श्रीमद्वाल्मीकियरामायणे बालकाण्डे द्वादशः सर्गः ॥१-१२॥
śrīmadvālmīkiyarāmāyaṇe bālakāṇḍe dvādaśaḥ sargaḥ ||1-12||
ततः काले बहुतिथे कस्मिंश्चित् सुमनोहरे । वसन्ते समनुप्राप्ते राज्ञो यष्टुं मनोऽभवत् ॥१-१२-१॥
tataḥ kāle bahutithe kasmiṃścit sumanohare |vasante samanuprāpte rājño yaṣṭuṃ mano'bhavat ||1-12-1||
ततः प्रणम्य शिरसा तं विप्रं देववर्णिनम् । यज्ञाय वरयामास संतानार्थं कुलस्य च ॥१-१२-२॥
tataḥ praṇamya śirasā taṃ vipraṃ devavarṇinam |yajñāya varayāmāsa saṃtānārthaṃ kulasya ca ||1-12-2||
तथेति च स राजानमुवाच वसुधाधिपम् । सम्भाराः सम्भ्रियन्तां ते तुरगश्च विमुच्यताम् ॥१-१२-३॥
tatheti ca sa rājānamuvāca vasudhādhipam |sambhārāḥ sambhriyantāṃ te turagaśca vimucyatām ||1-12-3||
सरय्वाश्चोत्तरे तीरे यज्ञभूमिर्विधीयताम् । ततोऽब्रवीनृपो वाक्यं ब्राह्मणान् वेदपारगान् ॥१-१२-४॥
sarayvāścottare tīre yajñabhūmirvidhīyatām |tato'bravīnṛpo vākyaṃ brāhmaṇān vedapāragān ||1-12-4||
सुमन्त्रावाहय क्षिप्रमृत्विजो ब्रह्मवादिनः । सुयज्ञं वामदेवं च जाबालिमथ काश्यपम् ॥१-१२-५॥
sumantrāvāhaya kṣipramṛtvijo brahmavādinaḥ |suyajñaṃ vāmadevaṃ ca jābālimatha kāśyapam ||1-12-5||
पुरोहितं वसिष्ठं च ये चान्ये द्विजसत्तमाः । ततः सुमन्त्रस्त्वरितं गत्वा त्वरितविक्रमः ॥१-१२-६॥
purohitaṃ vasiṣṭhaṃ ca ye cānye dvijasattamāḥ |tataḥ sumantrastvaritaṃ gatvā tvaritavikramaḥ ||1-12-6||
समानयत् स तान् सर्वान् समस्तान् वेदपारगान् । तान् पूजयित्वा धर्मात्मा राजा दशरथस्तदा ॥१-१२-७॥
samānayat sa tān sarvān samastān vedapāragān |tān pūjayitvā dharmātmā rājā daśarathastadā ||1-12-7||
धर्मार्थसहितं युक्तं श्लक्ष्णं वचनमब्रवीत् । मम तातप्यमानस्य पुत्रार्थं नास्ति वै सुखम् ॥१-१२-८॥
dharmārthasahitaṃ yuktaṃ ślakṣṇaṃ vacanamabravīt |mama tātapyamānasya putrārthaṃ nāsti vai sukham ||1-12-8||
पुत्रार्थं हयमेधेन यक्ष्यामीति मतिर्मम । तदहं यष्टुमिच्छामि हयमेधेन कर्मणा ॥१-१२-९॥
putrārthaṃ hayamedhena yakṣyāmīti matirmama |tadahaṃ yaṣṭumicchāmi hayamedhena karmaṇā ||1-12-9||
ऋषिपुत्रप्रभावेण कामान् प्राप्स्यामि चाप्यहम् । ततः साध्विति तद्वाक्यं ब्राह्मणाः प्रत्यपूजयन् ॥१-१२-१०॥
ṛṣiputraprabhāveṇa kāmān prāpsyāmi cāpyaham |tataḥ sādhviti tadvākyaṃ brāhmaṇāḥ pratyapūjayan ||1-12-10||
वसिष्ठप्रमुखाः सर्वे पार्थिवस्य मुखाच्च्युतम् । ऋष्यशृङ्गपुरोगाश्च प्रत्यूचुर्नृपतिं तदा ॥१-१२-११॥
vasiṣṭhapramukhāḥ sarve pārthivasya mukhāccyutam |ṛṣyaśṛṅgapurogāśca pratyūcurnṛpatiṃ tadā ||1-12-11||
सम्भाराः सम्भ्रियन्तां ते तुरगश्च विमुच्यताम् । सरय्वाश्चोत्तरे तीरे यज्ञभूमिर्विधीयताम् ॥१-१२-१२॥
