श्रीमद्वाल्मीकीयरामायणे सुन्दरकाण्डे चत्वारिंशः सर्गः ॥५-४०॥
śrīmadvālmīkīyarāmāyaṇe sundarakāṇḍe catvāriṃśaḥ sargaḥ ||5-40||
श्रुत्वा तु वचनं तस्य वायुसूनोर्महात्मनः। उवाचात्महितं वाक्यं सीता सुरसुतोपमा॥ १॥
śrutvā tu vacanaṃ tasya vāyusūnormahātmanaḥ| uvācātmahitaṃ vākyaṃ sītā surasutopamā|| 1||
त्वां दृष्ट्वा प्रियवक्तारं सम्प्रहृष्यामि वानर। अर्धसंजातसस्येव वृष्टिं प्राप्य वसुंधरा॥ २॥
tvāṃ dṛṣṭvā priyavaktāraṃ samprahṛṣyāmi vānara| ardhasaṃjātasasyeva vṛṣṭiṃ prāpya vasuṃdharā|| 2||
यथा तं पुरुषव्याघ्रं गात्रैः शोकाभिकर्शितैः। संस्पृशेयं सकामाहं तथा कुरु दयां मयि॥ ३॥
yathā taṃ puruṣavyāghraṃ gātraiḥ śokābhikarśitaiḥ| saṃspṛśeyaṃ sakāmāhaṃ tathā kuru dayāṃ mayi|| 3||
अभिज्ञानं च रामस्य दद्या हरिगणोत्तम। क्षिप्तामिषीकां काकस्य कोपादेकाक्षिशातनीम्॥ ४॥
abhijñānaṃ ca rāmasya dadyā harigaṇottama| kṣiptāmiṣīkāṃ kākasya kopādekākṣiśātanīm|| 4||
मनःशिलायास्तिलको गण्डपार्श्वे निवेशितः। त्वया प्रणष्टे तिलके तं किल स्मर्तुमर्हसि॥ ५॥
manaḥśilāyāstilako gaṇḍapārśve niveśitaḥ| tvayā praṇaṣṭe tilake taṃ kila smartumarhasi|| 5||
स वीर्यवान् कथं सीतां हृतां समनुमन्यसे। वसन्तीं रक्षसां मध्ये महेन्द्रवरुणोपम॥ ६॥
sa vīryavān kathaṃ sītāṃ hṛtāṃ samanumanyase| vasantīṃ rakṣasāṃ madhye mahendravaruṇopama|| 6||
एष चूडामणिर्दिव्यो मया सुपरिरक्षितः। एतं दृष्ट्वा प्रहृष्यामि व्यसने त्वामिवानघ॥ ७॥
eṣa cūḍāmaṇirdivyo mayā suparirakṣitaḥ| etaṃ dṛṣṭvā prahṛṣyāmi vyasane tvāmivānagha|| 7||
एष निर्यातितः श्रीमान् मया ते वारिसम्भवः। अतः परं न शक्ष्यामि जीवितुं शोकलालसा॥ ८॥
eṣa niryātitaḥ śrīmān mayā te vārisambhavaḥ| ataḥ paraṃ na śakṣyāmi jīvituṃ śokalālasā|| 8||
असह्यानि च दुःखानि वाचश्च हृदयच्छिदः। राक्षसैः सह संवासं त्वत्कृते मर्षयाम्यहम्॥ ९॥
asahyāni ca duḥkhāni vācaśca hṛdayacchidaḥ| rākṣasaiḥ saha saṃvāsaṃ tvatkṛte marṣayāmyaham|| 9||
धारयिष्यामि मासं तु जीवितं शत्रुसूदन। मासादूर्ध्वं न जीविष्ये त्वया हीना नृपात्मज॥ १०॥
dhārayiṣyāmi māsaṃ tu jīvitaṃ śatrusūdana| māsādūrdhvaṃ na jīviṣye tvayā hīnā nṛpātmaja|| 10||
घोरो राक्षसराजोऽयं दृष्टिश्च न सुखा मयि। त्वां च श्रुत्वा विषज्जन्तं न जीवेयमपि क्षणम्॥ ११॥
ghoro rākṣasarājo'yaṃ dṛṣṭiśca na sukhā mayi| tvāṃ ca śrutvā viṣajjantaṃ na jīveyamapi kṣaṇam|| 11||
वैदेह्या वचनं श्रुत्वा करुणं साश्रुभाषितम्। अथाब्रवीन्महातेजा हनूमान् मारुतात्मजः॥ १२॥
vaidehyā vacanaṃ śrutvā karuṇaṃ sāśrubhāṣitam| athābravīnmahātejā hanūmān mārutātmajaḥ|| 12||
त्वच्छोकविमुखो रामो देवि सत्येन ते शपे। रामे शोकाभिभूते तु लक्ष्मणः परितप्यते॥ १३॥
tvacchokavimukho rāmo devi satyena te śape| rāme śokābhibhūte tu lakṣmaṇaḥ paritapyate|| 13||
दृष्टा कथंचिद् भवती न कालः परिदेवितुम्। इमं मुहूर्तं दुःखानामन्तं द्रक्ष्यसि भामिनि॥ १४॥
