सूत उवाच ।।
अंतर्हिते हरौ विप्रा नारदो मुनिसत्तमः ।। विचचार महीं पश्यञ्छिवलिंगानि भक्तितः ।। १ ।।
aṃtarhite harau viprā nārado munisattamaḥ || vicacāra mahīṃ paśyañchivaliṃgāni bhaktitaḥ || 1 ||
पृथिव्या अटनं कृत्वा शिवरूपाण्यनेकशः ।। ददर्श प्रीतितो विप्रा भुक्तिमुक्तिप्रदानि सः ।। २ ।।
pṛthivyā aṭanaṃ kṛtvā śivarūpāṇyanekaśaḥ || dadarśa prītito viprā bhuktimuktipradāni saḥ || 2 ||
अथ तं विचरंतं कौ नारदं दिव्यदर्शनम् ।। ज्ञात्वा शंभुगणौ तौ तु सुचित्तमुपजग्मतुः ।। ३ ।।
atha taṃ vicaraṃtaṃ kau nāradaṃ divyadarśanam || jñātvā śaṃbhugaṇau tau tu sucittamupajagmatuḥ || 3 ||
शिरसा सुप्रणम्याशु गणावूचतुरादरात् ।। गृहीत्वा चरणौ तस्य शापोद्धारेच्छया च तौ ।। ४ ।।
śirasā supraṇamyāśu gaṇāvūcaturādarāt || gṛhītvā caraṇau tasya śāpoddhārecchayā ca tau || 4 ||
शिवगणावूचतुः ।।
ब्रह्मपुत्र सुरर्षे हि शृणु प्रीत्या वयोर्वचः ।। तवापराधकर्तारावावां विप्रौ न वस्तुतः ।। ५ ।।
brahmaputra surarṣe hi śṛṇu prītyā vayorvacaḥ || tavāparādhakartārāvāvāṃ viprau na vastutaḥ || 5 ||
आवां हरगणौ विप्र तवागस्कारिणौ मुने ।। स्वयम्बरे राजपुत्र्या मायामोहितचेतसा ।। ६ ।।
āvāṃ haragaṇau vipra tavāgaskāriṇau mune || svayambare rājaputryā māyāmohitacetasā || 6 ||
त्वया दत्तश्च नौ शापः परेशप्रेरितेन ह ।। ज्ञात्वा कुसमयं तत्र मौनमेव हि जीवनम् ।। ७ ।।
tvayā dattaśca nau śāpaḥ pareśapreritena ha || jñātvā kusamayaṃ tatra maunameva hi jīvanam || 7 ||
स्वकर्मणः फलं प्राप्तं कस्यापि न हि दूषणम् ।। सुप्रसन्नो भव विभो कुर्वनुग्रहमद्य नौ ।। ८ ।।
svakarmaṇaḥ phalaṃ prāptaṃ kasyāpi na hi dūṣaṇam || suprasanno bhava vibho kurvanugrahamadya nau || 8 ||
सूत उवाच ।।
वच आकर्ण्य गणयोरिति भक्त्युक्तमादरात् ।। प्रत्युवाच मुनिः प्रीत्या पश्चात्तापमवाप्य सः ।। ९ ।।
vaca ākarṇya gaṇayoriti bhaktyuktamādarāt || pratyuvāca muniḥ prītyā paścāttāpamavāpya saḥ || 9 ||
नारद उवाच ।।
शृणुतं मे महादेव गणा मान्यतमौ सताम् ।। वचनं सुखदं मोहनिर्मुक्तं च यथार्थकम्।। ! 2.1.5.१०।।
śṛṇutaṃ me mahādeva gaṇā mānyatamau satām || vacanaṃ sukhadaṃ mohanirmuktaṃ ca yathārthakam|| ! 2.1.5.10||
पुरा मम मतिर्भ्रष्टासीच्छिवेच्छावशात् युवम् ।। सर्वथा मोहमापन्नश्शप्तवान्वां कुशेमुषिः ।। ११ ।।
