तैर्वध्यमाना देवाश्च ऋषयश्च तपोधनाः । भयार्ताः शरणं जग्मुर्देवदेवं महेश्वरम् ।। ७.६.१ ।।
tairvadhyamānā devāśca ṛṣayaśca tapodhanāḥ | bhayārtāḥ śaraṇaṃ jagmurdevadevaṃ maheśvaram || 7.6.1 ||
जगत्सृष्ट्यन्तकर्तारमजमव्यक्तरूपिणम् । आधारं सर्वलोकानामाराध्यं परमं गुरुम् ।। ७.६.२ ।।
jagatsṛṣṭyantakartāramajamavyaktarūpiṇam | ādhāraṃ sarvalokānāmārādhyaṃ paramaṃ gurum || 7.6.2 ||
ते समेत्य तु कामारिं त्रिपुरारिं त्रिलोचनम् । ऊचुः प्राञ्जलयो देवा भयगद्गदभाषिणः ।। ७.६.३ ।।
te sametya tu kāmāriṃ tripurāriṃ trilocanam | ūcuḥ prāñjalayo devā bhayagadgadabhāṣiṇaḥ || 7.6.3 ||
सुकेशपुत्रैर्भगवन्पितामहवरोद्धतैः । प्रजाध्यक्ष प्रजाः सर्वा बाध्यन्ते रिपुबाधनैः ।। ७.६.४ ।।
sukeśaputrairbhagavanpitāmahavaroddhataiḥ | prajādhyakṣa prajāḥ sarvā bādhyante ripubādhanaiḥ || 7.6.4 ||
शरण्यान्यशरण्यानि ह्याश्रमाणि कृतानि नः । स्वर्गाच्च देवान्प्रच्याव्य स्वर्गे क्रीडन्ति देववत् ।। ७.६.५ ।।
śaraṇyānyaśaraṇyāni hyāśramāṇi kṛtāni naḥ | svargācca devānpracyāvya svarge krīḍanti devavat || 7.6.5 ||
अहं विष्णुरहं रुद्रो ब्रह्माहं देवराडहम् । अहं यमश्च वरुणश्चन्द्रो ऽहं रविरप्यहम् ।। ७.६.६ ।।
ahaṃ viṣṇurahaṃ rudro brahmāhaṃ devarāḍaham | ahaṃ yamaśca varuṇaścandro 'haṃ ravirapyaham || 7.6.6 ||
इति माली सुमाली च माल्यवांश्चैव राक्षसाः । बाधन्ते समरोद्धर्षा ये च तेषां पुरःसराः । तन्नो देव भयार्तानामभयं दातुमर्हसि ।। ७.६.७ ।।
iti mālī sumālī ca mālyavāṃścaiva rākṣasāḥ | bādhante samaroddharṣā ye ca teṣāṃ puraḥsarāḥ | tanno deva bhayārtānāmabhayaṃ dātumarhasi || 7.6.7 ||
अशिवं वपुरास्थाय जहि वै देवकण्टकान् ।। ७.६.८ ।।
aśivaṃ vapurāsthāya jahi vai devakaṇṭakān || 7.6.8 ||
धन्ते समरोद्धर्षा ये च तेषां पुरःसराः । इत्युक्तस्तु सुरैः सर्वैः कपर्दी नीललोहितः । सुकेशं प्रति सापेक्षः प्राह देवगणान्प्रभुः ।। ७.६.९ ।।
dhante samaroddharṣā ye ca teṣāṃ puraḥsarāḥ | ityuktastu suraiḥ sarvaiḥ kapardī nīlalohitaḥ | sukeśaṃ prati sāpekṣaḥ prāha devagaṇānprabhuḥ || 7.6.9 ||
अहं तान्न हनिष्यामि मयावध्या हि ते सुराः । किं तु मन्त्रं प्रदास्यामि यो वै तान्निहनिष्यति ।। ७.६.१० ।।
ahaṃ tānna haniṣyāmi mayāvadhyā hi te surāḥ | kiṃ tu mantraṃ pradāsyāmi yo vai tānnihaniṣyati || 7.6.10 ||
