तस्य तद्वचनं श्रुत्वा सीता रौद्रस्य रक्षसः । आर्ता दीनस्वरा दीनं प्रत्युवाच शनैर्वचः ।।१।।
tasya tadvacanam srutva sita raudrasya raksasah | arta dinasvara dinam pratyuvaca sanairvacah ||1||
दुःखार्ता रुदती सीता वेपमाना तपस्विनी । चिन्तयन्ती वरारोहा पतिमेव पतिव्रता ।।२।।
duhkharta rudati sita vepamana tapasvini | cintayanti vararoha patimeva pativrata ||2||
तृणमन्तरतः कृत्वा प्रत्युवाच शुचिस्मिता । निवर्तय मनो मत्तः स्वजने क्रियतां मनः ।।३।।
trnamantaratah krtva pratyuvaca sucismita | nivartaya mano mattah svajane kriyatam manah ||3||
न मां प्रार्थयितुं युक्तस्त्वं सिद्धिमिव पापकृत् । अकार्यं न मया कार्यमेकपत्न्या विगर्हितम् ।।४।।
na mam prarthayitum yuktastvam siddhimiva papakrt | akaryam na maya karyamekapatnya vigarhitam ||4||
कुलं सम्प्राप्तया पुण्यं कुले महति जातया । एवमुक्त्वा तु वैदेही रावणं तं यशस्विनी ।।५।।
kulam sampraptaya punyam kule mahati jataya | evamuktva tu vaidehi ravanam tam yasasvini ||5||
रावणं पृष्ठतः कृत्वा भूयो वचनमब्रवीत् । नाहमौपयिकी भार्या परभार्या सती तव ।।६।।
ravanam prsthatah krtva bhuyo vacanamabravit | nahamaupayiki bharya parabharya sati tava ||6||
साधु धर्ममवेक्षस्व साधु साधुव्रतं चर । यथा तव तथान्येषां रक्ष्या दारा निशाचर ।।७।।
sadhu dharmamaveksasva sadhu sadhuvratam cara | yatha tava tathanyesam raksya dara nisacara ||7||
आत्मानमुपमां कृत्वा स्वेषु दारेषु रम्यताम् । अतुष्टं स्वेषु दारेषु चपलं चलितेन्द्रियम् । नयन्ति निकृतिप्रज्ञां परदाराः पराभवम् ।।८।।
atmanamupamam krtva svesu daresu ramyatam | atustam svesu daresu capalam calitendriyam | nayanti nikrtiprajnam paradarah parabhavam ||8||
इह सन्तो न वा सन्ति सतो वा नानुवर्तसे । यथा हि विपरीता ते बुद्धिराचारवर्जिता।।९।।
iha santo na va santi sato va nanuvartase | yatha hi viparita te buddhiracaravarjita||9||
वचो मिथ्या प्रणीतात्मा पथ्यमुक्तं विचक्षणैः ।
राक्षसानामभावाय त्वं वा न प्रतिपद्यसे।।१०।।
vaco mithya pranitatma pathyamuktam vicaksanaih | raksasanamabhavaya tvam va na pratipadyase||10||
अकृतात्मानमासाद्य राजानमनये रतम् । समृद्धानि विनश्यन्ति राष्ट्राणि नगराणि च ।।११।।
akrtatmanamasadya rajanamanaye ratam | samrddhani vinasyanti rastrani nagarani ca ||11||
तथौवं त्वां समासाद्य लङ्का रत्नौघ सङ्कुला । अपराधात्तवैकस्य नचिराद्विनशिष्यति ।।१२।।
tathauvam tvam samasadya laṅka ratnaugha saṅkula | aparadhattavaikasya naciradvinasisyati ||12||
स्वकृतैर्हन्यमानस्य रावणादीर्घदर्शिनः । अभिनन्दन्ति भूतानि विनाशे पापकर्मणः ।।१३।।
svakrtairhanyamanasya ravanadirghadarsinah | abhinandanti bhutani vinase papakarmanah ||13||
एवं त्वां पापकर्माणं वक्ष्यन्ति निकृता जनाः । दिष्ट्यैतद्व्यसनं प्राप्तो रौद्र इत्येव हर्षिताः ।।१४।।
evam tvam papakarmanam vaksyanti nikrta janah | distyaitadvyasanam prapto raudra ityeva harsitah ||14||
शक्या लोभयितुं नाहमैश्वर्येण धनेन वा । अनन्या राघवेणाहं भास्करेण प्रभा यथा ।।१५।।
sakya lobhayitum nahamaisvaryena dhanena va | ananya raghavenaham bhaskarena prabha yatha ||15||
उपधाय भुजं तस्य लोकनाथस्य सत्कृतम् । कथं नामोपधास्यामि भुजमन्यस्य कस्य चित् ।।१६।।
upadhaya bhujam tasya lokanathasya satkrtam | katham namopadhasyami bhujamanyasya kasya cit ||16||
अहमौपयिकी भार्या तस्यैव वसुधापतेः । व्रतस्नातस्य विप्रस्य विद्येव विदितात्मनः ।।१७।।
ahamaupayiki bharya tasyaiva vasudhapateh | vratasnatasya viprasya vidyeva viditatmanah ||17||
साधु रावण रामेण मां समानय दुःखिताम् । वने वाशितया सार्धं करेण्वेव गजाधिपम् ।।१८।।
