नन्दीश्वर उवाच ।।
अथान्यच्चरितं शम्भो श्शृणु प्रीत्या महामुने ।। यथा बभूव दुर्वासाश्शंकरो धर्महेतवे ।। १ ।।
athānyaccaritaṃ śambho śśṛṇu prītyā mahāmune || yathā babhūva durvāsāśśaṃkaro dharmahetave || 1 ||
ब्रह्मपुत्रो बभूवातितपस्वी ब्रह्मवित्प्रभुः ।। अनसूयापतिर्धीमान्ब्रह्माज्ञाप्रतिपालकः ।। २ ।।
brahmaputro babhūvātitapasvī brahmavitprabhuḥ || anasūyāpatirdhīmānbrahmājñāpratipālakaḥ || 2 ||
सुनिर्देशाद्ब्रह्मणो हि सस्त्रीकः पुत्रकाम्यया ।। स त्र्यक्षकुलनामानं ययौ च तपसे गिरिम् ।। ३ ।।
sunirdeśādbrahmaṇo hi sastrīkaḥ putrakāmyayā || sa tryakṣakulanāmānaṃ yayau ca tapase girim || 3 ||
प्राणानायम्य विधिवन्निर्विन्ध्यातटिनीतटे ।। तपश्चचार सुमहदद्वन्द्वोऽब्दशतम्मुनिः ।। ४ ।।
prāṇānāyamya vidhivannirvindhyātaṭinītaṭe || tapaścacāra sumahadadvandvo'bdaśatammuniḥ || 4 ||
य एक ईश्वरः कश्चिदविकारो महाप्रभुः ।। स मे पुत्रवरं दद्यादिति निश्चितमानसः ।। ५ ।।
ya eka īśvaraḥ kaścidavikāro mahāprabhuḥ || sa me putravaraṃ dadyāditi niścitamānasaḥ || 5 ||
बहुकालो व्यतीयाय तस्मिंस्तपति सत्तपः ।। आविर्बभूव तत्कात्तु शुचिर्ज्वाला महीयसी ।। ६ ।।
bahukālo vyatīyāya tasmiṃstapati sattapaḥ || āvirbabhūva tatkāttu śucirjvālā mahīyasī || 6 ||
तया सन्निखिला लोका दग्धप्राया मुनीश्वराः ।। तथा सुरर्षयः सर्वे पीडिता वासवादयः ।। ७ ।।
tayā sannikhilā lokā dagdhaprāyā munīśvarāḥ || tathā surarṣayaḥ sarve pīḍitā vāsavādayaḥ || 7 ||
अथ सर्वे वासवाद्या सुराश्च मुनयो मुने ।। ब्रह्मस्थानं ययुश्शीघ्रं तज्ज्वालातिप्रपीडिताः ।। ८ ।।
atha sarve vāsavādyā surāśca munayo mune || brahmasthānaṃ yayuśśīghraṃ tajjvālātiprapīḍitāḥ || 8 ||
नत्वा नुत्वा विधिन्देवास्तत्स्वदुःखन्न्यवेदयन् ।। ब्रह्मा सह सुरैस्तात विष्णुलोकं ययावरम् ।। ९।।
natvā nutvā vidhindevāstatsvaduḥkhannyavedayan || brahmā saha suraistāta viṣṇulokaṃ yayāvaram || 9||
तत्र गत्वा रमानाथं नत्वा नुत्वा विधिस्सुरैः ।। स्वदुःखन्तत्समाचख्यौ विष्णवेऽनन्तकं मुने ।। 3.19.१० ।।
tatra gatvā ramānāthaṃ natvā nutvā vidhissuraiḥ || svaduḥkhantatsamācakhyau viṣṇave'nantakaṃ mune || 3.19.10 ||
विष्णुश्च विधिना देवै रुद्रस्थानं ययौ द्रुतम् ।। हरं प्रणम्य तत्रेत्य तुष्टाव परमेश्वरम् ।। १ १।।
