श्रीमद्वाल्मीकियरामायणे अयोध्याकाण्डे अष्टाशीतितमः सर्गः ॥२-८८॥
śrīmadvālmīkiyarāmāyaṇe ayodhyākāṇḍe aṣṭāśītitamaḥ sargaḥ ||2-88||
भरद्वाजाश्रमं दृष्ट्वा क्रोशादेव नरर्षभ: । बलं सर्वमवस्थाप्य जगाम सह मन्त्रिभि: ।। २.९०.१ ।।
bharadvājāśramaṃ dṛṣṭvā krośādeva nararṣabha: | balaṃ sarvamavasthāpya jagāma saha mantribhi: || 2.90.1 ||
पद्भ्यामेव हि धर्मज्ञो न्यस्तशस्त्रपरिच्छद: । वसानो वाससी क्षौमे पुरोधाय पुरोधसम् ।। २.९०.२ ।।
padbhyāmeva hi dharmajño nyastaśastraparicchada: | vasāno vāsasī kṣaume purodhāya purodhasam || 2.90.2 ||
तत: सन्दर्शने तस्य भरद्वाजस्य राघव: । मन्त्रिणस्तानवस्थाप्य जगामानुपुरोहितम् ।। २.९०.३ ।।
tata: sandarśane tasya bharadvājasya rāghava: | mantriṇastānavasthāpya jagāmānupurohitam || 2.90.3 ||
वसिष्ठमथ दृष्ट्वैव भरद्वाजो महातपा: । सञ्चचालासनात्तूर्णं शिष्यानर्घ्यमिति ब्रुवन् ।। २.९०.४ ।।
vasiṣṭhamatha dṛṣṭvaiva bharadvājo mahātapā: | sañcacālāsanāttūrṇaṃ śiṣyānarghyamiti bruvan || 2.90.4 ||
वसिष्ठसाहचर्य्यादिति भाव: ।। २.९०.५ ।।
vasiṣṭhasāhacaryyāditi bhāva: || 2.90.5 ||
ताभ्यामर्घ्यं च पाद्यं च दत्त्वा पश्चात् फलानि च । आनुपूर्व्याच्च धर्मज्ञ: पप्रच्छ कुशलं कुले ।। २.९०.६ ।।
tābhyāmarghyaṃ ca pādyaṃ ca dattvā paścāt phalāni ca | ānupūrvyācca dharmajña: papraccha kuśalaṃ kule || 2.90.6 ||
अयोध्यायां बले कोशे मित्रेष्वपि च मन्त्रिषु । जानन् दशरथं वृत्तं न राजानमुदाहरत् ।। २.९०.७ ।।
ayodhyāyāṃ bale kośe mitreṣvapi ca mantriṣu | jānan daśarathaṃ vṛttaṃ na rājānamudāharat || 2.90.7 ||
वसिष्ठो भरतश्चैनं पप्रच्छतुरनामयम् । शरीरे ऽग्निषु वृक्षेषु शिष्येषु मृगपक्षिषु ।। २.९०.८ ।।
vasiṣṭho bharataścainaṃ papracchaturanāmayam | śarīre 'gniṣu vṛkṣeṣu śiṣyeṣu mṛgapakṣiṣu || 2.90.8 ||
तथेति तत्प्रतिज्ञाय भरद्वाजो महातपा: । भरतं प्रत्युवाचेदं राघवस्नेहबन्धनात् ।। २.९०.९ ।।
tatheti tatpratijñāya bharadvājo mahātapā: | bharataṃ pratyuvācedaṃ rāghavasnehabandhanāt || 2.90.9 ||
किमिहागमने कार्य्यं तव राज्यं प्रशासत: । एतदाचक्ष्व मे सर्वं नहि मे शुद्ध्यते मन: ।। २.९०.१० ।।
kimihāgamane kāryyaṃ tava rājyaṃ praśāsata: | etadācakṣva me sarvaṃ nahi me śuddhyate mana: || 2.90.10 ||
सुषुवे यममित्रघ्नं कौसल्या नन्दवर्द्धनम् । भ्रात्रा सह सभार्यो यश्चिरं प्रव्राजितो वनम् ।। २.९०.११ ।।
suṣuve yamamitraghnaṃ kausalyā nandavarddhanam | bhrātrā saha sabhāryo yaściraṃ pravrājito vanam || 2.90.11 ||
नियुक्त: स्त्रीनियुक्तेन पित्रा यो ऽसौ महायशा: । वनवासी भवेतीह समा: किल चतुर्दश ।। २.९०.१२ ।।
niyukta: strīniyuktena pitrā yo 'sau mahāyaśā: | vanavāsī bhavetīha samā: kila caturdaśa || 2.90.12 ||
कच्चिन्न तस्यापापस्य पापं कर्तुमिहेच्छसि । अकण्टकं भोक्तुमना राज्यं तस्यानुजस्य च ।। २.९०.१३ ।।
kaccinna tasyāpāpasya pāpaṃ kartumihecchasi | akaṇṭakaṃ bhoktumanā rājyaṃ tasyānujasya ca || 2.90.13 ||