एतमेव समुद्योगं पुरस्कृत्य महर्षयः । गच्छध्वं शरणं विष्णुं हनिष्यति स तान्प्रभुः ।। ७.६.११ ।।
etameva samudyogaṃ puraskṛtya maharṣayaḥ | gacchadhvaṃ śaraṇaṃ viṣṇuṃ haniṣyati sa tānprabhuḥ || 7.6.11 ||
ततस्तु जयशब्देन प्रतिनन्द्य महेश्वरम् । विष्णोः समीपमाजग्मुर्निशाचरभयार्दिताः ।। ७.६.१२ ।।
tatastu jayaśabdena pratinandya maheśvaram | viṣṇoḥ samīpamājagmurniśācarabhayārditāḥ || 7.6.12 ||
शङ्खचक्रधरं देवं प्रणम्य बहुमान्य च । ऊचुः सम्भ्रान्तवद्वाक्यं सुकेशतनयान्प्रति ।। ७.६.१३ ।।
śaṅkhacakradharaṃ devaṃ praṇamya bahumānya ca | ūcuḥ sambhrāntavadvākyaṃ sukeśatanayānprati || 7.6.13 ||
सुकेशतनयैर्देव त्रिभिस्त्रेताग्निसन्निभैः । आक्रम्य वरदानेन स्थानान्यपहृतानि नः ।। ७.६.१४ ।।
sukeśatanayairdeva tribhistretāgnisannibhaiḥ | ākramya varadānena sthānānyapahṛtāni naḥ || 7.6.14 ||
लङ्का नाम पुरी दुर्गा त्रिकूटशिखरे स्थिता । तत्र स्थिताः प्रबाधन्ते सर्वान्नः क्षणदाचराः ।। ७.६.१५ ।।
laṅkā nāma purī durgā trikūṭaśikhare sthitā | tatra sthitāḥ prabādhante sarvānnaḥ kṣaṇadācarāḥ || 7.6.15 ||
स त्वमस्मद्धितार्थाय जहि तान्मधुसूदन । शरणं त्वां वयं प्राप्ता गतिर्भव सुरेश्वर ।। ७.६.१६ ।।
sa tvamasmaddhitārthāya jahi tānmadhusūdana | śaraṇaṃ tvāṃ vayaṃ prāptā gatirbhava sureśvara || 7.6.16 ||
चक्रकृत्तास्यकमलान्निवेदय यमाय वै । भयेष्वभयदो ऽस्माकं नान्यो ऽस्ति भवता विना ।। ७.६.१७ ।।
cakrakṛttāsyakamalānnivedaya yamāya vai | bhayeṣvabhayado 'smākaṃ nānyo 'sti bhavatā vinā || 7.6.17 ||
राक्षसान्समरे दुष्टान्सानुबन्धान्मदोद्धतान् । नुदं त्वं नो भयं देव नीहारमिव भास्करः ।। ७.६.१८ ।।
rākṣasānsamare duṣṭānsānubandhānmadoddhatān | nudaṃ tvaṃ no bhayaṃ deva nīhāramiva bhāskaraḥ || 7.6.18 ||
इत्येवं दैवतैरुक्तो देवदेवो जनार्दनः । अभयं भयदो ऽरीणां दत्त्वा देवानुवाच ह ।। ७.६.१९ ।।
ityevaṃ daivatairukto devadevo janārdanaḥ | abhayaṃ bhayado 'rīṇāṃ dattvā devānuvāca ha || 7.6.19 ||
सुकेशं राक्षसं जाने ईशानवरदर्पितम् । तांश्चास्य तनयाञ्जाने येषां ज्येष्ठः स माल्यवान् ।। ७.६.२० ।।
sukeśaṃ rākṣasaṃ jāne īśānavaradarpitam | tāṃścāsya tanayāñjāne yeṣāṃ jyeṣṭhaḥ sa mālyavān || 7.6.20 ||
