श्रीमद्वाल्मीकियरामायणे बालकाण्डे षट्चत्वारिंशः सर्गः ॥१-४६॥
śrīmadvālmīkiyarāmāyaṇe bālakāṇḍe ṣaṭcatvāriṃśaḥ sargaḥ ||1-46||
हतेषु तेषु पुत्रेषु दितिः परमदुःखिता। मारीचं कश्यपं नाम भर्तारमिदमब्रवीत्॥ १॥
hateṣu teṣu putreṣu ditiḥ paramaduḥkhitā|mārīcaṃ kaśyapaṃ nāma bhartāramidamabravīt|| 1||
हतपुत्रास्मि भगवंस्तव पुत्रौर्महाबलैः। शक्रहन्तारमिच्छामि पुत्रं दीर्घतपोर्जितम्॥ २॥
hataputrāsmi bhagavaṃstava putraurmahābalaiḥ|śakrahantāramicchāmi putraṃ dīrghataporjitam|| 2||
साहं तपश्चरिष्यामि गर्भं मे दातुमर्हसि। ईश्वरं शक्रहन्तारं त्वमनुज्ञातुमर्हसि॥ ३॥
sāhaṃ tapaścariṣyāmi garbhaṃ me dātumarhasi|īśvaraṃ śakrahantāraṃ tvamanujñātumarhasi|| 3||
तस्यास्तद्वचनं श्रुत्वा मारीचः कश्यपस्तदा। प्रत्युवाच महातेजा दितिं परमदुःखिताम्॥ ४॥
tasyāstadvacanaṃ śrutvā mārīcaḥ kaśyapastadā|pratyuvāca mahātejā ditiṃ paramaduḥkhitām|| 4||
एवं भवतु भद्रं ते शुचिर्भव तपोधने। जनयिष्यसि पुत्रं त्वं शक्रहन्तारमाहवे॥ ५॥
evaṃ bhavatu bhadraṃ te śucirbhava tapodhane|janayiṣyasi putraṃ tvaṃ śakrahantāramāhave|| 5||
पूर्णे वर्षसहस्रे तु शुचिर्यदि भविष्यसि। पुत्रं त्रैलोक्यहन्तारं मत्तस्त्वं जनयिष्यसि॥ ६॥
pūrṇe varṣasahasre tu śuciryadi bhaviṣyasi|putraṃ trailokyahantāraṃ mattastvaṃ janayiṣyasi|| 6||
एवमुक्त्वा महातेजाः पाणिना सम्ममार्ज ताम्। तामालभ्य ततः स्वस्ति इत्युक्त्वा तपसे ययौ॥ ७॥
evamuktvā mahātejāḥ pāṇinā sammamārja tām|tāmālabhya tataḥ svasti ityuktvā tapase yayau|| 7||
गते तस्मिन् नरश्रेष्ठ दितिः परमहर्षिता। कुशप्लवं समासाद्य तपस्तेपे सुदारुणम्॥ ८॥
gate tasmin naraśreṣṭha ditiḥ paramaharṣitā|kuśaplavaṃ samāsādya tapastepe sudāruṇam|| 8||
तपस्तस्यां हि कुर्वत्यां परिचर्यां चकार ह। सहस्राक्षो नरश्रेष्ठ परया गुणसम्पदा॥ ९॥
tapastasyāṃ hi kurvatyāṃ paricaryāṃ cakāra ha|sahasrākṣo naraśreṣṭha parayā guṇasampadā|| 9||
अग्निं कुशान् काष्ठमपः फलं मूलं तथैव च। न्यवेदयत् सहस्राक्षो यच्चान्यदपि कांक्षितम्॥ १०॥
agniṃ kuśān kāṣṭhamapaḥ phalaṃ mūlaṃ tathaiva ca|nyavedayat sahasrākṣo yaccānyadapi kāṃkṣitam|| 10||
गात्रसंवाहनैश्चैव श्रमापनयनैस्तथा। शक्रः सर्वेषु कालेषु दितिं परिचचार ह॥ ११॥
gātrasaṃvāhanaiścaiva śramāpanayanaistathā|śakraḥ sarveṣu kāleṣu ditiṃ paricacāra ha|| 11||
पूर्णे वर्षसहस्रे सा दशोने रघुनन्दन। दितिः परमसंहृष्टा सहस्राक्षमथाब्रवीत्॥ १२॥
pūrṇe varṣasahasre sā daśone raghunandana|ditiḥ paramasaṃhṛṣṭā sahasrākṣamathābravīt|| 12||
तपश्चरन्त्या वर्षाणि दश वीर्यवतां वर। अवशिष्टानि भद्रं ते भ्रातरं द्रक्ष्यसे ततः॥ १३॥
