सन्दीप्यमानां विध्वस्तां त्रस्तरक्षो गणां पुरीम् । अवेक्ष्य हानुमाँल्लङ्कां चिन्तयामास वानरः ।। १।।
sandipyamanam vidhvastam trastarakso ganam purim । aveksya hanuma। Nllankam cintayamasa vanarah ।। 1।।
तस्याभूत्सुमहांस्त्रासः कुत्सा चात्मन्यजायत । लङ्कां प्रदहता कर्म किंस्वित्कृतमिदं मया ।। २।।
tasyabhutsumahamstrasah kutsa catmanyajayata । lankam pradahata karma kimsvitkrtamidam maya ।। 2।।
धन्या खलु ये बुद्ध्या कोपमुत्थितम् । निरुन्धन्ति महात्मानो दीप्तमग्निमिवाम्भसा ।। ३।।
dhanyaste purusasrestha ye buddhya kopamutthitam । nirundhanti mahatmano diptamagnimivambhasa ।। 3।।
क्रुद्धः पापं न कुर्यात्कः क्रुद्धो हन्याद्गुरूनपि। क्रुद्धः परुषया वाचा नरस्साधूनधिक्षिपेत्।।४।।
kruddhah papam na kuryatkah kruddho hanyadgurunapi | kruddhah parusaya vaca narassadhunadhiksipet||4||
वाच्यावाच्यं प्रकुपितो न विजानाति कर्हिचित्।
नाकार्यमस्ति क्रुद्धस्य नावाच्यं विद्यते क्वचित्।।५।।
vacyavacyam prakupito na vijanati karhicit | nakaryamasti kruddhasya navacyam vidyate kvacit||5||
यः समुत्पतितं क्रोधं क्षमयैव निरस्यति । यथोरगस्त्वचं जीर्णां स वै पुरुष उच्यते।।६।।
yah samutpatitam krodham ksamayaiva nirasyati | yathoragastvacam jirnam sa vai purusa ucyate||6||
धिगस्तु मां सुदुर्बुद्धिं निर्लज्जं पापकृत्तमम् । अचिन्तयित्वा तां सीतामग्निदं स्वामिघातुकम्।।७।।
dhigastu mam sudurbuddhim nirlajjam papakrttamam | acintayitva tam sitamagnidam svamighatukam||7||
यदि दग्धा त्वियं लङ्का नूनमार्यापि जानकी । दग्धा तेन मया भर्तुर्हतं कार्यमजानता ।।८।।
yadi dagdha tviyam laṅka nunamaryapi janaki | dagdha tena maya bharturhatam karyamajanata ||8||
यदर्थमयमारम्भस्तत्कार्यमवसादितम् । मया हि दहता लङ्कां न सीता परिरक्षिता ।।९।।
yadarthamayamarambhastat karyamavasaditam | maya hi dahata laṅkam na sita pariraksita ||9||
ईषत्कार्यमिदं कार्यं कृतमासीन्न संशयः । तस्य क्रोधाभिभूतेन मया मूलक्षयः कृतः ।।१०।।
isatkaryamidam karyam krtamasinna samsayah | tasya krodhabhibhutena maya mulaksayah krtah ||10||
विनष्टा जानकी व्यक्तं न ह्यदग्धः प्रदृश्यते । लङ्कायाः कश्चिदुद्देशः सर्वा भस्मीकृता पुरी ।।११।।
vinasta janaki vyaktam na hyadagdhah pradrsyate | laṅkayah kasciduddesah sarva bhasmikrta puri ||11||
यदि तद्विहतं कार्यं मया प्रज्ञाविपर्ययात् । इहैव प्राणसंन्यासो ममापि ह्यतिरोचते ।।१२।।
yadi tadvihatam karyam maya prajnaviparyayat | ihaiva pranasamnyaso mamapi hyatirocate ||12||
किमग्नौ निपताम्यद्य आहोस्विद्वडवामुखे । शरीरमाहो सत्त्वानां दद्मि सागरवासिनाम् ।।१३।।
kimagnau nipatamyadya ahosvidvadavamukhe | sariramaho sattvanam dadmi sagaravasinam ||13||
कथं नु जीवता शक्यो मया द्रष्टुं हरीश्वरः । तौ वा पुरुषशार्दूलौ कार्यसर्वस्वघातिना ।।१४।।
katham nu jivata sakyo maya drastum harisvarah | tau va purusasardulau karyasarvasvaghatina ||14||
मया खलु तदेवेदं रोषदोषात्प्रदर्शितम् । प्रथितं त्रिषु लोकेषु कपितमनवस्थितम् ।।१५।।
maya khalu tadevedam rosadosatpradarsitam | prathitam trisu lokesu kapitamanavasthitam ||15||
धिगस्तु राजसं भावमनीशमनवस्थितम् । ईश्वरेणापि यद्रागान्मया सीता न रक्षिता ।।१६।।
dhigastu rajasam bhavamanisamanavasthitam | isvarenapi yadraganmaya sita na raksita ||16||
विनष्टायां तु सीतायां तावुभौ विनशिष्यतः । तयोर्विनाशे सुग्रीवः सबन्धुर्विनशिष्यति ।।१७।।
vinastayam tu sitayam tavubhau vinasisyatah | tayorvinase sugrivah sabandhurvinasisyati ||17||
एतदेव वचः श्रुत्वा भरतो भ्रातृवत्सलः । धर्मात्मा सहशत्रुघ्नः कथं शक्ष्यति जीवितुम् ।।१८।।
etadeva vacah srutva bharato bhratrvatsalah | dharmatma sahasatrughnah katham saksyati jivitum ||18||