purā mama matirbhraṣṭāsīcchivecchāvaśāt yuvam || sarvathā mohamāpannaśśaptavānvāṃ kuśemuṣiḥ || 11 ||
यदुक्तं तत्तथा भावि तथापि शृणुतां गणौ ।। शापोद्धारमहं वच्मि क्षमथा मघमद्य मे ।। १२ ।।
yaduktaṃ tattathā bhāvi tathāpi śṛṇutāṃ gaṇau || śāpoddhāramahaṃ vacmi kṣamathā maghamadya me || 12 ||
वीर्यान्मुनिवरस्याप्त्वा राक्षसेशत्वमादिशम् ।। स्यातां विभवसंयुक्तौ बलिनो सुप्रतापिनौ ।। १३ ।।
vīryānmunivarasyāptvā rākṣaseśatvamādiśam || syātāṃ vibhavasaṃyuktau balino supratāpinau || 13 ||
सर्वब्रह्मांडराजानौ शिवभक्तौ जितेन्द्रियौ ।। शिवापरतनोर्मृत्युं प्राप्य स्वं पदमाप्स्यथः ।। १४ ।।
sarvabrahmāṃḍarājānau śivabhaktau jitendriyau || śivāparatanormṛtyuṃ prāpya svaṃ padamāpsyathaḥ || 14 ||
सूत उवाच ।।
इत्याकर्ण्य मुनेर्वाक्यं नारदस्य महात्मनः ।। उभौ हरगणौ प्रीतौ स्वं पदं जग्मतुर्मुदा ।। १५ ।।
ityākarṇya munervākyaṃ nāradasya mahātmanaḥ || ubhau haragaṇau prītau svaṃ padaṃ jagmaturmudā || 15 ||
नारदोऽपि परं प्रीतो ध्यायञ्छिवमनन्यधीः ।। विचचार महीं पश्यञ्छिवतीर्थान्यभीक्ष्णशः ।। १६ ।।
nārado'pi paraṃ prīto dhyāyañchivamananyadhīḥ || vicacāra mahīṃ paśyañchivatīrthānyabhīkṣṇaśaḥ || 16 ||
काशीं प्राप्याथ स मुनिः सर्वोपरि विराजिताम् ।। शिवप्रियां शंभुसुखप्रदां शम्भुस्वरूपिणीम् ।। १७ ।।
kāśīṃ prāpyātha sa muniḥ sarvopari virājitām || śivapriyāṃ śaṃbhusukhapradāṃ śambhusvarūpiṇīm || 17 ||
दृष्ट्वा काशीं कृताऽर्थोभूत्काशीनाथं ददर्श ह ।। आनर्च परम प्रीत्या परमानन्दसंयुतः ।। १८ ।।
dṛṣṭvā kāśīṃ kṛtā'rthobhūtkāśīnāthaṃ dadarśa ha || ānarca parama prītyā paramānandasaṃyutaḥ || 18 ||
स मुदः सेव्यतां काशीं कृतार्थो मुनिसत्तमः ।। नमन्संवर्णयन्भक्त्या संस्मरन्प्रेमविह्वलः ।। ।। १९।।
sa mudaḥ sevyatāṃ kāśīṃ kṛtārtho munisattamaḥ || namansaṃvarṇayanbhaktyā saṃsmaranpremavihvalaḥ || || 19||
ब्रह्मलोकं जगामाथ शिवस्मरणसन्मतिः ।। शिवतत्त्वं विशेषेण ज्ञातुमिच्छुस्स नारदः ।। 2.1.5.२० ।।
brahmalokaṃ jagāmātha śivasmaraṇasanmatiḥ || śivatattvaṃ viśeṣeṇa jñātumicchussa nāradaḥ || 2.1.5.20 ||
नत्वा तत्र विधिं भक्त्या स्तुत्वा च विविधैस्तवैः ।। पप्रच्छ शिवत्तत्वं शिवसंभक्तमानसः ।। २१।।
