रावणं निहतं श्रुत्वा राघवेण महात्मना। अन्तःपुराद् विनिष्पेतू राक्षस्यः शोककर्शिताः॥ १॥
rāvaṇaṃ nihataṃ śrutvā rāghaveṇa mahātmanā| antaḥpurād viniṣpetū rākṣasyaḥ śokakarśitāḥ|| 1||
वार्यमाणाः सुबहुशो वेष्टन्त्यः क्षितिपांसुषु। विमुक्तकेश्यः शोकार्ता गावो वत्सहता इव॥ २॥
vāryamāṇāḥ subahuśo veṣṭantyaḥ kṣitipāṃsuṣu| vimuktakeśyaḥ śokārtā gāvo vatsahatā iva|| 2||
उत्तरेण विनिष्क्रम्य द्वारेण सह राक्षसैः। प्रविश्यायोधनं घोरं विचिन्वन्त्यो हतं पतिम्॥ ३॥
uttareṇa viniṣkramya dvāreṇa saha rākṣasaiḥ| praviśyāyodhanaṃ ghoraṃ vicinvantyo hataṃ patim|| 3||
आर्यपुत्रेति वादिन्यो हा नाथेति च सर्वशः। परिपेतुः कबन्धाङ्कां महीं शोणितकर्दमाम्॥ ४॥
āryaputreti vādinyo hā nātheti ca sarvaśaḥ| paripetuḥ kabandhāṅkāṃ mahīṃ śoṇitakardamām|| 4||
ता बाष्पपरिपूर्णाक्ष्यो भर्तृशोकपराजिताः। करिण्य इव नर्दन्त्यः करेण्वो हतयूथपाः॥ ५॥
tā bāṣpaparipūrṇākṣyo bhartṛśokaparājitāḥ| kariṇya iva nardantyaḥ kareṇvo hatayūthapāḥ|| 5||
ददृशुस्ता महाकायं महावीर्यं महाद्युतिम्। रावणं निहतं भूमौ नीलाञ्जनचयोपमम्॥ ६॥
dadṛśustā mahākāyaṃ mahāvīryaṃ mahādyutim| rāvaṇaṃ nihataṃ bhūmau nīlāñjanacayopamam|| 6||
ताः पतिं सहसा दृष्ट्वा शयानं रणपांसुषु। निपेतुस्तस्य गात्रेषु च्छिन्ना वनलता इव॥ ७॥
tāḥ patiṃ sahasā dṛṣṭvā śayānaṃ raṇapāṃsuṣu| nipetustasya gātreṣu cchinnā vanalatā iva|| 7||
बहुमानात् परिष्वज्य काचिदेनं रुरोद ह। चरणौ काचिदालम्ब्य काचित् कण्ठेऽवलम्ब्य च॥ ८॥
bahumānāt pariṣvajya kācidenaṃ ruroda ha| caraṇau kācidālambya kācit kaṇṭhe'valambya ca|| 8||
उत्क्षिप्य च भुजौ काचिद् भूमौ सुपरिवर्तते। हतस्य वदनं दृष्ट्वा काचिन्मोहमुपागमत्॥ ९॥
utkṣipya ca bhujau kācid bhūmau suparivartate| hatasya vadanaṃ dṛṣṭvā kācinmohamupāgamat|| 9||
काचिदङ्के शिरः कृत्वा रुरोद मुखमीक्षती। स्नापयन्ती मुखं बाष्पैस्तुषारैरिव पङ्कजम्॥ १०॥
kācidaṅke śiraḥ kṛtvā ruroda mukhamīkṣatī| snāpayantī mukhaṃ bāṣpaistuṣārairiva paṅkajam|| 10||
एवमार्ताः पतिं दृष्ट्वा रावणं निहतं भुवि। चुक्रुशुर्बहुधा शोकाद् भूयस्ताः पर्यदेवयन्॥ ११॥
evamārtāḥ patiṃ dṛṣṭvā rāvaṇaṃ nihataṃ bhuvi| cukruśurbahudhā śokād bhūyastāḥ paryadevayan|| 11||
येन वित्रासितः शक्रो येन वित्रासितो यमः। येन वैश्रवणो राजा पुष्पकेण वियोजितः॥ १२॥
yena vitrāsitaḥ śakro yena vitrāsito yamaḥ| yena vaiśravaṇo rājā puṣpakeṇa viyojitaḥ|| 12||
गन्धर्वाणामृषीणां च सुराणां च महात्मनाम्। भयं येन रणे दत्तं सोऽयं शेते रणे हतः॥ १३॥
gandharvāṇāmṛṣīṇāṃ ca surāṇāṃ ca mahātmanām| bhayaṃ yena raṇe dattaṃ so'yaṃ śete raṇe hataḥ|| 13||
असुरेभ्यः सुरेभ्यो वा पन्नगेभ्योऽपि वा तथा। भयं यो न विजानाति तस्येदं मानुषाद् भयम्॥ १४॥