viṣṇuśca vidhinā devai rudrasthānaṃ yayau drutam || haraṃ praṇamya tatretya tuṣṭāva parameśvaram || 1 1||
स्तुत्वा बहुतया विष्णुं स्वदुःखं च न्यवेदयत् ।। शर्वं ज्वालासमुद्भूतमत्रेश्च तपसः परम् ।। १२।।
stutvā bahutayā viṣṇuṃ svaduḥkhaṃ ca nyavedayat || śarvaṃ jvālāsamudbhūtamatreśca tapasaḥ param || 12||
अथ तत्र समेस्तास्तु ब्रह्मविष्णुमहेश्वराः ।। मुने संमन्त्रयाञ्चक्रुरन्योन्यं जगतां हितम् ।। १३ ।।
atha tatra samestāstu brahmaviṣṇumaheśvarāḥ || mune saṃmantrayāñcakruranyonyaṃ jagatāṃ hitam || 13 ||
तदा ब्रह्मादयो देवास्त्रयस्ते वरदर्षभाः ।। जग्मुस्तदाश्रमं शीघ्रं वरन्दातुन्तदर्षये ।। १४ ।।
tadā brahmādayo devāstrayaste varadarṣabhāḥ || jagmustadāśramaṃ śīghraṃ varandātuntadarṣaye || 14 ||
स्वचिह्नचिह्नितांस्तान्स दृष्ट्वात्रिर्मुनिसत्तमः ।। प्रणनाम च तुष्टाव वाग्भिरिष्टाभिरादरात् ।। १५ ।।
svacihnacihnitāṃstānsa dṛṣṭvātrirmunisattamaḥ || praṇanāma ca tuṣṭāva vāgbhiriṣṭābhirādarāt || 15 ||
ततस्स विस्मितो विप्रस्तानुवाच कृताञ्जलिः ।। ब्रह्मपुत्रो विनीतात्मा ब्रह्मविष्णुहराभिधान् ।। १६ ।।
tatassa vismito viprastānuvāca kṛtāñjaliḥ || brahmaputro vinītātmā brahmaviṣṇuharābhidhān || 16 ||
हे ब्रह्मन् हे हरे रुद्र पूज्यास्त्रिजगताम्मताः ।। प्रभवश्चेश्वराः सृष्टिरक्षासंहारकारकाः ।। १७ ।।
he brahman he hare rudra pūjyāstrijagatāmmatāḥ || prabhavaśceśvarāḥ sṛṣṭirakṣāsaṃhārakārakāḥ || 17 ||
एक एव मया ध्यात ईश्वरः पुत्रहेतवे ।। यः कश्चिदीश्वरः ख्यातो जगतां स्वस्त्रिया सह ।। १८ ।।
eka eva mayā dhyāta īśvaraḥ putrahetave || yaḥ kaścidīśvaraḥ khyāto jagatāṃ svastriyā saha || 18 ||
यूयं त्रयस्तुराः कस्मादागता वरदर्षभाः ।। एतन्मे संशयं छित्त्वा ततो दत्तेप्सितं वरम् ।। १९ ।।
yūyaṃ trayasturāḥ kasmādāgatā varadarṣabhāḥ || etanme saṃśayaṃ chittvā tato dattepsitaṃ varam || 19 ||
इति श्रुत्वा वचस्तस्य प्रत्यूचुस्ते सुरास्त्रयः ।। यादृक्कृतस्ते संकल्पस्तथैवाभून्मुनीश्वर ।। 3.19.२० ।।
iti śrutvā vacastasya pratyūcuste surāstrayaḥ || yādṛkkṛtaste saṃkalpastathaivābhūnmunīśvara || 3.19.20 ||
वयं त्रयो भवेशानास्समाना वरदर्षभाः ।। अस्मदंशभवास्तस्माद्भविष्यन्ति सुतास्त्रयः ।। २१ ।।