natvā tatra vidhiṃ bhaktyā stutvā ca vividhaistavaiḥ || papraccha śivattatvaṃ śivasaṃbhaktamānasaḥ || 21||
नारद उवाच ।।
ब्रह्मन्ब्रह्मस्वरूपज्ञ पितामह जगत्प्रभो ।। त्वत्प्रसादान्मया सर्वं विष्णोर्माहात्म्यमुत्तमम् ।। २२ ।।
brahmanbrahmasvarūpajña pitāmaha jagatprabho || tvatprasādānmayā sarvaṃ viṣṇormāhātmyamuttamam || 22 ||
भक्तिमार्गं ज्ञानमार्गं तपोमार्गं सुदुस्तरम् ।। दानमार्गञ्च तीर्थानां मार्गं च श्रुतवानहम् ।। २३ ।।
bhaktimārgaṃ jñānamārgaṃ tapomārgaṃ sudustaram || dānamārgañca tīrthānāṃ mārgaṃ ca śrutavānaham || 23 ||
न ज्ञातं शिवतत्त्वं च पूजाविधिमतः क्रमात् ।। चरित्रं विविधं तस्य निवेदय मम प्रभो ।। २४ ।।
na jñātaṃ śivatattvaṃ ca pūjāvidhimataḥ kramāt || caritraṃ vividhaṃ tasya nivedaya mama prabho || 24 ||
निर्गुणोऽपि शिवस्तात सगुणश्शंकरः कथम् ।। शिवतत्त्वं न जानामि मोहितश्शिवमायया ।। २५।।
nirguṇo'pi śivastāta saguṇaśśaṃkaraḥ katham || śivatattvaṃ na jānāmi mohitaśśivamāyayā || 25||
सृष्टेः पूर्वं कथं शंभुस्स्वरूपेण प्रतिष्ठितः ।। सृष्टिमध्ये स हि कथं क्रीडन्संवर्तते प्रभुः ।। २६ ।।
sṛṣṭeḥ pūrvaṃ kathaṃ śaṃbhussvarūpeṇa pratiṣṭhitaḥ || sṛṣṭimadhye sa hi kathaṃ krīḍansaṃvartate prabhuḥ || 26 ||
तदन्ते च कथं देवस्स तिष्ठति महेश्वरः ।। कथं प्रसन्नतां याति शंकरो लोकशंकरः ।। २७ ।।
tadante ca kathaṃ devassa tiṣṭhati maheśvaraḥ || kathaṃ prasannatāṃ yāti śaṃkaro lokaśaṃkaraḥ || 27 ||
संतुष्टश्च स्वभक्तेभ्यः परेभ्यश्च महेश्वरः ।। किं फलं यच्छति विधे तत्सर्वं कथयस्व मे ।। २८ ।।
saṃtuṣṭaśca svabhaktebhyaḥ parebhyaśca maheśvaraḥ || kiṃ phalaṃ yacchati vidhe tatsarvaṃ kathayasva me || 28 ||
सद्यः प्रसन्नो भगवान्भवतीत्यनुसंश्रुतम् ।। भक्तप्रयासं स महान्न पश्यति दयापरः ।। २९ ।।
sadyaḥ prasanno bhagavānbhavatītyanusaṃśrutam || bhaktaprayāsaṃ sa mahānna paśyati dayāparaḥ || 29 ||
ब्रह्मा विष्णुर्महेशश्च त्रयो देवाश्शिवांशजाः ।। महेशस्तत्र पूर्णांशस्स्वयमेव शिवः परः ।। 2.1.5.३० ।।
brahmā viṣṇurmaheśaśca trayo devāśśivāṃśajāḥ || maheśastatra pūrṇāṃśassvayameva śivaḥ paraḥ || 2.1.5.30 ||
तस्याविर्भावमाख्याहि चरितानि विशेषतः ।। उमाविर्भावमाख्याहि तद्विवाहं तथा विभो ।। ३१।।
tasyāvirbhāvamākhyāhi caritāni viśeṣataḥ || umāvirbhāvamākhyāhi tadvivāhaṃ tathā vibho || 31||
