श्रीमद्वाल्मीकीयरामायणे बालकाण्डे सप्तविंशः सर्गः ॥१-२७॥
śrīmadvālmīkīyarāmāyaṇe bālakāṇḍe saptaviṃśaḥ sargaḥ ||1-27||
अथ तां रजनीमुष्य विश्वामित्रो महायशाः । प्रहस्य राघवं वाक्यमुवाच मधुरस्वरम् ॥१-२७-१॥
atha tāṃ rajanīmuṣya viśvāmitro mahāyaśāḥ |prahasya rāghavaṃ vākyamuvāca madhurasvaram ||1-27-1||
परितुष्टोऽस्मि भद्रं ते राजपुत्र महायशः । प्रीत्या परमया युक्तो ददाम्यस्त्राणि सर्वशः ॥१-२७-२॥
parituṣṭo'smi bhadraṃ te rājaputra mahāyaśaḥ |prītyā paramayā yukto dadāmyastrāṇi sarvaśaḥ ||1-27-2||
देवासुरगणान् वापि सगन्धर्वोरगान् भुवि । यैरमित्रान् प्रसह्याजौ वशीकृत्य जयिष्यसि ॥१-२७-३॥
devāsuragaṇān vāpi sagandharvoragān bhuvi |yairamitrān prasahyājau vaśīkṛtya jayiṣyasi ||1-27-3||
तानि दिव्यानि भद्रं ते ददाम्यस्त्राणि सर्वशः । दण्डचक्रं महद् दिव्यं तव दास्यामि राघव ॥१-२७-४॥
tāni divyāni bhadraṃ te dadāmyastrāṇi sarvaśaḥ |daṇḍacakraṃ mahad divyaṃ tava dāsyāmi rāghava ||1-27-4||
धर्मचक्रं ततो वीर कालचक्रं तथैव च । विष्णुचक्रं तथात्युग्रमैन्द्रं चक्रं तथैव च ॥१-२७-५॥
dharmacakraṃ tato vīra kālacakraṃ tathaiva ca |viṣṇucakraṃ tathātyugramaindraṃ cakraṃ tathaiva ca ||1-27-5||
वज्रमस्त्रं नरश्रेष्ठ शैवं शूलवरं तथा । अस्त्रं ब्रह्मशिरश्चैव ऐषीकमपि राघव ॥१-२७-६॥
vajramastraṃ naraśreṣṭha śaivaṃ śūlavaraṃ tathā |astraṃ brahmaśiraścaiva aiṣīkamapi rāghava ||1-27-6||
ददामि ते महाबाहो ब्राह्ममस्त्रमनुत्तमम् । गदे द्वे चैव काकुत्स्थ मोदकीशिखरी शुभे ॥१-२७-७॥
dadāmi te mahābāho brāhmamastramanuttamam |gade dve caiva kākutstha modakīśikharī śubhe ||1-27-7||
प्रदीप्ते नरशार्दूल प्रयच्छामि नृपात्मज । धर्मपाशमहं राम कालपाशं तथैव च ॥१-२७-८॥
pradīpte naraśārdūla prayacchāmi nṛpātmaja |dharmapāśamahaṃ rāma kālapāśaṃ tathaiva ca ||1-27-8||
वारुणं पाशमस्त्रं च ददान्यहमनुत्तमम् । अशनी द्वे प्रयच्छामि शुष्कार्द्रे रघुनन्दन ॥१-२७-९॥
vāruṇaṃ pāśamastraṃ ca dadānyahamanuttamam |aśanī dve prayacchāmi śuṣkārdre raghunandana ||1-27-9||
ददामि चास्त्रं पैनाकमस्त्रं नारायणं तथा । आग्नेयमस्त्रं दयितं शिखरं नाम नामतः ॥१-२७-१०॥
dadāmi cāstraṃ painākamastraṃ nārāyaṇaṃ tathā |āgneyamastraṃ dayitaṃ śikharaṃ nāma nāmataḥ ||1-27-10||
वायव्यं प्रथमं नाम ददामि तव चानघ । अस्त्रं हयशिरो नाम क्रौञ्चमस्त्रं तथैव च ॥१-२७-११॥
vāyavyaṃ prathamaṃ nāma dadāmi tava cānagha |astraṃ hayaśiro nāma krauñcamastraṃ tathaiva ca ||1-27-11||
शक्तिद्वयं च काकुत्स्थ ददामि तव राघव । कङ्कालं मुसलं घोरं कापालमथ किङ्किणीम् ॥१-२७-१२॥
śaktidvayaṃ ca kākutstha dadāmi tava rāghava |kaṅkālaṃ musalaṃ ghoraṃ kāpālamatha kiṅkiṇīm ||1-27-12||
वधार्थं रक्षसां यानि ददाम्येतानि सर्वशः । वैद्याधरं महास्त्रं च नन्दनं नाम नामतः ॥१-२७-१३॥
vadhārthaṃ rakṣasāṃ yāni dadāmyetāni sarvaśaḥ |vaidyādharaṃ mahāstraṃ ca nandanaṃ nāma nāmataḥ ||1-27-13||
असिरत्नं महाबाहो ददामि नृवरात्मज । गान्धर्वमस्त्रं दयितं मोहनं नाम नामतः ॥१-२७-१४॥
asiratnaṃ mahābāho dadāmi nṛvarātmaja |gāndharvamastraṃ dayitaṃ mohanaṃ nāma nāmataḥ ||1-27-14||
प्रस्वापनं प्रशमनं दद्मि सौम्यं च राघव । वर्षणं शोषणं चैव संतापनविलापने ॥१-२७-१५॥
