श्रीमद्वाल्मीकीयरामायणे सुन्दरकाण्डे षट्षष्ठितमः सर्गः ॥५-६६॥
śrīmadvālmīkīyarāmāyaṇe sundarakāṇḍe ṣaṭṣaṣṭhitamaḥ sargaḥ ||5-66||
एवमुक्तो हनुमता रामो दशरथात्मजः। तं मणिं हृदये कृत्वा रुरोद सहलक्ष्मणः॥ १॥
evamukto hanumatā rāmo daśarathātmajaḥ| taṃ maṇiṃ hṛdaye kṛtvā ruroda sahalakṣmaṇaḥ|| 1||
तं तु दृष्ट्वा मणिश्रेष्ठं राघवः शोककर्शितः। नेत्राभ्यामश्रुपूर्णाभ्यां सुग्रीवमिदमब्रवीत्॥ २॥
taṃ tu dṛṣṭvā maṇiśreṣṭhaṃ rāghavaḥ śokakarśitaḥ| netrābhyāmaśrupūrṇābhyāṃ sugrīvamidamabravīt|| 2||
यथैव धेनुः स्रवति स्नेहाद् वत्सस्य वत्सला। तथा ममापि हृदयं मणिश्रेष्ठस्य दर्शनात्॥ ३॥
yathaiva dhenuḥ sravati snehād vatsasya vatsalā| tathā mamāpi hṛdayaṃ maṇiśreṣṭhasya darśanāt|| 3||
मणिरत्नमिदं दत्तं वैदेह्याः श्वशुरेण मे। वधूकाले यथा बद्धमधिकं मूर्ध्नि शोभते॥ ४॥
maṇiratnamidaṃ dattaṃ vaidehyāḥ śvaśureṇa me| vadhūkāle yathā baddhamadhikaṃ mūrdhni śobhate|| 4||
अयं हि जलसम्भूतो मणिः प्रवरपूजितः। यज्ञे परमतुष्टेन दत्तः शक्रेण धीमता॥ ५॥
ayaṃ hi jalasambhūto maṇiḥ pravarapūjitaḥ| yajñe paramatuṣṭena dattaḥ śakreṇa dhīmatā|| 5||
इमं दृष्ट्वा मणिश्रेष्ठं तथा तातस्य दर्शनम्। अद्यास्म्यवगतः सौम्य वैदेहस्य तथा विभोः॥ ६॥
imaṃ dṛṣṭvā maṇiśreṣṭhaṃ tathā tātasya darśanam| adyāsmyavagataḥ saumya vaidehasya tathā vibhoḥ|| 6||
अयं हि शोभते तस्याः प्रियाया मूर्ध्नि मे मणिः। अद्यास्य दर्शनेनाहं प्राप्तां तामिव चिन्तये॥ ७॥
ayaṃ hi śobhate tasyāḥ priyāyā mūrdhni me maṇiḥ| adyāsya darśanenāhaṃ prāptāṃ tāmiva cintaye|| 7||
किमाह सीता वैदेही ब्रूहि सौम्य पुनः पुनः। परासुमिव तोयेन सिञ्चन्ती वाक्यवारिणा॥ ८॥
kimāha sītā vaidehī brūhi saumya punaḥ punaḥ| parāsumiva toyena siñcantī vākyavāriṇā|| 8||
इतस्तु किं दुःखतरं यदिमं वारिसम्भवम्। मणिं पश्यामि सौमित्रे वैदेहीमागतां विना॥ ९॥
itastu kiṃ duḥkhataraṃ yadimaṃ vārisambhavam| maṇiṃ paśyāmi saumitre vaidehīmāgatāṃ vinā|| 9||
चिरं जीवति वैदेही यदि मासं धरिष्यति। क्षणं वीर न जीवेयं विना तामसितेक्षणाम्॥ १०॥
ciraṃ jīvati vaidehī yadi māsaṃ dhariṣyati| kṣaṇaṃ vīra na jīveyaṃ vinā tāmasitekṣaṇām|| 10||
नय मामपि तं देशं यत्र दृष्टा मम प्रिया। न तिष्ठेयं क्षणमपि प्रवृत्तिमुपलभ्य च॥ ११॥
naya māmapi taṃ deśaṃ yatra dṛṣṭā mama priyā| na tiṣṭheyaṃ kṣaṇamapi pravṛttimupalabhya ca|| 11||
कथं सा मम सुश्रोणी भीरुभीरुः सती तदा। भयावहानां घोराणां मध्ये तिष्ठति रक्षसाम्॥ १२॥
kathaṃ sā mama suśroṇī bhīrubhīruḥ satī tadā| bhayāvahānāṃ ghorāṇāṃ madhye tiṣṭhati rakṣasām|| 12||
शारदस्तिमिरोन्मुक्तो नूनं चन्द्र इवाम्बुदैः। आवृतो वदनं तस्या न विराजति साम्प्रतम्॥ १३॥
śāradastimironmukto nūnaṃ candra ivāmbudaiḥ| āvṛto vadanaṃ tasyā na virājati sāmpratam|| 13||
किमाह सीता हनुमंस्तत्त्वतः कथयस्व मे। एतेन खलु जीविष्ये भेषजेनातुरो यथा॥ १४॥
kimāha sītā hanumaṃstattvataḥ kathayasva me| etena khalu jīviṣye bheṣajenāturo yathā|| 14||
मधुरा मधुरालापा किमाह मम भामिनी। मद्विहीना वरारोहा हनुमन् कथयस्व मे। दुःखाद् दुःखतरं प्राप्य कथं जीवति जानकी॥ १५॥
madhurā madhurālāpā kimāha mama bhāminī| madvihīnā varārohā hanuman kathayasva me| duḥkhād duḥkhataraṃ prāpya kathaṃ jīvati jānakī|| 15||
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये आदिकाव्ये सुन्दरकाण्डे षट्षष्टितमः सर्गः ॥ ५.६६ ॥
ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe vālmīkīye ādikāvye sundarakāṇḍe ṣaṭṣaṣṭitamaḥ sargaḥ || 5.66 ||
AnonymousUser
300 Mudras
Learn
Teach
Discuss
Panchanga
Anushtanam
Dashboard
Verses & Playlist
Flashcards
Saved Chants
Saved Discussions
Logout
5 Days
Save Shloka
Post Shloka
Copy Shloka
Shloka Link