तानहं समतिक्रान्तमर्यादान्राक्षसाधमान् । निहनिष्यामि सङ्क्रुद्धः सुरा भवत विज्वराः ।। ७.६.२१ ।।
tānahaṃ samatikrāntamaryādānrākṣasādhamān | nihaniṣyāmi saṅkruddhaḥ surā bhavata vijvarāḥ || 7.6.21 ||
इत्युक्तास्ते सुराः सर्वे विष्णुना प्रभविष्णुना । यथावासं ययुर्हृष्टाः प्रशंसन्तो जनार्दनम् ।। ७.६.२२ ।।
ityuktāste surāḥ sarve viṣṇunā prabhaviṣṇunā | yathāvāsaṃ yayurhṛṣṭāḥ praśaṃsanto janārdanam || 7.6.22 ||
विबुधानां समुद्योगं माल्यवांस्तु निशाचरः । श्रुत्वा तौ भ्रातरौ वीराविदं वचनमब्रवीत् ।। ७.६.२३ ।।
vibudhānāṃ samudyogaṃ mālyavāṃstu niśācaraḥ | śrutvā tau bhrātarau vīrāvidaṃ vacanamabravīt || 7.6.23 ||
अमरा ऋषयश्चैव सङ्गम्य किल शकरम् । अस्मद्वधं परीप्सन्त इदं वचनमब्रुवन् ।। ७.६.२४ ।।
amarā ṛṣayaścaiva saṅgamya kila śakaram | asmadvadhaṃ parīpsanta idaṃ vacanamabruvan || 7.6.24 ||
सुकेशतनया देव वरदानबलोद्धताः । बाधन्ते ऽस्मान्समुद्दृप्ता घोररूपाः पदे पदे ।। ७.६.२५ ।।
sukeśatanayā deva varadānabaloddhatāḥ | bādhante 'smānsamuddṛptā ghorarūpāḥ pade pade || 7.6.25 ||
राक्षसैरभिभूताः स्म न शक्ताः स्म प्रजापते । स्वेषु सद्मसु संस्थातुं भयात्तेषां दुरात्मनाम् ।। ७.६.२६ ।।
rākṣasairabhibhūtāḥ sma na śaktāḥ sma prajāpate | sveṣu sadmasu saṃsthātuṃ bhayātteṣāṃ durātmanām || 7.6.26 ||
तदस्माकं हितार्थाय जहि तांश्च त्रिलोचन । राक्षसान्हुङ्कृतेनैव दह प्रदहतां वर ।। ७.६.२७ ।।
tadasmākaṃ hitārthāya jahi tāṃśca trilocana | rākṣasānhuṅkṛtenaiva daha pradahatāṃ vara || 7.6.27 ||
इत्येवं त्रिदशैरुक्तो निशम्यान्धकसूदनः । शिरः करं च धुन्वान इदं वचनमब्रवीत् ।। ७.६.२८ ।।
ityevaṃ tridaśairukto niśamyāndhakasūdanaḥ | śiraḥ karaṃ ca dhunvāna idaṃ vacanamabravīt || 7.6.28 ||
अवध्या मम ते देवाः सुकेशतनया रणे । मन्त्रं तु वः प्रदास्यामि यस्तान्वै निहनिष्यति ।। ७.६.२९ ।।
avadhyā mama te devāḥ sukeśatanayā raṇe | mantraṃ tu vaḥ pradāsyāmi yastānvai nihaniṣyati || 7.6.29 ||
यो ऽसौ चक्रगदापाणिः पीतवासा जनार्दनः । हरिर्नारायणः श्रीमान् शरणं तं प्रपद्यथ ।। ७.६.३० ।।
yo 'sau cakragadāpāṇiḥ pītavāsā janārdanaḥ | harirnārāyaṇaḥ śrīmān śaraṇaṃ taṃ prapadyatha || 7.6.30 ||
हरादवाप्य ते मन्त्रं कामारिमभिवाद्य च । नारायणालयं प्राप्य तस्मै सर्वं न्यवेदयन् ।। ७.६.३१ ।।