prasvāpanaṃ praśamanaṃ dadmi saumyaṃ ca rāghava |varṣaṇaṃ śoṣaṇaṃ caiva saṃtāpanavilāpane ||1-27-15||
मादनं चैव दुर्धर्षं कन्दर्पदयितं तथा । गान्धर्वमस्त्रं दयितं मानवं नाम नामतः ॥१-२७-१६॥
mādanaṃ caiva durdharṣaṃ kandarpadayitaṃ tathā |gāndharvamastraṃ dayitaṃ mānavaṃ nāma nāmataḥ ||1-27-16||
पैशाचमस्त्रं दयितं मोहनं नाम नामतः । प्रतीच्छ नरशार्दूल राजपुत्र महायशः ॥१-२७-१७॥
paiśācamastraṃ dayitaṃ mohanaṃ nāma nāmataḥ |pratīccha naraśārdūla rājaputra mahāyaśaḥ ||1-27-17||
तामसं नरशार्दूल सौमनं च महाबलम् । संवर्तं चैव दुर्धर्षं मौसलं च नृपात्मज ॥१-२७-१८॥
tāmasaṃ naraśārdūla saumanaṃ ca mahābalam |saṃvartaṃ caiva durdharṣaṃ mausalaṃ ca nṛpātmaja ||1-27-18||
सत्यमस्त्रं महाबाहो तथा मायामयं परम् । सौरं तेजःप्रभं नाम परतेजोऽपकर्षणम् ॥१-२७-१९॥
satyamastraṃ mahābāho tathā māyāmayaṃ param |sauraṃ tejaḥprabhaṃ nāma paratejo'pakarṣaṇam ||1-27-19||
सोमास्त्रं शिशिरं नाम त्वाष्ट्रमस्त्रं सुदारुणम् । दारुणं च भगस्यापि शीतेषुमथ मानवम् ॥१-२७-२०॥
somāstraṃ śiśiraṃ nāma tvāṣṭramastraṃ sudāruṇam |dāruṇaṃ ca bhagasyāpi śīteṣumatha mānavam ||1-27-20||
एतान् राम महाबाहो कामरूपान् महाबलान् । गृहाण परमोदारान् क्षिप्रमेव नृपात्मज ॥१-२७-२१॥
etān rāma mahābāho kāmarūpān mahābalān |gṛhāṇa paramodārān kṣiprameva nṛpātmaja ||1-27-21||
स्थितस्तु प्राङ्मुखो भूत्वा शुचिर्मुनिवरस्तदा । ददौ रामाय सुप्रीतो मन्त्रग्राममनुत्तमम् ॥१-२७-२२॥
sthitastu prāṅmukho bhūtvā śucirmunivarastadā |dadau rāmāya suprīto mantragrāmamanuttamam ||1-27-22||
सर्वसंग्रहणं येषां दैवतैरपि दुर्लभम् । तान्यस्त्राणि तदा विप्रो राघवाय न्यवेदयत् ॥१-२७-२३॥
sarvasaṃgrahaṇaṃ yeṣāṃ daivatairapi durlabham |tānyastrāṇi tadā vipro rāghavāya nyavedayat ||1-27-23||
जपतस्तु मुनेस्तस्य विश्वामित्रस्य धीमतः । उपतस्थुर्महार्हाणि सर्वाण्यस्त्राणि राघवम् ॥१-२७-२४॥
japatastu munestasya viśvāmitrasya dhīmataḥ |upatasthurmahārhāṇi sarvāṇyastrāṇi rāghavam ||1-27-24||
ऊचुश्च मुदिता रामं सर्वे प्राञ्जलयस्तदा । इमे च परमोदार किंकरास्तव राघव ॥१-२७-२५॥
ūcuśca muditā rāmaṃ sarve prāñjalayastadā |ime ca paramodāra kiṃkarāstava rāghava ||1-27-25||
यद्यदिच्छसि भद्रं ते तत्सर्वं करवाम वै । ततो रामः प्रसन्नात्मा तैरित्युक्तो महाबलैः ॥१-२७-२६॥
yadyadicchasi bhadraṃ te tatsarvaṃ karavāma vai |tato rāmaḥ prasannātmā tairityukto mahābalaiḥ ||1-27-26||
प्रतिगृह्य च काकुत्स्थः समालभ्य च पाणिना । मनसा मे भविष्यध्वमिति तान्यभ्यचोदयत् ॥१-२७-२७॥
pratigṛhya ca kākutsthaḥ samālabhya ca pāṇinā |manasā me bhaviṣyadhvamiti tānyabhyacodayat ||1-27-27||
ततः प्रीतमना रामो विश्वामित्रं महामुनिम्। अभिवाद्य महातेजा गमनायोपचक्रमे ॥१-२७-२८॥
tataḥ prītamanā rāmo viśvāmitraṃ mahāmunim|abhivādya mahātejā gamanāyopacakrame ||1-27-28||
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये आदिकाव्ये बालकाण्डे सप्तविंशः सर्गः ॥१-२७॥
ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe vālmīkīye ādikāvye bālakāṇḍe saptaviṃśaḥ sargaḥ ||1-27||
AnonymousUser
150
5 Days
Learn
Teach
Discuss
Dashboard
Verses & Playlist
Flashcards
Saved Chants
Saved Discussions
Logout
Copy Shloka
Shloka Link