तद्गार्हस्थ्यं विशेषेण तथा लीलाः परा अपि।। एतत्सर्वं तथान्यच्च कथनीयं त्वयानघ ।। ३२।।
tadgārhasthyaṃ viśeṣeṇa tathā līlāḥ parā api|| etatsarvaṃ tathānyacca kathanīyaṃ tvayānagha || 32||
तदुत्पत्तिं विवाहं च शिवायास्तु विशेषतः।। प्रब्रूहि मे प्रजानाथ गुहजन्म तथैव च।। ३३।।
tadutpattiṃ vivāhaṃ ca śivāyāstu viśeṣataḥ|| prabrūhi me prajānātha guhajanma tathaiva ca|| 33||
बहुभ्यश्च श्रुतं पूर्वं न तृप्तोऽस्मि जगत्प्रभो।। अतस्त्वां शरणं प्राप्तः कृपां कुरु ममोपरि ।। ३४।।
bahubhyaśca śrutaṃ pūrvaṃ na tṛpto'smi jagatprabho|| atastvāṃ śaraṇaṃ prāptaḥ kṛpāṃ kuru mamopari || 34||
इति श्रुत्वा वचस्तस्य नारदस्यांगजस्य हि।। उवाच वचनं तत्र ब्रह्मा लोकपितामहः।। ३५।।
iti śrutvā vacastasya nāradasyāṃgajasya hi|| uvāca vacanaṃ tatra brahmā lokapitāmahaḥ|| 35||
इति श्रीशिवमहापुराणे द्वितीयायां रुद्रसंहितायां प्रथमखंडे सृष्ट्युपाख्याने नारदप्रश्नवर्णनोनाम पञ्चमोऽध्यायः।। ५।।
iti śrīśivamahāpurāṇe dvitīyāyāṃ rudrasaṃhitāyāṃ prathamakhaṃḍe sṛṣṭyupākhyāne nāradapraśnavarṇanonāma pañcamo'dhyāyaḥ|| 5||
सूत उवाच ।।
अंतर्हिते हरौ विप्रा नारदो मुनिसत्तमः ।। विचचार महीं पश्यञ्छिवलिंगानि भक्तितः ।। १ ।।
aṃtarhite harau viprā nārado munisattamaḥ || vicacāra mahīṃ paśyañchivaliṃgāni bhaktitaḥ || 1 ||
पृथिव्या अटनं कृत्वा शिवरूपाण्यनेकशः ।। ददर्श प्रीतितो विप्रा भुक्तिमुक्तिप्रदानि सः ।। २ ।।
pṛthivyā aṭanaṃ kṛtvā śivarūpāṇyanekaśaḥ || dadarśa prītito viprā bhuktimuktipradāni saḥ || 2 ||
अथ तं विचरंतं कौ नारदं दिव्यदर्शनम् ।। ज्ञात्वा शंभुगणौ तौ तु सुचित्तमुपजग्मतुः ।। ३ ।।
atha taṃ vicaraṃtaṃ kau nāradaṃ divyadarśanam || jñātvā śaṃbhugaṇau tau tu sucittamupajagmatuḥ || 3 ||
शिरसा सुप्रणम्याशु गणावूचतुरादरात् ।। गृहीत्वा चरणौ तस्य शापोद्धारेच्छया च तौ ।। ४ ।।
śirasā supraṇamyāśu gaṇāvūcaturādarāt || gṛhītvā caraṇau tasya śāpoddhārecchayā ca tau || 4 ||
शिवगणावूचतुः ।।
ब्रह्मपुत्र सुरर्षे हि शृणु प्रीत्या वयोर्वचः ।। तवापराधकर्तारावावां विप्रौ न वस्तुतः ।। ५ ।।
brahmaputra surarṣe hi śṛṇu prītyā vayorvacaḥ || tavāparādhakartārāvāvāṃ viprau na vastutaḥ || 5 ||
आवां हरगणौ विप्र तवागस्कारिणौ मुने ।। स्वयम्बरे राजपुत्र्या मायामोहितचेतसा ।। ६ ।।