tapaścarantyā varṣāṇi daśa vīryavatāṃ vara|avaśiṣṭāni bhadraṃ te bhrātaraṃ drakṣyase tataḥ|| 13||
यमहं त्वत्कृते पुत्र तमाधास्ये जयोत्सुकम्। त्रैलोक्यविजयं पुत्र सह भोक्ष्यसि विज्वर॥ १४॥
yamahaṃ tvatkṛte putra tamādhāsye jayotsukam|trailokyavijayaṃ putra saha bhokṣyasi vijvara|| 14||
याचितेन सुरश्रेष्ठ पित्रा तव महात्मना। वरो वर्षसहस्रान्ते मम दत्तः सुतं प्रति॥ १५॥
yācitena suraśreṣṭha pitrā tava mahātmanā|varo varṣasahasrānte mama dattaḥ sutaṃ prati|| 15||
इत्युक्त्वा च दितिस्तत्र प्राप्ते मध्यं दिनेश्वरे। निद्रयापहृता देवी पादौ कृत्वाथ शीर्षतः॥ १६॥
ityuktvā ca ditistatra prāpte madhyaṃ dineśvare|nidrayāpahṛtā devī pādau kṛtvātha śīrṣataḥ|| 16||
दृष्ट्वा तामशुचिं शक्रः पादयोः कृतमूर्धजाम्। शिरःस्थाने कृतौ पादौ जहास च मुमोद च॥ १७॥
dṛṣṭvā tāmaśuciṃ śakraḥ pādayoḥ kṛtamūrdhajām|śiraḥsthāne kṛtau pādau jahāsa ca mumoda ca|| 17||
तस्याः शरीरविवरं प्रविवेश पुरंदरः। गर्भं च सप्तधा राम चिच्छेद परमात्मवान्॥ १८॥
tasyāḥ śarīravivaraṃ praviveśa puraṃdaraḥ|garbhaṃ ca saptadhā rāma ciccheda paramātmavān|| 18||
भिद्यमानस्ततो गर्भो वज्रेण शतपर्वणा। रुरोद सुस्वरं राम ततो दितिरबुध्यत॥ १९॥
bhidyamānastato garbho vajreṇa śataparvaṇā|ruroda susvaraṃ rāma tato ditirabudhyata|| 19||
मा रुदो मा रुदश्चेति गर्भं शक्रोऽभ्यभाषत। बिभेद च महातेजा रुदन्तमपि वासवः॥ २०॥
mā rudo mā rudaśceti garbhaṃ śakro'bhyabhāṣata|bibheda ca mahātejā rudantamapi vāsavaḥ|| 20||
न हन्तव्यं न हन्तव्यमित्येव दितिरब्रवीत्। निष्पपात ततः शक्रो मातुर्वचनगौरवात्॥ २१॥
na hantavyaṃ na hantavyamityeva ditirabravīt|niṣpapāta tataḥ śakro māturvacanagauravāt|| 21||
प्राञ्जलिर्वज्रसहितो दितिं शक्रोऽभ्यभाषत। अशुचिर्देवि सुप्तासि पादयोः कृतमूर्धजा॥ २२॥
prāñjalirvajrasahito ditiṃ śakro'bhyabhāṣata|aśucirdevi suptāsi pādayoḥ kṛtamūrdhajā|| 22||
तदन्तरमहं लब्ध्वा शक्रहन्तारमाहवे। अभिन्दं सप्तधा देवि तन्मे त्वं क्षन्तुमर्हसि॥ २३॥
tadantaramahaṃ labdhvā śakrahantāramāhave|abhindaṃ saptadhā devi tanme tvaṃ kṣantumarhasi|| 23||
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये आदिकाव्ये बालकाण्डे षट्चत्वारिंशः सर्गः ॥१-४६॥
ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe vālmīkīye ādikāvye bālakāṇḍe ṣaṭcatvāriṃśaḥ sargaḥ ||1-46||
AnonymousUser
150
5 Days
Learn
Teach
Discuss
Dashboard
Verses & Playlist
Flashcards
Saved Chants
Saved Discussions
Logout
Copy Shloka
Shloka Link