harādavāpya te mantraṃ kāmārimabhivādya ca | nārāyaṇālayaṃ prāpya tasmai sarvaṃ nyavedayan || 7.6.31 ||
ततो नारायणेनोक्ता देवा इन्द्रपुरोगमाः । सुरारींस्तान्हनिष्यामि सुरा भवत विज्वराः ।। ७.६.३२ ।।
tato nārāyaṇenoktā devā indrapurogamāḥ | surārīṃstānhaniṣyāmi surā bhavata vijvarāḥ || 7.6.32 ||
देवानां भयभीतानां हरिणा राक्षसर्षभौ । प्रतिज्ञातो वधो ऽस्माकं चिन्त्यतां यदिह क्षमम् ।। ७.६.३३ ।।
devānāṃ bhayabhītānāṃ hariṇā rākṣasarṣabhau | pratijñāto vadho 'smākaṃ cintyatāṃ yadiha kṣamam || 7.6.33 ||
हिरण्यकशिपोर्मृत्युरन्येषां च सुरद्विषाम् । नमुचिः कालनेमिश्च संह्रादो वीरसत्तमः ।। ७.६.३४ ।।
hiraṇyakaśipormṛtyuranyeṣāṃ ca suradviṣām | namuciḥ kālanemiśca saṃhrādo vīrasattamaḥ || 7.6.34 ||
राधेयो बहुमायी च लोकपालो ऽथ धार्मिकः । यमलार्जुनौ च हार्दिक्यः शुम्भश्चैव निशुम्भकः ।। ७.६.३५ ।।
rādheyo bahumāyī ca lokapālo 'tha dhārmikaḥ | yamalārjunau ca hārdikyaḥ śumbhaścaiva niśumbhakaḥ || 7.6.35 ||
असुरा दानवाश्चैव सत्त्ववन्तो महाबलाः । सर्वे समरमासाद्य न श्रूयन्ते ऽपराजिताः ।। ७.६.३६ ।।
asurā dānavāścaiva sattvavanto mahābalāḥ | sarve samaramāsādya na śrūyante 'parājitāḥ || 7.6.36 ||
सर्वैः क्रतुशतैरिष्टं सर्वे मायाविदस्तथा । सर्वे सर्वास्त्रकुशलाः सर्वे शत्रुभयङ्कराः ।। ७.६.३७ ।।
sarvaiḥ kratuśatairiṣṭaṃ sarve māyāvidastathā | sarve sarvāstrakuśalāḥ sarve śatrubhayaṅkarāḥ || 7.6.37 ||
नारायणेन निहताः शतशो ऽथ सहस्रशः । एतज्ज्ञात्वा तु सर्वेषां क्षमं कर्तुमिहार्हथ ।। ७.६.३८ ।।
nārāyaṇena nihatāḥ śataśo 'tha sahasraśaḥ | etajjñātvā tu sarveṣāṃ kṣamaṃ kartumihārhatha || 7.6.38 ||
ततः सुमाली माली च श्रुत्वा माल्यवतो वचः । ऊचतुर्भ्रातरं ज्येष्ठं भगांशाविव वासवम् ।। ७.६.३९ ।।
tataḥ sumālī mālī ca śrutvā mālyavato vacaḥ | ūcaturbhrātaraṃ jyeṣṭhaṃ bhagāṃśāviva vāsavam || 7.6.39 ||
स्वधीतं दत्तमिष्टं चाप्यैश्वर्यं परिपालितम् । आयुर्निरामयं प्राप्तं सुधर्मः प्रापितः पथि ।। ७.६.४० ।।
svadhītaṃ dattamiṣṭaṃ cāpyaiśvaryaṃ paripālitam | āyurnirāmayaṃ prāptaṃ sudharmaḥ prāpitaḥ pathi || 7.6.40 ||
देवसागरमक्षोभ्यं शस्त्रैः समवगाह्य च । जिता द्विषो ह्यप्रतिमास्तन्नो मृत्युकृतं भयम् ।। ७.६.४१ ।।
devasāgaramakṣobhyaṃ śastraiḥ samavagāhya ca | jitā dviṣo hyapratimāstanno mṛtyukṛtaṃ bhayam || 7.6.41 ||