āvāṃ haragaṇau vipra tavāgaskāriṇau mune || svayambare rājaputryā māyāmohitacetasā || 6 ||
त्वया दत्तश्च नौ शापः परेशप्रेरितेन ह ।। ज्ञात्वा कुसमयं तत्र मौनमेव हि जीवनम् ।। ७ ।।
tvayā dattaśca nau śāpaḥ pareśapreritena ha || jñātvā kusamayaṃ tatra maunameva hi jīvanam || 7 ||
स्वकर्मणः फलं प्राप्तं कस्यापि न हि दूषणम् ।। सुप्रसन्नो भव विभो कुर्वनुग्रहमद्य नौ ।। ८ ।।
svakarmaṇaḥ phalaṃ prāptaṃ kasyāpi na hi dūṣaṇam || suprasanno bhava vibho kurvanugrahamadya nau || 8 ||
सूत उवाच ।।
वच आकर्ण्य गणयोरिति भक्त्युक्तमादरात् ।। प्रत्युवाच मुनिः प्रीत्या पश्चात्तापमवाप्य सः ।। ९ ।।
vaca ākarṇya gaṇayoriti bhaktyuktamādarāt || pratyuvāca muniḥ prītyā paścāttāpamavāpya saḥ || 9 ||
नारद उवाच ।।
शृणुतं मे महादेव गणा मान्यतमौ सताम् ।। वचनं सुखदं मोहनिर्मुक्तं च यथार्थकम्।। ! 2.1.5.१०।।
śṛṇutaṃ me mahādeva gaṇā mānyatamau satām || vacanaṃ sukhadaṃ mohanirmuktaṃ ca yathārthakam|| ! 2.1.5.10||
पुरा मम मतिर्भ्रष्टासीच्छिवेच्छावशात् युवम् ।। सर्वथा मोहमापन्नश्शप्तवान्वां कुशेमुषिः ।। ११ ।।
purā mama matirbhraṣṭāsīcchivecchāvaśāt yuvam || sarvathā mohamāpannaśśaptavānvāṃ kuśemuṣiḥ || 11 ||
यदुक्तं तत्तथा भावि तथापि शृणुतां गणौ ।। शापोद्धारमहं वच्मि क्षमथा मघमद्य मे ।। १२ ।।
yaduktaṃ tattathā bhāvi tathāpi śṛṇutāṃ gaṇau || śāpoddhāramahaṃ vacmi kṣamathā maghamadya me || 12 ||
वीर्यान्मुनिवरस्याप्त्वा राक्षसेशत्वमादिशम् ।। स्यातां विभवसंयुक्तौ बलिनो सुप्रतापिनौ ।। १३ ।।
vīryānmunivarasyāptvā rākṣaseśatvamādiśam || syātāṃ vibhavasaṃyuktau balino supratāpinau || 13 ||
सर्वब्रह्मांडराजानौ शिवभक्तौ जितेन्द्रियौ ।। शिवापरतनोर्मृत्युं प्राप्य स्वं पदमाप्स्यथः ।। १४ ।।
sarvabrahmāṃḍarājānau śivabhaktau jitendriyau || śivāparatanormṛtyuṃ prāpya svaṃ padamāpsyathaḥ || 14 ||
सूत उवाच ।।
इत्याकर्ण्य मुनेर्वाक्यं नारदस्य महात्मनः ।। उभौ हरगणौ प्रीतौ स्वं पदं जग्मतुर्मुदा ।। १५ ।।
ityākarṇya munervākyaṃ nāradasya mahātmanaḥ || ubhau haragaṇau prītau svaṃ padaṃ jagmaturmudā || 15 ||
नारदोऽपि परं प्रीतो ध्यायञ्छिवमनन्यधीः ।। विचचार महीं पश्यञ्छिवतीर्थान्यभीक्ष्णशः ।। १६ ।।