एवमुक्तो भरद्वाजं भरत: प्रत्युवाच ह । पर्य्यश्रुनयनो दु:खाद्वाचा संसज्जमानया ।। २.९०.१४ ।।
evamukto bharadvājaṃ bharata: pratyuvāca ha | paryyaśrunayano du:khādvācā saṃsajjamānayā || 2.90.14 ||
हतो ऽस्मि यदि मामेवं भगवानपि मन्यते । मत्तो न दोषमाशङ्के नैवं मामनुशाधि हि ।। २.९०.१५ ।।
hato 'smi yadi māmevaṃ bhagavānapi manyate | matto na doṣamāśaṅke naivaṃ māmanuśādhi hi || 2.90.15 ||
न चैतदिष्टं माता मे यदवोचन्मदन्तरे । नाहमेतेन तुष्टश्च न तद्वचनमाददे ।। २.९०.१६ ।।
na caitadiṣṭaṃ mātā me yadavocanmadantare | nāhametena tuṣṭaśca na tadvacanamādade || 2.90.16 ||
अहं तु तं नरव्याघ्रमुपयात: प्रसादक: । प्रतिनेतुमयोध्यां च पादौ तस्याभिवन्दितुम् ।। २.९०.१७ ।।
ahaṃ tu taṃ naravyāghramupayāta: prasādaka: | pratinetumayodhyāṃ ca pādau tasyābhivanditum || 2.90.17 ||
त्वं मामेवङ्गतं मत्वा प्रसादं कर्तुमर्हसि । शंस मे भगवन् राम: क्व सम्प्रति महीपति: ।। २.९०.१८ ।।
tvaṃ māmevaṅgataṃ matvā prasādaṃ kartumarhasi | śaṃsa me bhagavan rāma: kva samprati mahīpati: || 2.90.18 ||
वसिष्ठादिभिर्ऋत्विग्भिर्याचितो भगवांस्तत: । उवाच तं भरद्वाज: प्रसादाद्भरतं वच: ।। २.९०.१९ ।।
vasiṣṭhādibhirṛtvigbhiryācito bhagavāṃstata: | uvāca taṃ bharadvāja: prasādādbharataṃ vaca: || 2.90.19 ||
त्वय्येतत्पुरुषव्याघ्र युक्तं राघववंशजे । गुरुवृत्तिर्दमश्चैव साधूनां चानुयायिता ।। २.९०.२० ।।
tvayyetatpuruṣavyāghra yuktaṃ rāghavavaṃśaje | guruvṛttirdamaścaiva sādhūnāṃ cānuyāyitā || 2.90.20 ||
जाने चैतन्मन:स्थं ते दृढीकरणमस्त्विति । अपृच्छं त्वां तथात्यर्थं कीर्त्तिं समभिवर्द्धयन् ।। २.९०.२१ ।।
jāne caitanmana:sthaṃ te dṛḍhīkaraṇamastviti | apṛcchaṃ tvāṃ tathātyarthaṃ kīrttiṃ samabhivarddhayan || 2.90.21 ||
जाने च रामं धर्म्मज्ञं ससीतं सहलक्ष्मणम् । असौ वसति ते भ्राता चित्रकूटे महागिरौ ।। २.९०.२२ ।।
jāne ca rāmaṃ dharmmajñaṃ sasītaṃ sahalakṣmaṇam | asau vasati te bhrātā citrakūṭe mahāgirau || 2.90.22 ||
श्वस्तु गन्तासि तं देशं वसाद्य सह मन्त्रिभि: । एतं मे कुरु सुप्राज्ञ कामं कामार्थकोविद ।। २.९०.२३ ।।
śvastu gantāsi taṃ deśaṃ vasādya saha mantribhi: | etaṃ me kuru suprājña kāmaṃ kāmārthakovida || 2.90.23 ||
ततस्तथेत्येवमुदारदर्शन: प्रतीतरूपो भरतो ऽब्रवीद्वच: । चकार बुद्धिं च तदा तदाश्रमे निशानिवासाय नराधिपात्मज: ।। २.९०.२४ ।।
tatastathetyevamudāradarśana: pratītarūpo bharato 'bravīdvaca: | cakāra buddhiṃ ca tadā tadāśrame niśānivāsāya narādhipātmaja: || 2.90.24 ||
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये आदिकाव्ये श्रीमदयोध्याकाण्डे नवतितम: सर्ग: ।। ९० ।।
ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe vālmīkīye ādikāvye śrīmadayodhyākāṇḍe navatitama: sarga: || 90 ||
AnonymousUser
150
5 Days
Learn
Teach
Discuss
Dashboard
Verses & Playlist
Flashcards
Saved Chants
Saved Discussions
Logout
Copy Shloka
Shloka Link