dṛṣṭā kathaṃcid bhavatī na kālaḥ paridevitum| imaṃ muhūrtaṃ duḥkhānāmantaṃ drakṣyasi bhāmini|| 14||
तावुभौ पुरुषव्याघ्रौ राजपुत्रावनिन्दितौ। त्वद्दर्शनकृतोत्साहौ लङ्कां भस्मीकरिष्यतः॥ १५॥
tāvubhau puruṣavyāghrau rājaputrāvaninditau| tvaddarśanakṛtotsāhau laṅkāṃ bhasmīkariṣyataḥ|| 15||
हत्वा तु समरे रक्षो रावणं सहबान्धवैः। राघवौ त्वां विशालाक्षि स्वां पुरीं प्रति नेष्यतः॥ १६॥
hatvā tu samare rakṣo rāvaṇaṃ sahabāndhavaiḥ| rāghavau tvāṃ viśālākṣi svāṃ purīṃ prati neṣyataḥ|| 16||
यत्तु रामो विजानीयादभिज्ञानमनिन्दिते। प्रीतिसंजननं भूयस्तस्य त्वं दातुमर्हसि॥ १७॥
yattu rāmo vijānīyādabhijñānamanindite| prītisaṃjananaṃ bhūyastasya tvaṃ dātumarhasi|| 17||
साब्रवीद् दत्तमेवाहो मयाभिज्ञानमुत्तमम्। एतदेव हि रामस्य दृष्ट्वा यत्नेन भूषणम्॥ १८॥
sābravīd dattamevāho mayābhijñānamuttamam| etadeva hi rāmasya dṛṣṭvā yatnena bhūṣaṇam|| 18||
श्रद्धेयं हनुमन् वाक्यं तव वीर भविष्यति। स तं मणिवरं गृह्य श्रीमान् प्लवगसत्तमः॥ १९॥
śraddheyaṃ hanuman vākyaṃ tava vīra bhaviṣyati| sa taṃ maṇivaraṃ gṛhya śrīmān plavagasattamaḥ|| 19||
प्रणम्य शिरसा देवीं गमनायोपचक्रमे। तमुत्पातकृतोत्साहमवेक्ष्य हरियूथपम्॥ २०॥
praṇamya śirasā devīṃ gamanāyopacakrame| tamutpātakṛtotsāhamavekṣya hariyūthapam|| 20||
वर्धमानं महावेगमुवाच जनकात्मजा। अश्रुपूर्णमुखी दीना बाष्पगद्गदया गिरा॥ २१॥
vardhamānaṃ mahāvegamuvāca janakātmajā| aśrupūrṇamukhī dīnā bāṣpagada्gadayā girā|| 21||
हनूमन् सिंहसंकाशौ भ्रातरौ रामलक्ष्मणौ। सुग्रीवं च सहामात्यं सर्वान् ब्रूया अनामयम्॥ २२॥
hanūman siṃhasaṃkāśau bhrātarau rāmalakṣmaṇau| sugrīvaṃ ca sahāmātyaṃ sarvān brūyā anāmayam|| 22||
यथा च स महाबाहुर्मां तारयति राघवः। अस्माद् दुःखाम्बुसंरोधात् त्वं समाधातुमर्हसि॥ २३॥
yathā ca sa mahābāhurmāṃ tārayati rāghavaḥ| asmād duḥkhāmbusaṃrodhāt tvaṃ samādhātumarhasi|| 23||
इदं च तीव्रं मम शोकवेगं रक्षोभिरेभिः परिभर्त्सनं च। ब्रूयास्तु रामस्य गतः समीपं शिवश्च तेऽध्वास्तु हरिप्रवीर॥ २४॥
idaṃ ca tīvraṃ mama śokavegaṃ rakṣobhirebhiḥ paribhartsanaṃ ca| brūyāstu rāmasya gataḥ samīpaṃ śivaśca te'dhvāstu haripravīra|| 24||
स राजपुत्र्या प्रतिवेदितार्थः कपिः कृतार्थः परिहृष्टचेताः। तदल्पशेषं प्रसमीक्ष्य कार्यं दिशं ह्युदीचीं मनसा जगाम॥ २५॥
sa rājaputryā prativeditārthaḥ kapiḥ kṛtārthaḥ parihṛṣṭacetāḥ| tadalpaśeṣaṃ prasamīkṣya kāryaṃ diśaṃ hyudīcīṃ manasā jagāma|| 25||
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये आदिकाव्ये सुन्दरकाण्डे चत्वारिंशः सर्गः ॥ ५.४० ॥
ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe vālmīkīye ādikāvye sundarakāṇḍe catvāriṃśaḥ sargaḥ || 5.40 ||
AnonymousUser
300 Mudras
Learn
Teach
Discuss
Panchanga
Anushtanam
Dashboard
Verses & Playlist
Flashcards
Saved Chants
Saved Discussions
Logout
5 Days
Save Shloka
Post Shloka
Copy Shloka
Shloka Link