nārado'pi paraṃ prīto dhyāyañchivamananyadhīḥ || vicacāra mahīṃ paśyañchivatīrthānyabhīkṣṇaśaḥ || 16 ||
काशीं प्राप्याथ स मुनिः सर्वोपरि विराजिताम् ।। शिवप्रियां शंभुसुखप्रदां शम्भुस्वरूपिणीम् ।। १७ ।।
kāśīṃ prāpyātha sa muniḥ sarvopari virājitām || śivapriyāṃ śaṃbhusukhapradāṃ śambhusvarūpiṇīm || 17 ||
दृष्ट्वा काशीं कृताऽर्थोभूत्काशीनाथं ददर्श ह ।। आनर्च परम प्रीत्या परमानन्दसंयुतः ।। १८ ।।
dṛṣṭvā kāśīṃ kṛtā'rthobhūtkāśīnāthaṃ dadarśa ha || ānarca parama prītyā paramānandasaṃyutaḥ || 18 ||
स मुदः सेव्यतां काशीं कृतार्थो मुनिसत्तमः ।। नमन्संवर्णयन्भक्त्या संस्मरन्प्रेमविह्वलः ।। ।। १९।।
sa mudaḥ sevyatāṃ kāśīṃ kṛtārtho munisattamaḥ || namansaṃvarṇayanbhaktyā saṃsmaranpremavihvalaḥ || || 19||
ब्रह्मलोकं जगामाथ शिवस्मरणसन्मतिः ।। शिवतत्त्वं विशेषेण ज्ञातुमिच्छुस्स नारदः ।। 2.1.5.२० ।।
brahmalokaṃ jagāmātha śivasmaraṇasanmatiḥ || śivatattvaṃ viśeṣeṇa jñātumicchussa nāradaḥ || 2.1.5.20 ||
नत्वा तत्र विधिं भक्त्या स्तुत्वा च विविधैस्तवैः ।। पप्रच्छ शिवत्तत्वं शिवसंभक्तमानसः ।। २१।।
natvā tatra vidhiṃ bhaktyā stutvā ca vividhaistavaiḥ || papraccha śivattatvaṃ śivasaṃbhaktamānasaḥ || 21||
नारद उवाच ।।
ब्रह्मन्ब्रह्मस्वरूपज्ञ पितामह जगत्प्रभो ।। त्वत्प्रसादान्मया सर्वं विष्णोर्माहात्म्यमुत्तमम् ।। २२ ।।
brahmanbrahmasvarūpajña pitāmaha jagatprabho || tvatprasādānmayā sarvaṃ viṣṇormāhātmyamuttamam || 22 ||
भक्तिमार्गं ज्ञानमार्गं तपोमार्गं सुदुस्तरम् ।। दानमार्गञ्च तीर्थानां मार्गं च श्रुतवानहम् ।। २३ ।।
bhaktimārgaṃ jñānamārgaṃ tapomārgaṃ sudustaram || dānamārgañca tīrthānāṃ mārgaṃ ca śrutavānaham || 23 ||
न ज्ञातं शिवतत्त्वं च पूजाविधिमतः क्रमात् ।। चरित्रं विविधं तस्य निवेदय मम प्रभो ।। २४ ।।
na jñātaṃ śivatattvaṃ ca pūjāvidhimataḥ kramāt || caritraṃ vividhaṃ tasya nivedaya mama prabho || 24 ||
निर्गुणोऽपि शिवस्तात सगुणश्शंकरः कथम् ।। शिवतत्त्वं न जानामि मोहितश्शिवमायया ।। २५।।
nirguṇo'pi śivastāta saguṇaśśaṃkaraḥ katham || śivatattvaṃ na jānāmi mohitaśśivamāyayā || 25||
सृष्टेः पूर्वं कथं शंभुस्स्वरूपेण प्रतिष्ठितः ।। सृष्टिमध्ये स हि कथं क्रीडन्संवर्तते प्रभुः ।। २६ ।।
sṛṣṭeḥ pūrvaṃ kathaṃ śaṃbhussvarūpeṇa pratiṣṭhitaḥ || sṛṣṭimadhye sa hi kathaṃ krīḍansaṃvartate prabhuḥ || 26 ||