vayaṃ trayo bhaveśānāssamānā varadarṣabhāḥ || asmadaṃśabhavāstasmādbhaviṣyanti sutāstrayaḥ || 21 ||
विदिता भुवने सर्वे पित्रोः कीर्तिविवर्द्धनाः ।। इत्युक्तास्ते त्रयो देवास्स्वधामानि ययुर्मुदा ।। २२ ।।
viditā bhuvane sarve pitroḥ kīrtivivarddhanāḥ || ityuktāste trayo devāssvadhāmāni yayurmudā || 22 ||
वरं लब्ध्वा मुनिस्सोऽथ जगाम स्वाश्रमं मुदा ।। युतोऽनुसूयया प्रीतो ब्रह्मानंदप्रदो मुने ।। २३ ।।
varaṃ labdhvā munisso'tha jagāma svāśramaṃ mudā || yuto'nusūyayā prīto brahmānaṃdaprado mune || 23 ||
अथ ब्रह्मा हरिश्शम्भुरवतेरुः स्त्रियां ततः ।। पुत्ररूपैः प्रसन्नात्मनानालीला प्रकाशकाः ।। २४ ।।
atha brahmā hariśśambhuravateruḥ striyāṃ tataḥ || putrarūpaiḥ prasannātmanānālīlā prakāśakāḥ || 24 ||
विधेरंशाद्विधुर्जज्ञेऽनसूयायां मुनीश्वरात् ।। आविर्बभूवोदधितः शिप्तो देवेस्स एव हि ।। २५ ।।
vidheraṃśādvidhurjajñe'nasūyāyāṃ munīśvarāt || āvirbabhūvodadhitaḥ śipto devessa eva hi || 25 ||
विष्णोरंशात्स्त्रियान्तस्यामत्रेर्दत्तो व्यजायत ।। संन्यासपद्धतिर्येन वर्द्धिता परमा मुने ।। २६ ।।
viṣṇoraṃśātstriyāntasyāmatrerdatto vyajāyata || saṃnyāsapaddhatiryena varddhitā paramā mune || 26 ||
दुर्वासा मुनिशार्दूलः शिवांशान्मुनिसत्तमः ।। जज्ञे तस्यां स्त्रियामत्रेर्वरधर्मप्रवर्तकः ।। २७ ।।
durvāsā muniśārdūlaḥ śivāṃśānmunisattamaḥ || jajñe tasyāṃ striyāmatrervaradharmapravartakaḥ || 27 ||
भूत्वा रुद्रश्च दुर्वासा ब्रह्मतेजोविवर्द्धनः ।। चक्रे धर्मपरीक्षाञ्च बहूनां स दयापरः ।। २८ ।।
bhūtvā rudraśca durvāsā brahmatejovivarddhanaḥ || cakre dharmaparīkṣāñca bahūnāṃ sa dayāparaḥ || 28 ||
सूर्यवंशे समुत्पन्नो योऽम्बरीषो नृपोऽभवत् ।। तत्परीक्षामकार्षीत्स तां शृणु त्वं मुनीश्वर। ।। २९ ।।
sūryavaṃśe samutpanno yo'mbarīṣo nṛpo'bhavat || tatparīkṣāmakārṣītsa tāṃ śṛṇu tvaṃ munīśvara| || 29 ||
सोऽम्बरीषो नृपवरः सप्तद्वीपरसापतिः ।। नियमं हि चकारासावेकादश्या व्रते दृढम् ।। 3.19.३० ।।
so'mbarīṣo nṛpavaraḥ saptadvīparasāpatiḥ || niyamaṃ hi cakārāsāvekādaśyā vrate dṛḍham || 3.19.30 ||
एकादश्या व्रतं कृत्वा द्वादश्यां चैव पारणाम् ।। करिष्यामीति सुदृढसंकल्पस्तु नराधिपः ।। ३१।।
ekādaśyā vrataṃ kṛtvā dvādaśyāṃ caiva pāraṇām || kariṣyāmīti sudṛḍhasaṃkalpastu narādhipaḥ || 31||
