्तुः पादच्छाया विशिष्यते॥ ९॥
prāsādāgre vimānairvā vaihāyasagatena vā|sarvāvasthāgatā bhartuḥ pādacchāyā viśiṣyate|| 9||
अनुशिष्टास्मि मात्रा च पित्रा च विविधाश्रयम्।नास्मि सम्प्रति वक्तव्या वर्तितव्यं यथा मया॥ १०॥
anuśiṣṭāsmi mātrā ca pitrā ca vividhāśrayam|nāsmi samprati vaktavyā vartitavyaṃ yathā mayā|| 10||
अहं दुर्गं गमिष्यामि वनं पुरुषवर्जितम्।नानामृगगणाकीर्णं शार्दूलगणसेवितम्॥ ११॥
ahaṃ durgaṃ gamiṣyāmi vanaṃ puruṣavarjitam|nānāmṛgagaṇākīrṇaṃ śārdūlagaṇasevitam|| 11||
सुखं वने निवत्स्यामि यथैव भवने पितुः।अचिन्तयन्ती त्रीँल्लोकांश्चिन्तयन्ती पतिव्रतम्॥ १२॥
sukhaṃ vane nivatsyāmi yathaiva bhavane pituḥ|acintayantī trīँllokāṃścintayantī pativratam|| 12||
शुश्रूषमाणा ते नित्यं नियता ब्रह्मचारिणी।सह रंस्ये त्वया वीर वनेषु मधुगन्धिषु॥ १३॥
śuśrūṣamāṇā te nityaṃ niyatā brahmacāriṇī|saha raṃsye tvayā vīra vaneṣu madhugandhiṣu|| 13||
त्वं हि कर्तुं वने शक्तो राम सम्परिपालनम्।अन्यस्यापि जनस्येह किं पुनर्मम मानद॥ १४॥
tvaṃ hi kartuṃ vane śakto rāma samparipālanam|anyasyāpi janasyeha kiṃ punarmama mānada|| 14||
साहं त्वया गमिष्यामि वनमद्य न संशयः।नाहं शक्या महाभाग निवर्तयितुमुद्यता॥ १५॥
sāhaṃ tvayā gamiṣyāmi vanamadya na saṃśayaḥ|nāhaṃ śakyā mahābhāga nivartayitumudyatā|| 15||
फलमूलाशना नित्यं भविष्यामि न संशयः।न ते दुःखं करिष्यामि निवसन्ती त्वया सदा॥ १६॥
phalamūlāśanā nityaṃ bhaviṣyāmi na saṃśayaḥ|na te duḥkhaṃ kariṣyāmi nivasantī tvayā sadā|| 16||
अग्रतस्ते गमिष्यामि भोक्ष्ये भुक्तवति त्वयि।इच्छामि परतः शैलान् पल्वलानि सरांसि च॥ १७॥
agrataste gamiṣyāmi bhokṣye bhuktavati tvayi|icchāmi parataḥ śailān palvalāni sarāṃsi ca|| 17||
द्रष्टुं सर्वत्र निर्भीता त्वया नाथेन धीमता।हंसकारण्डवाकीर्णाः पद्मिनीः साधुपुष्पिताः॥ १८॥
draṣṭuṃ sarvatra nirbhītā tvayā nāthena dhīmatā|haṃsakāraṇḍavākīrṇāḥ padminīḥ sādhupuṣpitāḥ|| 18||
इच्छेयं सुखिनी द्रष्टुं त्वया वीरेण संगता।अभिषेकं करिष्यामि तासु नित्यमनुव्रता॥ १९॥
iccheyaṃ sukhinī draṣṭuṃ tvayā vīreṇa saṃgatā|abhiṣekaṃ kariṣyāmi tāsu nityamanuvratā|| 19||
सह त्वया विशालाक्ष रंस्ये परमनन्दिनी।एवं वर्षसहस्राणि शतं वापि त्वया सह॥ २०॥
saha tvayā viśālākṣa raṃsye paramanandinī|evaṃ varṣasahasrāṇi śataṃ vāpi tvayā saha|| 20||
व्यतिक्रमं न वेत्स्यामि स्वर्गोऽपि हि न मे मतः।स्वर्गेऽपि च विना वासो भविता यदि राघव।त्वया विना नरव्याघ्र नाहं तदपि रोचये॥ २१॥
vyatikramaṃ na vetsyāmi svargo'pi hi na me mataḥ|svarge'pi ca vinā vāso bhavitā yadi rāghava|tvayā vinā naravyāghra nāhaṃ tadapi rocaye|| 21||
अहं गमिष्यामि वनं सुदुर्गमं मृगायुतं वानरवारणैश्च।वने निवत्स्यामि यथा पितुर्गृहे तवैव पादावुपगृह्य सम्मता॥ २२॥
ahaṃ gamiṣyāmi vanaṃ sudurgamaṃ mṛgāyutaṃ vānaravāraṇaiśca|vane nivatsyāmi yathā piturgṛhe tavaiva pādāvupagṛhya sammatā|| 22||
अनन्यभावामनुरक्तचेतसं त्वया वियुक्तां मरणाय निश्चिताम्।नयस्व मां साधु कुरुष्व याचनां नातो मया ते गुरुता भविष्यति॥ २३॥
ananyabhāvāmanuraktacetasaṃ tvayā viyuktāṃ maraṇāya niścitām|nayasva māṃ sādhu kuruṣva yācanāṃ nāto mayā te gurutā bhaviṣyati|| 23||
तथा ब्रुवाणामपि धर्मवत्सलां न च स्म सीतां नृवरो निनीषति।उवाच चैनां बहु संनिवर्तने वने निवासस्य च दुःखितां प्रति॥ २४॥
tathā bruvāṇāmapi dharmavatsalāṃ na ca sma sītāṃ nṛvaro ninīṣati|uvāca caināṃ bahu saṃnivartane vane nivāsasya ca duḥkhitāṃ prati|| 24||
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये आदिकाव्ये अयोध्याकाण्डे सप्तविंशः सर्गः ॥२-२७॥
ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe vālmīkīye ādikāvye ayodhyākāṇḍe saptaviṃśaḥ sargaḥ ||2-27||
AnonymousUser
150
5 Days
Learn
Teach
Discuss
Panchanga
Dashboard
Verses & Playlist
Flashcards
Saved Chants
Saved Discussions
Logout
Copy Shloka
Shloka Link
