एतच्छ्रुत्वा शुभं वाक्यं पितामहसमीरितम्। अङ्केनादाय वैदेहीमुत्पपात विभावसुः॥ १॥
etacchrutvā śubhaṃ vākyaṃ pitāmahasamīritam| aṅkenādāya vaidehīmutpapāta vibhāvasuḥ|| 1||
विधूयाथ चितां तां तु वैदेहीं हव्यवाहनः। उत्तस्थौ मूर्तिमानाशु गृहीत्वा जनकात्मजाम्॥ २॥
vidhūyātha citāṃ tāṃ tu vaidehīṃ havyavāhanaḥ| uttasthau mūrtimānāśu gṛhītvā janakātmajām|| 2||
तरुणादित्यसंकाशां तप्तकाञ्चनभूषणाम्। रक्ताम्बरधरां बालां नीलकुञ्चितमूर्धजाम्॥ ३॥
taruṇādityasaṃkāśāṃ taptakāñcanabhūṣaṇām| raktāmbaradharāṃ bālāṃ nīlakuñcitamūrdhajām|| 3||
अक्लिष्टमाल्याभरणां तथारूपामनिन्दिताम्। ददौ रामाय वैदेहीमङ्के कृत्वा विभावसुः॥ ४॥
akliṣṭamālyābharaṇāṃ tathārūpāmaninditām| dadau rāmāya vaidehīmaṅke kṛtvā vibhāvasuḥ|| 4||
अब्रवीत् तु तदा रामं साक्षी लोकस्य पावकः। एषा ते राम वैदेही पापमस्यां न विद्यते॥ ५॥
abravīt tu tadā rāmaṃ sākṣī lokasya pāvakaḥ| eṣā te rāma vaidehī pāpamasyāṃ na vidyate|| 5||
नैव वाचा न मनसा नैव बुद्ध्या न चक्षुषा। सुवृत्ता वृत्तशौटीर्यं न त्वामत्यचरच्छुभा॥ ६॥
naiva vācā na manasā naiva buddhyā na cakṣuṣā| suvṛttā vṛttaśauṭīryaṃ na tvāmatyacaracchubhā|| 6||
रावणेनापनीतैषा वीर्योत्सिक्तेन रक्षसा। त्वया विरहिता दीना विवशा निर्जने सती॥ ७॥
rāvaṇenāpanītaiṣā vīryotsiktena rakṣasā| tvayā virahitā dīnā vivaśā nirjane satī|| 7||
रुद्धा चान्तःपुरे गुप्ता त्वच्चित्ता त्वत्परायणा। रक्षिता राक्षसीभिश्च घोराभिर्घोरबुद्धिभिः॥ ८॥
ruddhā cāntaḥpure guptā tvaccittā tvatparāyaṇā| rakṣitā rākṣasībhiśca ghorābhirghorabuddhibhiḥ|| 8||
प्रलोभ्यमाना विविधं तर्ज्यमाना च मैथिली। नाचिन्तयत तद्रक्षस्त्वद्गतेनान्तरात्मना॥ ९॥
pralobhyamānā vividhaṃ tarjyamānā ca maithilī| nācintayata tadrakṣastvada्gatenāntarātmanā|| 9||
विशुद्धभावां निष्पापां प्रतिगृह्णीष्व मैथिलीम्। न किंचिदभिधातव्या अहमाज्ञापयामि ते॥ १०॥
viśuddhabhāvāṃ niṣpāpāṃ pratigṛhṇīṣva maithilīm| na kiṃcidabhidhātavyā ahamājñāpayāmi te|| 10||
ततः प्रीतमना रामः श्रुत्वैवं वदतां वरः। दध्यौ मुहूर्तं धर्मात्मा हर्षव्याकुललोचनः॥ ११॥
tataḥ prītamanā rāmaḥ śrutvaivaṃ vadatāṃ varaḥ| dadhyau muhūrtaṃ dharmātmā harṣavyākulalocanaḥ|| 11||