ज्ञात्वा तन्नियमन्तस्य दुर्वासा मुनिसत्तमः।।तदन्तिकं गतश्शिष्यैर्बहुभिश्शंकरांशजः ।। ३२।।
jñātvā tanniyamantasya durvāsā munisattamaḥ||tadantikaṃ gataśśiṣyairbahubhiśśaṃkarāṃśajaḥ || 32||
पारणे द्वादशीं स्वल्पां ज्ञात्वा यावत्स भोजनम् ।। कर्त्तुं व्यवसितस्तावदागतं स न्यमन्त्रयत् ।। ३३ ।।
pāraṇe dvādaśīṃ svalpāṃ jñātvā yāvatsa bhojanam || karttuṃ vyavasitastāvadāgataṃ sa nyamantrayat || 33 ||
ततः स्नानार्थमगमद्दुर्वासाः शिष्यसंयुतः ।। विलम्बं कृतवांस्तत्र परीक्षार्थं मुनिर्बहु ।। ३४।।
tataḥ snānārthamagamaddurvāsāḥ śiṣyasaṃyutaḥ || vilambaṃ kṛtavāṃstatra parīkṣārthaṃ munirbahu || 34||
धर्मविघ्नं तदा ज्ञात्वा स नृपः शास्त्रशासनात् ।। जलम्प्राश्यास्थितस्तत्र तदागमनकांक्षया ।। ३५।।
dharmavighnaṃ tadā jñātvā sa nṛpaḥ śāstraśāsanāt || jalamprāśyāsthitastatra tadāgamanakāṃkṣayā || 35||
एतस्मिन्नन्तरे तत्र दुर्वासा मुनिरागतः ।। कृताशनं नृपं ज्ञात्वा परीक्षार्थं धृताकृतिः ।। ३६ ।।
etasminnantare tatra durvāsā munirāgataḥ || kṛtāśanaṃ nṛpaṃ jñātvā parīkṣārthaṃ dhṛtākṛtiḥ || 36 ||
चुक्रोधाति नृपे तस्मिन्परीक्षार्थं वृषस्य सः ।। प्रोवाच वचनन्तूग्रं स मुनिश्शंकरांशजः ।। ३७ ।।
cukrodhāti nṛpe tasminparīkṣārthaṃ vṛṣasya saḥ || provāca vacanantūgraṃ sa muniśśaṃkarāṃśajaḥ || 37 ||
दुर्वासा उवाच ।।
मां निमन्त्र्य नृपाभोज्य जलं पीतन्त्वयाधम ।। दर्शयामि फलं तस्य दुष्टदण्डधरो ह्यहम् ।। ३८।।
māṃ nimantrya nṛpābhojya jalaṃ pītantvayādhama || darśayāmi phalaṃ tasya duṣṭadaṇḍadharo hyaham || 38||
इत्युक्त्वा क्रोधताम्राक्षो नृपं दग्धुं समुद्यतः ।। समुत्तस्थौ द्रुतं चक्रं तत्स्थं रक्षार्थमैश्वरम् ।। ३९।।
ityuktvā krodhatāmrākṣo nṛpaṃ dagdhuṃ samudyataḥ || samuttasthau drutaṃ cakraṃ tatsthaṃ rakṣārthamaiśvaram || 39||
प्रजज्वालाति तं चक्रं मुनिं दग्धुं सुदर्शनम्।।शिवरूपं तमज्ञात्वा शिवमायाविमोहितम्।।3.19.४०।।
prajajvālāti taṃ cakraṃ muniṃ dagdhuṃ sudarśanam||śivarūpaṃ tamajñātvā śivamāyāvimohitam||3.19.40||
एतस्मिन्नन्तरे व्योमवाण्युवाचाशरीरिणी।।अम्बरीषम्महात्मानं ब्रह्मभक्तं च वैष्णवम्।।४१।।
etasminnantare vyomavāṇyuvācāśarīriṇī||ambarīṣammahātmānaṃ brahmabhaktaṃ ca vaiṣṇavam||41||
व्योमवाण्युवाच।।