इक्ष्वाकुवंशे धर्मिष्ठे गते नाशमसंशयम् । भविष्यन्ति प्रजाः सर्वाः शोकसन्तापपीडिताः ।।१९।।
iksvakuvamse dharmisthe gate nasamasamsayam | bhavisyanti prajah sarvah sokasantapapiditah ||19||
तदहं भाग्यरहितो लुप्तधर्मार्थसङ्ग्रहः । रोषदोषपरीतात्मा व्यक्तं लोकविनाशनः ।।२०।।
tadaham bhagyarahito luptadharmarthasaṅgrahah | rosadosaparitatma vyaktam lokavinasanah ||20||
इति चिन्तयतस्तस्य निमित्तान्युपपेदिरे । पूरमप्युपलब्धानि साक्षात्पुनरचिन्तयत् ।।२१।।
iti cintayatastasya nimittanyupapedire | puramapyupalabdhani saksatpunaracintayat ||21||
अथ वा चारुसर्वाङ्गी रक्षिता स्वेन तेजसा । न नशिष्यति कल्याणी नाग्निरग्नौ प्रवर्तते ।।२२।।
atha va carusarvaṅgi raksita svena tejasa | na nasisyati kalyani nagniragnau pravartate ||22||
न हि धर्मान्मनस्तस्य भार्याममिततेजसः । स्वचारित्राभिगुप्तां तां स्प्रष्टुमर्हति पावकः ।।२३।।
na hi dharmanmanastasya bharyamamitatejasah | svacaritrabhiguptam tam sprastumarhati pavakah ||23||
नूनं रामप्रभावेन वैदेह्याः सुकृतेन च । यन्मां दहनकर्मायं नादहद्धव्यवाहनः ।।२४।।
nunam ramaprabhavena vaidehyah sukrtena ca | yanmam dahanakarmayam nadahaddhavyavahanah ||24||
त्रयाणां भरतादीनां भ्रातॄणां देवता च या । रामस्य च मनःकान्ता सा कथं विनशिष्यति ।।२५।।
trayanam bharatadinam bhratṝnam devata ca ya | ramasya ca manahkanta sa katham vinasisyati ||25||
यद्वा दहनकर्मायं सर्वत्र प्रभुरव्ययः । न मे दहति लाङ्गूलं कथमार्यां प्रधक्ष्यति ।।२६।।
yadva dahanakarmayam sarvatra prabhuravyayah | na me dahati laṅgulam kathamaryam pradhaksyati ||26||
पुनश्चाचिन्तयत्तत्र हनुमान्विस्मितस्तदा । हिरण्यनाभस्य गिरेर्जलमध्ये प्रदर्शनम्।।२७।।
punascacintayattatra hanumanvismitastada | hiranyanabhasya girerjalamadhye pradarsanam||27||
तपसा सत्यवाक्येन अनन्यत्वाच्च भर्तरि । अपि सा निर्दहेदग्निं न तामग्निः प्रधक्ष्यति ।।२८।।
tapasa satyavakyena ananyatvacca bhartari | api sa nirdahedagnim na tamagnih pradhaksyati ||28||
स तथा चिन्तयंस्तत्र देव्या धर्मपरिग्रहम् । शुश्राव हनुमान्वाक्यं चारणानां महात्मनाम् ।।२९।।
sa tatha cintayamstatra devya dharmaparigraham | susrava hanumanvakyam carananam mahatmanam ||29||
अहो खलु कृतं कर्म दुर्विषह्यं हनूमता । अग्निं विसृजताभीक्ष्णं भीमं राक्षससद्मनि ।।३०।।
aho khalu krtam karma durvisahyam hanumata | agnim visrjatabhiksnam bhimam raksasasadmani ||30||
प्रपलायितरक्षः स्त्रीबालवृद्धसमाकुला।
जनकोलाहलाध्माता क्रन्दन्तीवाद्रिकन्दरै:।।३१।।
prapalayitaraksah stribalavrddhasamakula | janakolahaladhmata krandantivadrikandarai: ||31||
दग्धेयं नगरी लङ्का साट्टप्राकारतोरणा । जानकी न च दग्धेति विस्मयोऽद्भुत एव नः ।।३२।।
dagdheyam nagari laṅka sattaprakaratorana | janaki na ca dagdheti vismayo'dbhuta eva nah ||32||
इति शुश्राव हनुमान् वाचं ताममृतोपमाम्। बभूव चास्य मनसो हर्षस्तत्कालसम्भवः।।३३।।
iti susrava hanuman vacam tamamrtopamam|babhuva casya manaso harsastatkalasambhavah||33||
स निमित्तैश्च दृष्टार्थैः कारणैश्च महागुणैः । ऋषिवाक्यैश्च हनुमानभवत्प्रीतमानसः ।।३४।।
sa nimittaisca drstarthaih karanaisca mahagunaih | rsivakyaisca hanumanabhavatpritamanasah ||34||
ततः कपिः प्राप्तमनोरथार्थस् तामक्षतां राजसुतां विदित्वा । प्रत्यक्षतस्तां पुनरेव दृष्ट्वा प्रतिप्रयाणाय मतिं चकार ।।३५।।
tatah kapih praptamanoratharthas tamaksatam rajasutam viditva | pratyaksatastam punareva drstva pratiprayanaya matim cakara ||35||
AnonymousUser
150
5 Days
Learn
Teach
Discuss
Dashboard
Verses & Playlist
Flashcards
Saved Chants
Saved Discussions
Logout
Copy Shloka
Shloka Link