नारायणश्च रुद्रश्च शक्रश्चापि यमस्तथा । अस्माकं प्रमुखे स्थातुं सर्वे बिभ्यति सर्वदा ।। ७.६.४२ ।।
nārāyaṇaśca rudraśca śakraścāpi yamastathā | asmākaṃ pramukhe sthātuṃ sarve bibhyati sarvadā || 7.6.42 ||
विष्णोर्देवस्य नास्त्येव कारणं राक्षसेश्वर । देवानामेव दोषेण विष्णोः प्रचलितं मनः ।। ७.६.४३ ।।
viṣṇordevasya nāstyeva kāraṇaṃ rākṣaseśvara | devānāmeva doṣeṇa viṣṇoḥ pracalitaṃ manaḥ || 7.6.43 ||
तस्मादद्य समुद्युक्ताः सर्वसैन्यसमावृताः । देवानेव जिघांसाम एभ्यो दोषः समुत्थितः ।। ७.६.४४ ।।
tasmādadya samudyuktāḥ sarvasainyasamāvṛtāḥ | devāneva jighāṃsāma ebhyo doṣaḥ samutthitaḥ || 7.6.44 ||
एवं सम्मन्त्र्य बलिनः सर्वे सैन्यसमावृताः । उद्योगं घोषयित्वा तु सर्वे नैर्ऋतपुङ्गवाः ।। युद्धाय निर्ययुः क्रुद्धा जम्भवृत्रबला इव ।। ७.६.४५ ।।
evaṃ sammantrya balinaḥ sarve sainyasamāvṛtāḥ | udyogaṃ ghoṣayitvā tu sarve nairṛtapuṅgavāḥ || yuddhāya niryayuḥ kruddhā jambhavṛtrabalā iva || 7.6.45 ||
इति ते राम सम्मन्त्र्य सर्वोद्योगेन राक्षसाः । युद्धाय निर्ययुः सर्वे महाकाया महाबलाः ।। ७.६.४६ ।।
iti te rāma sammantrya sarvodyogena rākṣasāḥ | yuddhāya niryayuḥ sarve mahākāyā mahābalāḥ || 7.6.46 ||
स्यन्दनैर्वारणैश्चैव हयैश्च गिरिसन्निभैः । खरैर्गोभी रथोष्ट्रैश्च शिंशुमारैर्भुजङ्गमैः ।। ७.६.४७ ।।
syandanairvāraṇaiścaiva hayaiśca girisannibhaiḥ | kharairgobhī rathoṣṭraiśca śiṃśumārairbhujaṅgamaiḥ || 7.6.47 ||
मकरैः कच्छपैर्मीनैर्विहङ्गैर्गरुडोपमैः । सिंहैर्व्याघ्रैर्वराहैश्च सृमरैश्चमरैरपि ।। ७.६.४८ ।।
makaraiḥ kacchapairmīnairvihaṅgairgaruḍopamaiḥ | siṃhairvyāghrairvarāhaiśca sṛmaraiścamarairapi || 7.6.48 ||
त्यक्त्वा लङ्कां गताः सर्वे राक्षसा बलगर्विताः । प्रयाता देवलोकाय योद्धुं दैवतशत्रवः ।। ७.६.४९ ।।
tyaktvā laṅkāṃ gatāḥ sarve rākṣasā balagarvitāḥ | prayātā devalokāya yoddhuṃ daivataśatravaḥ || 7.6.49 ||
लङ्काविपर्ययं दृष्ट्वा यानि लङ्कालयान्यथ । भूतानि भयदर्शीनि विमनस्कानि सर्वशः ।। ७.६.५० ।।
laṅkāviparyayaṃ dṛṣṭvā yāni laṅkālayānyatha | bhūtāni bhayadarśīni vimanaskāni sarvaśaḥ || 7.6.50 ||
रथोत्तमैरुह्यमानाः शतशो ऽथ सहस्रशः ।। ७.६.५१ ।।
rathottamairuhyamānāḥ śataśo 'tha sahasraśaḥ || 7.6.51 ||