asurebhyaḥ surebhyo vā pannagebhyo'pi vā tathā| bhayaṃ yo na vijānāti tasyedaṃ mānuṣād bhayam|| 14||
अवध्यो देवतानां यस्तथा दानवरक्षसाम्। हतः सोऽयं रणे शेते मानुषेण पदातिना॥ १५॥
avadhyo devatānāṃ yastathā dānavarakṣasām| hataḥ so'yaṃ raṇe śete mānuṣeṇa padātinā|| 15||
यो न शक्यः सुरैर्हन्तुं न यक्षैर्नासुरैस्तथा। सोऽयं कश्चिदिवासत्त्वो मृत्युं मर्त्येन लम्भितः॥ १६॥
yo na śakyaḥ surairhantuṃ na yakṣairnāsuraistathā| so'yaṃ kaścidivāsattvo mṛtyuṃ martyena lambhitaḥ|| 16||
एवं वदन्त्यो रुरुदुस्तस्य ता दुःखिताः स्त्रियः। भूय एव च दुःखार्ता विलेपुश्च पुनः पुनः॥ १७॥
evaṃ vadantyo rurudustasya tā duḥkhitāḥ striyaḥ| bhūya eva ca duḥkhārtā vilepuśca punaḥ punaḥ|| 17||
अशृण्वता तु सुहृदां सततं हितवादिनाम्। मरणायाहृता सीता राक्षसाश्च निपातिताः। एताः सममिदानीं ते वयमात्मा च पातितः॥ १८॥
aśṛṇvatā tu suhṛdāṃ satataṃ hitavādinām| maraṇāyāhṛtā sītā rākṣasāśca nipātitāḥ| etāḥ samamidānīṃ te vayamātmā ca pātitaḥ|| 18||
ब्रुवाणोऽपि हितं वाक्यमिष्टो भ्राता विभीषणः। दृष्टं परुषितो मोहात् त्वयाऽऽत्मवधकांक्षिणा॥ १९॥
bruvāṇo'pi hitaṃ vākyamiṣṭo bhrātā vibhīṣaṇaḥ| dṛṣṭaṃ paruṣito mohāt tvayā''tmavadhakāṃkṣiṇā|| 19||
यदि निर्यातिता ते स्यात् सीता रामाय मैथिली। न नः स्याद् व्यसनं घोरमिदं मूलहरं महत्॥ २०॥
yadi niryātitā te syāt sītā rāmāya maithilī| na naḥ syād vyasanaṃ ghoramidaṃ mūlaharaṃ mahat|| 20||
वृत्तकामो भवेद् भ्राता रामो मित्रकुलं भवेत्। वयं चाविधवाः सर्वाः सकामा न च शत्रवः॥ २१॥
vṛttakāmo bhaved bhrātā rāmo mitrakulaṃ bhavet| vayaṃ cāvidhavāḥ sarvāḥ sakāmā na ca śatravaḥ|| 21||
त्वया पुनर्नृशंसेन सीतां संरुन्धता बलात्। राक्षसा वयमात्मा च त्रयं तुल्यं निपातितम्॥ २२॥
tvayā punarnṛśaṃsena sītāṃ saṃrundhatā balāt| rākṣasā vayamātmā ca trayaṃ tulyaṃ nipātitam|| 22||
न कामकारः कामं वा तव राक्षसपुंगव। दैवं चेष्टयते सर्वं हतं दैवेन हन्यते॥ २३॥
na kāmakāraḥ kāmaṃ vā tava rākṣasapuṃgava| daivaṃ ceṣṭayate sarvaṃ hataṃ daivena hanyate|| 23||
वानराणां विनाशोऽयं राक्षसानां च ते रणे। तव चैव महाबाहो दैवयोगादुपागतः॥ २४॥
vānarāṇāṃ vināśo'yaṃ rākṣasānāṃ ca te raṇe| tava caiva mahābāho daivayogādupāgataḥ|| 24||
नैवार्थेन च कामेन विक्रमेण न चाज्ञया। शक्या दैवगतिर्लोके निवर्तयितुमुद्यता॥ २५॥
naivārthena ca kāmena vikrameṇa na cājñayā| śakyā daivagatirloke nivartayitumudyatā|| 25||
विलेपुरेवं दीनास्ता राक्षसाधिपयोषितः। कुरर्य इव दुःखार्ता बाष्पपर्याकुलेक्षणाः॥ २६॥
vilepurevaṃ dīnāstā rākṣasādhipayoṣitaḥ| kurarya iva duḥkhārtā bāṣpaparyākulekṣaṇāḥ|| 26||
AnonymousUser
150
5 Days
Learn
Teach
Discuss
Panchanga
Dashboard
Verses & Playlist
Flashcards
Saved Chants
Saved Discussions
Logout
Copy Shloka
Shloka Link