सुदर्शनमिदं चक्रं हरये शम्भुनार्पितम्।।शांतं कुरु प्रज्वलितमद्य दुर्वाससे नृप।।४२।।
sudarśanamidaṃ cakraṃ haraye śambhunārpitam||śāṃtaṃ kuru prajvalitamadya durvāsase nṛpa||42||
दुर्वासायं शिवः साक्षात्स चक्रं हरयेऽर्पितम् ।। एवं साधारणमुनिं न जानीहि नृपोत्तम ।। ४३।।
durvāsāyaṃ śivaḥ sākṣātsa cakraṃ haraye'rpitam || evaṃ sādhāraṇamuniṃ na jānīhi nṛpottama || 43||
तव धर्मपरीक्षार्थमागतोऽयं मुनीश्वरः ।। शरणं याहि तस्याशु भविष्यत्यन्यथा लयः ।। ४४।।
tava dharmaparīkṣārthamāgato'yaṃ munīśvaraḥ || śaraṇaṃ yāhi tasyāśu bhaviṣyatyanyathā layaḥ || 44||
नन्दीश्वर उवाच ।।
इत्युक्त्वा च नभोवाणी विरराम मुनीश्वर ।। अस्तावीत्स हरांशं तमम्बरीषोऽपि चादरात् ।। ४५ ।।
ityuktvā ca nabhovāṇī virarāma munīśvara || astāvītsa harāṃśaṃ tamambarīṣo'pi cādarāt || 45 ||
अम्बरीष उवाच।।
यद्यस्ति दत्तमिष्टं च स्वधर्मो वा स्वनुष्ठितः ।। कुलं नो विप्रदैवं चेद्धरेरस्त्रं प्रशाम्यतु ।। ४६ ।।
yadyasti dattamiṣṭaṃ ca svadharmo vā svanuṣṭhitaḥ || kulaṃ no vipradaivaṃ ceddharerastraṃ praśāmyatu || 46 ||
यदि नो भगवान्प्रीतो मद्भक्तो भक्तवत्सलः ।। सुदर्शनमिदं चास्त्रं प्रशाम्यतु विशेषतः ।। ४७ ।।
yadi no bhagavānprīto madbhakto bhaktavatsalaḥ || sudarśanamidaṃ cāstraṃ praśāmyatu viśeṣataḥ || 47 ||
नन्दीश्वर उवाच ।।
इति स्तुवति रुद्राग्रे शैवं चक्रं सुदर्शनम् ।। अशाम्यत्सर्वथा ज्ञात्वा तं शिवांशं सुलब्धधीः ।। ४८।।
iti stuvati rudrāgre śaivaṃ cakraṃ sudarśanam || aśāmyatsarvathā jñātvā taṃ śivāṃśaṃ sulabdhadhīḥ || 48||
अथाम्बरीषस्स नृपः प्रणनाम च तं मुनिम् ।। शिवावतारं संज्ञाय स्वपरीक्षार्थमागतम् ।। ४९।।
athāmbarīṣassa nṛpaḥ praṇanāma ca taṃ munim || śivāvatāraṃ saṃjñāya svaparīkṣārthamāgatam || 49||
सुप्रसन्नो बभूवाथ स मुनिः शंकरांशजः।।भुक्त्वा तस्मै वरं दत्त्वा स्वाभीष्टं स्वालयं ययौ ।। 3.19.५० ।।
suprasanno babhūvātha sa muniḥ śaṃkarāṃśajaḥ||bhuktvā tasmai varaṃ dattvā svābhīṣṭaṃ svālayaṃ yayau || 3.19.50 ||
अम्बरीषपरीक्षायां दुर्वासश्चरितम्मुने ।। प्रोक्तामन्यच्चरित्रन्त्वं शृणु तस्य मुनीश्वर ।। ५१ ।।
ambarīṣaparīkṣāyāṃ durvāsaścaritammune || proktāmanyaccaritrantvaṃ śṛṇu tasya munīśvara || 51 ||
पुनर्दाशरथेश्चक्रे परीक्षां नियमेन वै ।। मुनिरूपेण कालेन यः कृतो नियमो मुने ।। ५२ ।।