sambhārāḥ sambhriyantāṃ te turagaśca vimucyatām |sarayvāścottare tīre yajñabhūmirvidhīyatām ||1-12-12||
सर्वथा प्राप्यसे पुत्रांश्चतुरोऽमितविक्रमान् । यस्य ते धार्मिकी बुद्धिरियं पुत्रार्थमागता ॥१-१२-१३॥
sarvathā prāpyase putrāṃścaturo'mitavikramān |yasya te dhārmikī buddhiriyaṃ putrārthamāgatā ||1-12-13||
ततः प्रीतोऽभवद् राजा श्रुत्वा तु द्विजभाषितम् । अमात्यानब्रवीद् राजा हर्षेणेदं शुभाक्षरम् ॥१-१२-१४॥
tataḥ prīto'bhavad rājā śrutvā tu dvijabhāṣitam |amātyānabravīd rājā harṣeṇedaṃ śubhākṣaram ||1-12-14||
गुरूणां वचनाच्छीघ्रं सम्भाराः सम्भ्रियन्तु मे । समर्थाधिष्ठितश्चाश्वः सोपाध्यायो विमुच्यताम् ॥१-१२-१५॥
gurūṇāṃ vacanācchīghraṃ sambhārāḥ sambhriyantu me |samarthādhiṣṭhitaścāśvaḥ sopādhyāyo vimucyatām ||1-12-15||
सरय्वाश्चोत्तरे तीरे यज्ञभूमिर्विधीयताम् । शान्तयश्चाभिवर्धन्तां यथाकल्पं यथाविधि ॥१-१२-१६॥
sarayvāścottare tīre yajñabhūmirvidhīyatām |śāntayaścābhivardhantāṃ yathākalpaṃ yathāvidhi ||1-12-16||
शक्यः कर्तुमयं यज्ञः सर्वेणापि महीक्षिता । नापराधो भवेत् कष्टो यद्यस्मिन् क्रतुसत्तमे ॥१-१२-१७॥
śakyaḥ kartumayaṃ yajñaḥ sarveṇāpi mahīkṣitā |nāparādho bhavet kaṣṭo yadyasmin kratusattame ||1-12-17||
छिद्रं हि मृगयन्त्येते विद्वांसो ब्रह्मराक्षसाः । विधिहीनस्य यज्ञस्य सद्यः कर्ता विनश्यति ॥१-१२-१८॥
chidraṃ hi mṛgayantyete vidvāṃso brahmarākṣasāḥ |vidhihīnasya yajñasya sadyaḥ kartā vinaśyati ||1-12-18||
तद् यथा विधिपूर्वं मे क्रतुरेष समाप्यते । तथा विधानं क्रियतां समर्थाः करणेष्विह ॥१-१२-१९॥
tad yathā vidhipūrvaṃ me kratureṣa samāpyate |tathā vidhānaṃ kriyatāṃ samarthāḥ karaṇeṣviha ||1-12-19||
तथेति च ततः सर्वे मन्त्रिणः प्रत्यपूजयन् । पार्थिवेन्द्रस्य तद् वाक्यं यथाज्ञप्तमकुर्वत ॥१-१२-२०॥
tatheti ca tataḥ sarve mantriṇaḥ pratyapūjayan |pārthivendrasya tad vākyaṃ yathājñaptamakurvata ||1-12-20||
ततो द्विजास्ते धर्मज्ञमस्तुवन् पार्थिवर्षभम् । अनुज्ञातास्ततः सर्वे पुनर्जग्मुर्यथागतम् ॥१-१२-२१॥
tato dvijāste dharmajñamastuvan pārthivarṣabham |anujñātāstataḥ sarve punarjagmuryathāgatam ||1-12-21||
गतेषु तेषु विप्रेषु मन्त्रिणस्तान् नराधिपः । विसर्जयित्वा स्वं वेश्म प्रविवेश महामतिः ॥१-१२-२२॥
gateṣu teṣu vipreṣu mantriṇastān narādhipaḥ |visarjayitvā svaṃ veśma praviveśa mahāmatiḥ ||1-12-22||
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये आदिकाव्ये बालकाण्डे द्वादशः सर्गः ॥१-१२॥
ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe vālmīkīye ādikāvye bālakāṇḍe dvādaśaḥ sargaḥ ||1-12||