तदन्ते च कथं देवस्स तिष्ठति महेश्वरः ।। कथं प्रसन्नतां याति शंकरो लोकशंकरः ।। २७ ।।
tadante ca kathaṃ devassa tiṣṭhati maheśvaraḥ || kathaṃ prasannatāṃ yāti śaṃkaro lokaśaṃkaraḥ || 27 ||
संतुष्टश्च स्वभक्तेभ्यः परेभ्यश्च महेश्वरः ।। किं फलं यच्छति विधे तत्सर्वं कथयस्व मे ।। २८ ।।
saṃtuṣṭaśca svabhaktebhyaḥ parebhyaśca maheśvaraḥ || kiṃ phalaṃ yacchati vidhe tatsarvaṃ kathayasva me || 28 ||
सद्यः प्रसन्नो भगवान्भवतीत्यनुसंश्रुतम् ।। भक्तप्रयासं स महान्न पश्यति दयापरः ।। २९ ।।
sadyaḥ prasanno bhagavānbhavatītyanusaṃśrutam || bhaktaprayāsaṃ sa mahānna paśyati dayāparaḥ || 29 ||
ब्रह्मा विष्णुर्महेशश्च त्रयो देवाश्शिवांशजाः ।। महेशस्तत्र पूर्णांशस्स्वयमेव शिवः परः ।। 2.1.5.३० ।।
brahmā viṣṇurmaheśaśca trayo devāśśivāṃśajāḥ || maheśastatra pūrṇāṃśassvayameva śivaḥ paraḥ || 2.1.5.30 ||
तस्याविर्भावमाख्याहि चरितानि विशेषतः ।। उमाविर्भावमाख्याहि तद्विवाहं तथा विभो ।। ३१।।
tasyāvirbhāvamākhyāhi caritāni viśeṣataḥ || umāvirbhāvamākhyāhi tadvivāhaṃ tathā vibho || 31||
तद्गार्हस्थ्यं विशेषेण तथा लीलाः परा अपि।। एतत्सर्वं तथान्यच्च कथनीयं त्वयानघ ।। ३२।।
tadgārhasthyaṃ viśeṣeṇa tathā līlāḥ parā api|| etatsarvaṃ tathānyacca kathanīyaṃ tvayānagha || 32||
तदुत्पत्तिं विवाहं च शिवायास्तु विशेषतः।। प्रब्रूहि मे प्रजानाथ गुहजन्म तथैव च।। ३३।।
tadutpattiṃ vivāhaṃ ca śivāyāstu viśeṣataḥ|| prabrūhi me prajānātha guhajanma tathaiva ca|| 33||
बहुभ्यश्च श्रुतं पूर्वं न तृप्तोऽस्मि जगत्प्रभो।। अतस्त्वां शरणं प्राप्तः कृपां कुरु ममोपरि ।। ३४।।
bahubhyaśca śrutaṃ pūrvaṃ na tṛpto'smi jagatprabho|| atastvāṃ śaraṇaṃ prāptaḥ kṛpāṃ kuru mamopari || 34||
इति श्रुत्वा वचस्तस्य नारदस्यांगजस्य हि।। उवाच वचनं तत्र ब्रह्मा लोकपितामहः।। ३५।।
iti śrutvā vacastasya nāradasyāṃgajasya hi|| uvāca vacanaṃ tatra brahmā lokapitāmahaḥ|| 35||
इति श्रीशिवमहापुराणे द्वितीयायां रुद्रसंहितायां प्रथमखंडे सृष्ट्युपाख्याने नारदप्रश्नवर्णनोनाम पञ्चमोऽध्यायः।। ५।।
iti śrīśivamahāpurāṇe dvitīyāyāṃ rudrasaṃhitāyāṃ prathamakhaṃḍe sṛṣṭyupākhyāne nāradapraśnavarṇanonāma pañcamo'dhyāyaḥ|| 5||
ॐ श्री परमात्मने नमः