प्रयाता राक्षसास्तूर्णं देवलोकं प्रयत्नतः । रक्षसामेव मार्गेण दैवतान्यपचक्रमुः ।। ७.६.५२ ।।
prayātā rākṣasāstūrṇaṃ devalokaṃ prayatnataḥ | rakṣasāmeva mārgeṇa daivatānyapacakramuḥ || 7.6.52 ||
भौमाश्चैवान्तरिक्षाश्च कालाज्ञप्ता भयावहाः । उत्पाता राक्षसेन्द्राणामभावाय समुत्थिताः ।। ७.६.५३ ।।
bhaumāścaivāntarikṣāśca kālājñaptā bhayāvahāḥ | utpātā rākṣasendrāṇāmabhāvāya samutthitāḥ || 7.6.53 ||
अस्थीनि मेघा ववृषुरुष्णं शोणितमेव च । वेलां समुद्राश्चोत्क्रान्ताश्चेलुश्चाप्यथ भूधराः ।। ७.६.५४ ।।
asthīni meghā vavṛṣuruṣṇaṃ śoṇitameva ca | velāṃ samudrāścotkrāntāśceluścāpyatha bhūdharāḥ || 7.6.54 ||
अट्टहासान्विमुञ्चन्तो घननादसमस्वनाः । वाश्यन्त्यश्च शिवास्तत्र दारुणं घोरदर्शनाः ।। ७.६.५५ ।।
aṭṭahāsānvimuñcanto ghananādasamasvanāḥ | vāśyantyaśca śivāstatra dāruṇaṃ ghoradarśanāḥ || 7.6.55 ||
सम्पतन्त्यथ भूतानि दृश्यन्ते च यथाक्रमम् । गृध्रचक्रं महच्चात्र ज्वलनोद्गारिभिर्मुखैः ।। ७.६.५६ ।।
sampatantyatha bhūtāni dṛśyante ca yathākramam | gṛdhracakraṃ mahaccātra jvalanodgāribhirmukhaiḥ || 7.6.56 ||
राक्षसानामुपरि खे भ्रमते ऽलातचक्रवत् । कपोता रक्तपादाश्च शारिका विद्रुता ययुः ।। काका वाश्यन्ति तत्रैव बिडाला वै द्विपादयः ।। ७.६.५७ ।।
rākṣasānāmupari khe bhramate 'lātacakravat | kapotā raktapādāśca śārikā vidrutā yayuḥ || kākā vāśyanti tatraiva biḍālā vai dvipādayaḥ || 7.6.57 ||
उत्पातांस्ताननादृत्य राक्षसा बलगर्विताः । यान्त्येव न निवर्त्तन्ते मृत्युपाशावपाशिताः ।। ७.६.५८ ।।
utpātāṃstānanādṛtya rākṣasā balagarvitāḥ | yāntyeva na nivarttante mṛtyupāśāvapāśitāḥ || 7.6.58 ||
माल्यवांश्च सुमाली च माली च सुमहाबलाः । आसन्पुरःसरास्तेषां क्रतूनामिव पावकाः ।। ७.६.५९ ।।
mālyavāṃśca sumālī ca mālī ca sumahābalāḥ | āsanpuraḥsarāsteṣāṃ kratūnāmiva pāvakāḥ || 7.6.59 ||
माल्यवन्तं च ते सर्वे माल्यवन्तमिवाचलम् । निशाचरा ह्याश्रयन्ति धातारमिव देवताः ।। ७.६.६० ।।
mālyavantaṃ ca te sarve mālyavantamivācalam | niśācarā hyāśrayanti dhātāramiva devatāḥ || 7.6.60 ||
तद्बलं राक्षसेन्द्राणां महाभ्रघननादितम् । जयेप्सया देवलोकं ययौ मालिवशे स्थितम् ।। ७.६.६१ ।।
tadbalaṃ rākṣasendrāṇāṃ mahābhraghananāditam | jayepsayā devalokaṃ yayau mālivaśe sthitam || 7.6.61 ||