sadhu ravana ramena mam samanaya duhkhitam | vane vasitaya sardham karenveva gajadhipam ||18||
मित्रमौपयिकं कर्तुं रामः स्थानं परीप्सता । वधं चानिच्छता घोरं त्वयासौ पुरुषर्षभः ।।१९।।
mitramaupayikam kartum ramah sthanam paripsata | vadham canicchata ghoram tvayasau purusarsabhah ||19||
विदितः स हि धर्मज्ञः शरणागतवत्सलः । तेन मैत्री भवतु ते यदि जीवितुमिच्छसि।।।२०।।
viditah sa hi dharmajnah saranagatavatsalah | tena maitri bhavatu te yadi jivitumicchasi|||20||
प्रसादयस्व त्वं चैनं शरणागतवत्सलम् । मां चास्मै नियतो भूत्वा निर्यातयितुमर्हसि।।२१।।
prasadayasva tvam cainam saranagatavatsalam | mam casmai niyato bhutva niryatayitumarhasi||21||
एवं हि ते भवेत्स्वस्ति सम्प्रदाय रघूत्तमे । अन्यथा त्वं हि कुर्वाणो वधं प्राप्स्यसि रावण।।२२।।
evam hi te bhavetsvasti sampradaya raghuttame | anyatha tvam hi kurvano vadham prapsyasi ravana||22||
वर्जयेद्वज्रमुत्सृष्टं वर्जयेदन्तकश् चिरम् । त्वद्विधं न तु सङ्क्रुद्धो लोकनाथः स राघवः ।।२३।।
varjayedvajramutsrstam varjayedantakas ciram | tvadvidham na tu saṅkruddho lokanathah sa raghavah ||23||
रामस्य धनुषः शब्दं श्रोष्यसि त्वं महास्वनम् । शतक्रतुविसृष्टस्य निर्घोषमशनेरिव ।।२४।।
ramasya dhanusah sabdam srosyasi tvam mahasvanam | satakratuvisrstasya nirghosamasaneriva ||24||
इह शीघ्रं सुपर्वाणो ज्वलितास्या इवोरगाः । इषवो निपतिष्यन्ति रामलक्ष्मणलक्षणाः ।।२५।।
iha sighram suparvano jvalitasya ivoragah | isavo nipatisyanti ramalaksmanalaksanah ||25||
रक्षांसि परिनिघ्नन्तः पुर्यामस्यां समन्ततः । असम्पातं करिष्यन्ति पतन्तः कङ्कवाससः ।।२६।।
raksamsi parinighnantah puryamasyam samantatah | asampatam karisyanti patantah kaṅkavasasah ||26||
राक्षसेन्द्रमहासर्पान्स रामगरुडो महान् । उद्धरिष्यति वेगेन वैनतेय इवोरगान् ।।२७।।
raksasendramahasarpansa ramagarudo mahan | uddharisyati vegena vainateya ivoragan ||27||
अपनेष्यति मां भर्ता त्वत्तः शीघ्रमरिन्दमः । असुरेभ्यः श्रियं दीप्तां विष्णुस्त्रिभिरिव क्रमैः ।।२८।।
apanesyati mam bharta tvattah sighramarindamah | asurebhyah sriyam diptam visnustribhiriva kramaih ||28||
जनस्थाने हतस्थाने निहते रक्षसां बले । अशक्तेन त्वया रक्षः कृतमेतदसाधु वै ।।२९।।
janasthane hatasthane nihate raksasam bale | asaktena tvaya raksah krtametadasadhu vai ||29||
आश्रमं तु तयोः शून्यं प्रविश्य नरसिंहयोः । गोचरं गतयोर्भ्रात्रोरपनीता त्वयाधम ।।३०।।
asramam tu tayoh sunyam pravisya narasimhayoh | gocaram gatayorbhratrorapanita tvayadhama ||30||
न हि गन्धमुपाघ्राय रामलक्ष्मणयोस्त्वया । शक्यं सन्दर्शने स्थातुं शुना शार्दूलयोरिव ।।३१।।
na hi gandhamupaghraya ramalaksmanayostvaya | sakyam sandarsane sthatum suna sardulayoriva ||31||
तस्य ते विग्रहे ताभ्यां युगग्रहणमस्थिरम् । वृत्रस्येवेन्द्रबाहुभ्यां बाहोरेकस्य निग्रहः ।।३२।।
tasya te vigrahe tabhyam yugagrahanamasthiram | vrtrasyevendrabahubhyam bahorekasya nigrahah ||32||
क्षिप्रं तव स नाथो मे रामः सौमित्रिणा सह । तोयमल्पमिवादित्यः प्राणानादास्यते शरैः ।।३३।।
ksipram tava sa natho me ramah saumitrina saha | toyamalpamivadityah prananadasyate saraih ||33||
गिरिं कुबेरस्य गतोऽथवालयं सभां गतो वा वरुणस्य राज्ञः । असंशयं दाशरथेर्न मोक्ष्यसे महाद्रुमः कालहतोऽशनेरिव ।।३४।।
girim kuberasya gato'thavalayam sabham gato va varunasya rajnah | asamsayam dasaratherna moksyase mahadrumah kalahato'saneriva ||34||
AnonymousUser
150
5 Days
Learn
Teach
Discuss
Dashboard
Verses & Playlist
Flashcards
Saved Chants
Saved Discussions
Logout
Copy Shloka
Shloka Link