punardāśaratheścakre parīkṣāṃ niyamena vai || munirūpeṇa kālena yaḥ kṛto niyamo mune || 52 ||
तदैव मुनिना तेन सौमित्रिः प्रेषितो हठात् ।। तन्तत्याज द्रुतं रामो बन्धुं पणवशान्मुने ।। ५३ ।।
tadaiva muninā tena saumitriḥ preṣito haṭhāt || tantatyāja drutaṃ rāmo bandhuṃ paṇavaśānmune || 53 ||
सा कथा विहिता लोके मुनिभिर्बहुधोदिता ।। नातो मे विस्तरात्प्रोक्ता ज्ञाता यत्सर्वधा बुधैः ।। ५४ ।।
sā kathā vihitā loke munibhirbahudhoditā || nāto me vistarātproktā jñātā yatsarvadhā budhaiḥ || 54 ||
नियमं सुदृढं दृष्ट्वा सुप्रसन्नोऽभवन्मुनिः ।। दुर्वासास्सुप्रसन्नात्मा वरन्तस्मै प्रदत्तवान् ।। ५५ ।।
niyamaṃ sudṛḍhaṃ dṛṣṭvā suprasanno'bhavanmuniḥ || durvāsāssuprasannātmā varantasmai pradattavān || 55 ||
श्रीकृष्णनियमस्यापि परीक्षां स चकार ह ।। तां शृणु त्वं मुनिश्रेष्ठ कथयामि कथां च ताम् ।। ५६ ।।
śrīkṛṣṇaniyamasyāpi parīkṣāṃ sa cakāra ha || tāṃ śṛṇu tvaṃ muniśreṣṭha kathayāmi kathāṃ ca tām || 56 ||
ब्रह्मप्रार्थनया विष्णुर्वसुदेवसुतोऽभवत् ।। धराभारावतारार्थं साधूनां रक्षणाय च।।५७।।
brahmaprārthanayā viṣṇurvasudevasuto'bhavat || dharābhārāvatārārthaṃ sādhūnāṃ rakṣaṇāya ca||57||
हत्वा दुष्टान्महापापान् ब्रह्मद्रोहकरान्मलान् ।। ररक्ष निखिलान्साधून्ब्राह्मणान्कृष्णनामभाक् ।। ५८ ।।
hatvā duṣṭānmahāpāpān brahmadrohakarānmalān || rarakṣa nikhilānsādhūnbrāhmaṇānkṛṣṇanāmabhāk || 58 ||
ब्रह्मभक्तिं चकाराति स कृष्णो वसुदेवजः ।। नित्यं हि भोजयामास सुरसान्ब्राह्मणान्बहून् ।। ५९ ।।
brahmabhaktiṃ cakārāti sa kṛṣṇo vasudevajaḥ || nityaṃ hi bhojayāmāsa surasānbrāhmaṇānbahūn || 59 ||
ब्रह्मभक्तो विशेषेण कृष्णश्चेति प्रथामगात ।। संद्रष्टुकामस्स मुनिः कृष्णान्तिकमगान्मुने ।। 3.19.६० ।।
brahmabhakto viśeṣeṇa kṛṣṇaśceti prathāmagāta || saṃdraṣṭukāmassa muniḥ kṛṣṇāntikamagānmune || 3.19.60 ||
रुक्मणीसहितं कृष्णं सन्नं? कृत्वा रथे स्वयम् ।। संयोज्य संस्थितो वाहं सुप्रसन्न उवाह तम् ।। ६१।।
rukmaṇīsahitaṃ kṛṣṇaṃ sannaṃ? kṛtvā rathe svayam || saṃyojya saṃsthito vāhaṃ suprasanna uvāha tam || 61||
मुनी रथात्समुत्तीर्य दृष्ट्वा तां दृढताम्पराम् ।। तस्मै भूत्वा सुप्रसन्नो वज्राङ्गत्ववरन्ददौ ।। ६२।।