राक्षसानां समुद्योगं तं तु नारायणः प्रभुः । देवदूतादुपश्रुत्य चक्रे युद्धे तदा मनः ।। ७.६.६२ ।।
rākṣasānāṃ samudyogaṃ taṃ tu nārāyaṇaḥ prabhuḥ | devadūtādupaśrutya cakre yuddhe tadā manaḥ || 7.6.62 ||
स सज्जायुधतूणीरो वैनतेयोपरि स्थितः । आसज्ज्य कवचं दिव्यं सहस्रार्कसमद्युति ।। ७.६.६३ ।।
sa sajjāyudhatūṇīro vainateyopari sthitaḥ | āsajjya kavacaṃ divyaṃ sahasrārkasamadyuti || 7.6.63 ||
आबध्य शरसम्पूर्णे इषुधी विमले तदा । श्रोणिसूत्रं च खड्गं च विमलं कमलेक्षणः ।। शङ्खचक्रगदाशार्ङ्गखड्गाख्यप्रवरायुधान् ।। ७.६.६४ ।।
ābadhya śarasampūrṇe iṣudhī vimale tadā | śroṇisūtraṃ ca khaḍgaṃ ca vimalaṃ kamalekṣaṇaḥ || śaṅkhacakragadāśārṅgakhaḍgākhyapravarāyudhān || 7.6.64 ||
सुपर्णं गिरिसङ्काशं वैनतेयमथास्थितः । राक्षसानामभावाय ययौ तूर्णतरं प्रभुः ।। ७.६.६५ ।।
suparṇaṃ girisaṅkāśaṃ vainateyamathāsthitaḥ | rākṣasānāmabhāvāya yayau tūrṇataraṃ prabhuḥ || 7.6.65 ||
सुपर्णपृष्ठे स बभौ श्यामः पीताम्बरो हरिः । काञ्चनस्य गिरेः शृङ्गे सतडित्तोयदो यथा ।। ७.६.६६ ।।
suparṇapṛṣṭhe sa babhau śyāmaḥ pītāmbaro hariḥ | kāñcanasya gireḥ śṛṅge sataḍittoyado yathā || 7.6.66 ||
स सिद्धदेवर्षिमहोरगैश्च गन्धर्वयक्षैरुपगीयमानः । समाससादासुरसैन्यशत्रूंश्चक्रासिशार्ङ्गायुधशङ्खपाणिः ।। ७.६.६७ ।।
sa siddhadevarṣimahoragaiśca gandharvayakṣairupagīyamānaḥ | samāsasādāsurasainyaśatrūṃścakrāsiśārṅgāyudhaśaṅkhapāṇiḥ || 7.6.67 ||
सुपर्णपक्षानिलनुन्नपक्षं भ्रमत्पताकं प्रविकीर्णशस्त्रम् । चचाल तद्राक्षसराजसैन्यं चलोपलं नील इवाचलेन्द्रः ।। ७.६.६८ ।।
suparṇapakṣānilanunnapakṣaṃ bhramatpatākaṃ pravikīrṇaśastram | cacāla tadrākṣasarājasainyaṃ calopalaṃ nīla ivācalendraḥ || 7.6.68 ||
ततः शरैः शोणितमांसरूषितैर्युगान्तवैश्वानरतुल्यविग्रहैः । निशाचराः सम्परिवार्य माधवं वरायुधैर्निर्बिभिदुः सहस्रशः ।। ७.६.६९ ।।
tataḥ śaraiḥ śoṇitamāṃsarūṣitairyugāntavaiśvānaratulyavigrahaiḥ | niśācarāḥ samparivārya mādhavaṃ varāyudhairnirbibhiduḥ sahasraśaḥ || 7.6.69 ||
इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये आदिकाव्ये श्रीमदुत्तरकाण्डे षष्ठः सर्गः ।। ६ ।।
ityārṣe śrīmadrāmāyaṇe vālmīkīye ādikāvye śrīmaduttarakāṇḍe ṣaṣṭhaḥ sargaḥ || 6 ||