एवमुक्तो महातेजा धृतिमानुरुविक्रमः। उवाच त्रिदशश्रेष्ठं रामो धर्मभृतां वरः॥ १२॥
evamukto mahātejā dhṛtimānuruvikramaḥ| uvāca tridaśaśreṣṭhaṃ rāmo dharmabhṛtāṃ varaḥ|| 12||
अवश्यं चापि लोकेषु सीता पावनमर्हति। दीर्घकालोषिता हीयं रावणान्तःपुरे शुभा॥ १३॥
avaśyaṃ cāpi lokeṣu sītā pāvanamarhati| dīrghakāloṣitā hīyaṃ rāvaṇāntaḥpure śubhā|| 13||
बालिशो बत कामात्मा रामो दशरथात्मजः। इति वक्ष्यति मां लोको जानकीमविशोध्य हि॥ १४॥
bāliśo bata kāmātmā rāmo daśarathātmajaḥ| iti vakṣyati māṃ loko jānakīmaviśodhya hi|| 14||
अनन्यहृदयां सीतां मच्चित्तपरिरक्षिणीम्। अहमप्यवगच्छामि मैथिलीं जनकात्मजाम्॥ १५॥
ananyahṛdayāṃ sītāṃ maccittaparirakṣiṇīm| ahamapyavagacchāmi maithilīṃ janakātmajām|| 15||
इमामपि विशालाक्षीं रक्षितां स्वेन तेजसा। रावणो नातिवर्तेत वेलामिव महोदधिः॥ १६॥
imāmapi viśālākṣīṃ rakṣitāṃ svena tejasā| rāvaṇo nātivarteta velāmiva mahodadhiḥ|| 16||
प्रत्ययार्थं तु लोकानां त्रयाणां सत्यसंश्रयः। उपेक्षे चापि वैदेहीं प्रविशन्तीं हुताशनम्॥ १७॥
pratyayārthaṃ tu lokānāṃ trayāṇāṃ satyasaṃśrayaḥ| upekṣe cāpi vaidehīṃ praviśantīṃ hutāśanam|| 17||
न हि शक्तः सुदुष्टात्मा मनसापि हि मैथिलीम्। प्रधर्षयितुमप्राप्यां दीप्तामग्निशिखामिव॥ १८॥
na hi śaktaḥ suduṣṭātmā manasāpi hi maithilīm| pradharṣayitumaprāpyāṃ dīptāmagniśikhāmiva|| 18||
नेयमर्हति वैक्लव्यं रावणान्तःपुरे सती। अनन्या हि मया सीता भास्करस्य प्रभा यथा॥ १९॥
neyamarhati vaiklavyaṃ rāvaṇāntaḥpure satī| ananyā hi mayā sītā bhāskarasya prabhā yathā|| 19||
विशुद्धा त्रिषु लोकेषु मैथिली जनकात्मजा। न विहातुं मया शक्या कीर्तिरात्मवता यथा॥ २०॥
viśuddhā triṣu lokeṣu maithilī janakātmajā| na vihātuṃ mayā śakyā kīrtirātmavatā yathā|| 20||
अवश्यं च मया कार्यं सर्वेषां वो वचो हितम्। स्निग्धानां लोकनाथानामेवं च वदतां हितम्॥ २१॥
avaśyaṃ ca mayā kāryaṃ sarveṣāṃ vo vaco hitam| snigdhānāṃ lokanāthānāmevaṃ ca vadatāṃ hitam|| 21||
इत्येवमुक्त्वा विजयी महाबलः प्रशस्यमानः स्वकृतेन कर्मणा। समेत्य रामः प्रियया महायशाः सुखं सुखार्होऽनुबभूव राघवः॥ २२॥
ityevamuktvā vijayī mahābalaḥ praśasyamānaḥ svakṛtena karmaṇā| sametya rāmaḥ priyayā mahāyaśāḥ sukhaṃ sukhārho'nubabhūva rāghavaḥ|| 22||