munī rathātsamuttīrya dṛṣṭvā tāṃ dṛḍhatāmparām || tasmai bhūtvā suprasanno vajrāṅgatvavarandadau || 62||
द्युनद्यामेकदा स्नानं कुर्वन्नग्नो बभूव ह ।। लज्जितोभून्मुनिश्रेष्ठो दुर्वासाः कौतुकी मुने ।। ६३।।
dyunadyāmekadā snānaṃ kurvannagno babhūva ha || lajjitobhūnmuniśreṣṭho durvāsāḥ kautukī mune || 63||
तज्ज्ञात्वा द्रौपदी स्नानं कुर्वती तत्र चादरात्।।तल्लज्जां छादयामास भिन्नस्वाञ्चलदानतः ।। ६४ ।।
tajjñātvā draupadī snānaṃ kurvatī tatra cādarāt||tallajjāṃ chādayāmāsa bhinnasvāñcaladānataḥ || 64 ||
तदादाय प्रवाहेनागतं स्वनिकटं मुनिः ।। तेनाच्छाद्य स्वगुह्यं च तस्यै तुष्टो बभूव सः ।। ६५ ।।
tadādāya pravāhenāgataṃ svanikaṭaṃ muniḥ || tenācchādya svaguhyaṃ ca tasyai tuṣṭo babhūva saḥ || 65 ||
द्रौपद्यै च वरम्प्रादात्तदञ्चलविवर्द्धनम् ।। पाण्डवान्सुखिनश्चक्रे द्रौपदी तद्वरात्पुनः ।। ६६।।
draupadyai ca varamprādāttadañcalavivarddhanam || pāṇḍavānsukhinaścakre draupadī tadvarātpunaḥ || 66||
हंसडिम्भौ नृपौ कौचित्सावमानकरौ खलौ ।। दत्त्वा निदेशं च हरेर्नाशयामास स प्रभुः ।। ६७ ।।
haṃsaḍimbhau nṛpau kaucitsāvamānakarau khalau || dattvā nideśaṃ ca harernāśayāmāsa sa prabhuḥ || 67 ||
ब्रह्मतेजोविशेषेण स्थापयामास भूतले ।। संन्यासपद्धतिञ्चैव यथाशास्त्र विधिक्रमम् ।। ६८।।
brahmatejoviśeṣeṇa sthāpayāmāsa bhūtale || saṃnyāsapaddhatiñcaiva yathāśāstra vidhikramam || 68||
बहूनुद्धारयामास सूपदेशं विबोध्य च ।। ज्ञानं दत्त्वा विशेषेण बहून्मुक्तांश्चकार सः।।६९।।
bahūnuddhārayāmāsa sūpadeśaṃ vibodhya ca || jñānaṃ dattvā viśeṣeṇa bahūnmuktāṃścakāra saḥ||69||
इत्थं चक्रे स दुर्वासा विचित्रं चरितम्बहु।।धन्यं यशस्यमायुष्यं शृण्वतस्सर्वकामदम् ।। 3.19.७० ।।
itthaṃ cakre sa durvāsā vicitraṃ caritambahu||dhanyaṃ yaśasyamāyuṣyaṃ śṛṇvatassarvakāmadam || 3.19.70 ||
य इदं शृणुयाद्भक्त्या दुर्वासश्चरितम्मुदा।।श्रावयेद्वा परां यश्च स सुखीह परत्र च ।। ७१।।
ya idaṃ śṛṇuyādbhaktyā durvāsaścaritammudā||śrāvayedvā parāṃ yaśca sa sukhīha paratra ca || 71||
इति श्रीशिवमहापुराणे तृतीयायां शतरुद्रसंहितायां दुर्वासश्चरित्रवर्णनं नामैकोनविंशोऽध्यायः।।१९।।
iti śrīśivamahāpurāṇe tṛtīyāyāṃ śatarudrasaṃhitāyāṃ durvāsaścaritravarṇanaṃ nāmaikonaviṃśo'dhyāyaḥ||19||
ॐ श्री परमात्मने नमः